Ζούμε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, τους συνανθρώπους μας.
Συχνά αναρωτιέμαι, υπάρχει κάτι που να ξεχωρίζει την έννοια άνθρωπος ή απλά επειδή ανήκουμε στο ανθρώπινο είδος, μας εντάσσει στην κατηγορία αυτή.
Η σκέψη μου όμως, με οδηγεί σε αλλά μονοπάτια, πιο δυσκολονόητα φαινομενικά αλλά στην ουσία τους τόσα απλά. Θέλει Τέχνη τελικά να λέγεσαι Άνθρωπος, τι είναι αυτό όμως που το καθορίζει και ποια τα στοιχεία αυτά που ντύνουν μια προσωπικότητα;
Ερωτήματα και απορίες που αν κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, οι απαντήσεις μας ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες να δούμε την αλήθεια, που τόσα έντεχνα είναι κρυμμένη.
Υπάρχουν πράγματα και συναισθήματα που κάποιοι, τόσο περίτεχνα τα έχουν ονομάσει οι τροφές της ψυχής. Αγάπη, Απλότητα και Συγχώρεση, είναι αυτά τα συναισθήματα που δίνουν τροφή στην ψυχή μας και στολίζουν το εσωτερικό μας εγώ, με στολίδια που κάνουν το Μίσος, την Κακία, την Αχαριστία, την Υπεροψία, την Αλαζονεία και τόσα άλλα ευτελή συναισθήματα, να φαντάζουν σαν σκουπίδια και άχρηστα αντικείμενα, που πρέπει να απομακρυνθούν και να πάνε στην χωματερή της κενής, χωρίς συναισθήματα ζωής όσων την βιώνουν.
Υπάρχει τόση απελπισία και απογοήτευση σήμερα, που οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν ένα χέρι ζεστό από αγάπη για να κρατήσουν τον συνάνθρωπο τους, που πέφτει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο τέλμα της μίζερης, γεμάτης προβλήματα ζωής του. Να του δώσουν, πνοή ζωής και να τον γεμίσουν με τον αέρα της Ελπίδας.
Όποιος θέλει να φτάσει ψηλά ας πετάξει. Τα φτερά της ζωής δεν τα έχουμε για ομορφιά επάνω μας, άλλα για να μας πετάξουν ψηλά, στην ελπίδα και στο όνειρο, στο πραγματικό φως της ζωής μας, εκεί που τα σύννεφα της απελπισίας, διαλύονται και χαρίζουν το γκρίζο χρώμα τους, στην λήθη.
Τα χαμηλοπετάγματα πονάνε και πληγώνουν.
Πέταξε ψηλά.
Ξεχώρισε σαν άνθρωπος, σαν προσωπικότητα, με ιδανικά καθαρά και άξιες σωτηρίες για την ψυχή σου.
Η πορεία μας στην ζωή, είναι τόσο μικρή και ο χρόνος της, τόσος λίγος μα και τόσο μετέωρος, που δεν πρέπει να σπαταλάμε πολύτιμα συναισθήματα, και να θυσιάζουμε συνανθρώπους μας για τον Εγώ μας. Δεν φέρουν οι άλλοι ευθύνη για την άδεια ζωή σου, και δεν τους ρώτησε κάνεις αν θέλουν, εσύ να τους θυσιάσεις και να καταστρέψεις την προσωπικότητα τους, την υπερηφάνεια τους, την αξιοπρέπεια τους, την αξία τους στην ζωή.
Όλα είναι πρόκληση ζωής .
Δέξου την πρόκληση και εσύ. Μάθε την Τέχνη του να λέγεσαι Άνθρωπος, με έννοια βαθιά και ουσιαστική. Πάνε κόντρα, στον άνεμο της μιζέριας και διέσχισε την πορεία της ζωής, με τα φτερά της ψυχής σου, και αυτό θα σου δώσει το πιο πολύτιμο φυλακτό, για να πορεύεσαι και να αντιμετωπίζεις, τους εφιάλτες σου και τις δυσκολίες που εμφανίζονται σε κάθε βήμα σου.
Όντως,το να λέγεσαι αλλά κυρίως το να είσαι άνθρωπος…είναι τέχνη…δυστυχώς όμως στις μέρες μας σπανίζουν οι «καλλιτέχνες»