Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, είναι αφιερωμένο από την Εκκλησία μας, στην Ανάσταση του Λαζάρου. Το θαύμα αυτό είναι το τρίτο θαύμα ανάστασης που είχε κάνει ο Ιησούς Χριστός. Πριν από τον Λάζαρο, είχε αναστήσει την κόρη του Ιαείρου και τον γιο της χήρας στην πόλη Ναΐν. Όπως μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά, οι αδερφές του Μαρία και Μάρθα, ειδοποίησαν τον Χριστό για την αρρώστια του Λαζάρου και τον κάλεσαν να έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί, για να προλάβει τον αδερφό τους ζωντανό. Ο Ιησούς βρισκόταν μακριά και όταν έφτασε στην Βηθανία, όπου ήταν και το σπίτι του Λαζάρου, ο ίδιος ήταν ήδη νεκρός τέσσερις ημέρες. Είχε δε ταφεί, όπως συνηθιζόταν τότε, σε μια σπηλιά, η οποία έκλεινε με μια μεγάλη πέτρα. Από την Μάρθα οδηγήθηκε ο Ιησούς στον τάφο του Λαζάρου και εκεί ζήτησε να βγάλουν την πέτρα που σφράγιζε την σπηλιά. Στην συνέχεια προσευχήθηκε στον Πατέρα Του λέγοντας: «Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου. Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις αλλά δια τον όχλον τον παρεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας». Κατόπιν φώναξε: «Λάζαρε δεύρο έξω». Και έτσι έγινε. Ο αναστημένος Λάζαρος πρόβαλε στην είσοδο της σπηλιάς και περπάτησε προς τον Ιησού. Για τρίτη φορά ο Χριστός μας είχε κάνει το υπέρτατο θαύμα. Επανάφερε στην ζωή κάποιον νεκρό, διδάσκοντας μας ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά η μετάβαση. Η ζωή συνεχίζεται, σε άλλο επίπεδο, μετά από αυτόν.
ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού το Σάββατο του Λαζάρου ήταν πολλές. Σήμερα είναι λησμονημένες πλέον. Τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές και αποκλειστικά σχεδόν τα τραγουδούν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονται «Λαζαρίνες». Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες μάζευαν λουλούδια και στόλιζαν το καλαθάκι τους. Την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και έπαιρναν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αβγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα. Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν και κοινωνική σκοπιμότητα Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι, επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα-νυφοπαζαρέματα. Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων.
Κάλαντα του ΛΑΖΑΡΟΥ
« Ήρθε ο Λάζαρος , ήρθαν τα βάγια
ήρθε η Κυριακή που τρώνε τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
Ήρθε η μάνα σου από την πόλη.
Σου ‘φερνε χαρτί και κομπολόι.
Οι κοτίτσες σας αβγά γεννάνε
Οι φωλίτσες δεν τα χωράνε.
Δώστε και εμάς να τα χαρούμε».
