Τη Μητέρα του Χριστού την αισθανόμαστε σαν τη δική μας μητέρα, γι’ αυτό την τιμούμε και τη γιορτάζουμε πολλές φορές το χρόνο. Στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τα Εισόδια της Θεοτόκου. Πατέρας της Παναγιάς μας ήταν ο Ιωακείμ και μητέρα της η Άννα. Μέχρι τα βαθιά τους γεράματα δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Υποσχέθηκαν λοιπόν, στο Θεό, πως αν τους χαρίσει ένα παιδάκι, μόλις γίνει τριών ετών θα το αφιερώσουν στο ναό Του. Το κοριτσάκι που απέκτησαν οι ευσεβείς αυτοί άνθρωποι το ονόμασαν Μαρία. Όταν έγινε τριών ετών, οι γονείς της την οδήγησαν στην εκκλησία. Αυτή η είσοδος της Μαρίας στο ναό ονομάστηκε «Εισόδια της Θεοτόκου». Την υποδέχτηκε ο Αρχιερέας Ζαχαρίας, ο οποίος την οδήγησε στο ιερό του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Δώδεκα χρόνια έμεινε η Παναγία μας στο ναό. Η Παναγία είναι η μόνη γυναίκα σ’ όλο τον κόσμο που συγκέντρωνε όλες τις αρετές, ήταν δηλαδή «κεχαριτωμένη». Αυτήν την κεχαριτωμένη και καθαρή από αμαρτίες παιδούλα, διάλεξε ο Θεός και την αξίωσε να γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, το Χριστό μας.
- Αξίζει να σημειωθεί ότι στη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου στη Γουμένισσα γιορτάζουν όσες Μαρίες είναι παντρεμένες ενώ οι ανύπαντρες γιορτάζουν στα Εισόδια της Θεοτόκου.
Κατά τη μακραίωνη τοπική παράδοση της Γουμένισσας όλες οι γυναίκες (παντρεμένες και ανύπαντρες) που είχαν και έχουν το όνομα Μαρία, γιόρταζαν και γιορτάζουν και σήμερα οι περισσότερες την 21 Νοεμβρίου, ημέρα εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Το ίδιο συνέβαινε και συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος, ιδιαίτερα στη νησιωτική χώρα, πχ Σάμο, Σκύρο, Κρήτη κλπ.
Σε πολλές άλλες περιοχές της πατρίδας μας συμβαίνει αυτό που εσείς επισημάνατε: Οι παντρεμένες να γιορτάζουν τον Δεκαπενταύγουστο και οι ελεύθερες την 21η Νοεμβρίου. Η συνήθεια αυτή ήρθε και στον τόπο μας τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που έχει την εξήγησή του και δεν είναι του παρόντος να την αναφέρουμε.
Πρέπει να επισημάνουμε, πως στη Γουμένισσα και σε πολλές άλλες περιοχές του βορειοελλαδικού χώρου, ονομαστικές εορτές δεν υπήρχαν στις κορυφαίες εορτές της Χριστιανοσύνης: Την πρώτη ημέρα των Χριστουγέννων, την πρώτη ημέρα του Πάσχα και την πρώτη ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της οποίας ο εορτασμός στη Γουμένισσα, όπως είναι γνωστό, είναι τριήμερος.
Οι πρώτες αυτές ημέρες των εορτασμών που προαναφέρθηκαν ήταν αφιερωμένες από τους προγόνους μας εξολοκλήρου στόν Τριαδικό Θεό και στην Παναγία αντίστοιχα. Όσοι είχαν τα ονόματα Χρήστος, Μαρία και τα συναφή γιόρταζαν σε μια επόμενη Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή.
Βέβαια και το τόσο συμβολικό και βαθύτατα Ορθόδοξο χριστιανικό αυτό στοιχείο της τοπικής μας παράδοσης αλλοιώθηκε σταδιακά από τα μέσα του 20ου αιώνα και εντεύθεν.