Η ομιλία του κεντρικού ομιλητή, κου Μιχαήλ Αρκούδα που πραγματοποιήθηκε σε εκδήλωση μνήμης του Εθνάρχη Ε. Βενιζέλου, την Κυριακή 3 Απριλίου 2011 στη Βιβλιοθήκη της Δημοτικής Κοινότητας Αξιούπολης.

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ (1918),
ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ 2011″

Τιμούμε σήμερα την ιστορική ηρωική, φωτεινή επέτειο της Μάχης του Σκρά. Όμως σήμερα δεν πανηγυρίζουμε. Μνημονεύουμε εμπερίσκεπτοι. Γιατί κρίση δεινή μας στροβιλίζει στη δίνη της. Κρίση δημοσιονομική και οικονομική, κρίση κοινωνική και προπάντων ηθική.
Κρίση ακόμη πιο δεινή γιατί στην τρομερή δίνη παγιδευθήκαμε μόνοι μας-η Ελλάδα και οι Έλληνες. «Ο τρώσας και ιάσεται» συνεπώς. Όποιος πλήγωσε θα γιατρέψει την πληγή. Μπορεί.
Αλλά ας έλθουμε στα γεγονότα.
Γεγονότα ακίβδηλα, γεγονότα που έγραψαν ανεξίτηλα κεφάλαια της Ιστορίας μας. Γιατί η Ιστορία μπορεί να ξεχαστεί ή να παραθεωρηθεί, όμως δεν μπορεί να διαγραφεί. Μας οδηγεί στην αυτογνωσία, μας καλεί να ξαναθυμηθούμε όσα συνέβησαν στη ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΡΑ!
Τις παραμονές της επίθεσης ολόκληρη η ελληνική ηγεσία συγκεντρώθηκε στο Μακεδονικό Μέτωπο. Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος με ολοφάνερη αγωνία επισκεπτόταν τις μονάδες μας των μεραρχιών Αρχιπελάγους, Κρήτης, Σερρών, συσκεπτόταν με τους Αξιωματικούς και έρχονταν σε απευθείας επαφή με τους απλούς στρατιώτες. Τους εμψύχωνέ και τους μετέδιδε την πίστη Προς τη Νίκη!
Ο Βενιζέλος γνώριζε ότι από την έκβαση της μάχης, κρίνονταν όχι μόνο η αξιοπιστία του μεταξύ της συμμαχικής ηγεσίας, της ΑΝΤΑΝΤ, αλλά και η τύχη του μετώπου. Ακόμα ίσως και η μοίρα της Μακεδονίας.
Ο Βενιζέλος άνοιξε την καρδιά του στους Αξιωματικούς: «….Το Σκρά θεωρείται, είπε, απόρθητο. Ακριβώς δια τον λόγον αυτόν επιβάλλεται να κυριευθεί……»
Μόνο με Νίκη η ΑΝΤΑΝΤ θα πίστευε στις Ελληνικές Δυνάμεις.
Απέναντι των 3 Ελληνικών Μεραρχιών (Αρχιπελάγους, Κρήτης, Σερρών) υπό την κάλυψη της 122ης γαλλικής μεραρχίας και της μεραρχίας Τιμόκ της 2ης σερβικής στρατιάς, τον θύλακα του Σκρά υπεράσπιζε η 5η βουλγαρική μεραρχία, αποτελούμενη από 6 συντάγματα πεζικού και 1 σύνταγμα της 3ης βουλγαρικής στρατιάς* 140 πυροβόλα αποτελούσαν τη δύναμη πυρός της οχυρής θέσης. Το κύριο βάρος της επίθεσης σήκωσε η μεραρχία Αρχιπελάγους. Η γαλλική εφημερίδα «Ιλλουστρασιόν» δίνει το πάθος των Ελλήνων για τη νίκη: …Στις 5 η ώρα της 17 Μαΐου το πρωί…. είδαμε τους Έλληνες στρατιώτες να πηδούν από τα χαρακώματα τους…. Όλοι οι άνδρες έκαναν τον σταυρό τους και εξορμούσαν φωνάζοντας «Αέρα» …. Παρά τον ισχυρό φραγμό του εχθρικού πυροβολικού οι Έλληνες πηδούν, διασχίζουν τον φραγμό πυρός και σιδήρου του εχθρού και μέσα σε διάστημα 2 ωρών είχε επιτευχθεί η κατάληψη όλων των αντικειμενικών στόχων. Οι Γάλλοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ήταν μια μεγάλη ελληνική ΝΙΚΗ, η 1η σπουδαία συμμαχική νίκη μετά από ένα χρόνο……». Με πάθος και πνεύμα αυτοθυσίας ο Έλληνας πολέμησε και κατέλαβε το απόλυτο μέχρι τότε, οχυρό Σκρά ντι Λέγκεν. Ο άθλος αυτός κόστισε πολύ ακριβά, όμως ο διεθνής αντίκτυπος της Νίκης ήταν τεράστιος. Ήταν η αρχή του τέλους Α’ Παγκοσμίου Πολέμου *η κατάρρευση του λεγόμενου βαλκανικού μετώπου είχε αρχίσει.
Ο Βενιζέλος δικαιώνεται πλήρως. Μετά από λίγους μήνες η Γερμανία έχει ηττηθεί και οι μεγαλύτεροι εχθροί της χώρας, Βουλγαρία και Οθωμανική Αυτοκρατορία νικημένοι έχουν παραδοθεί.
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των νικηφόρων ευρωπαϊκών δυνάμεων * κατοχύρωσε τα δικαιώματα της στη Μακεδονία και κέρδισε την συμμαχική υποστήριξη στη Θράκη και τη Μικρά Ασία.
Σήμερα, 93 χρόνια μετά τη Νικηφόρο Μάχη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, είμαστε όλοι εδώ, στο ΣΚΡΑ, για να αποτίσουμε φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ηρωικούς πεσόντες, για να τους πούμε ότι δεν πέθαναν στο διάβα του αιώνα, να τους πούμε ΟΤΙ ΖΟΥΝ και θα ΖΟΥΝ στις καρδιές όλων ημών, των απογόνων τους!!!
Θέλουμε να τους πούμε ότι δεν άλλαξε τίποτε από τότε μέχρι σήμερα, ότι είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς, γιατί και εμείς είμαστε ΑΙΜΑ από το ΑΙΜΑ τους, ΣΑΡΚΑ από την ΣΑΡΚΑ τους, ΨΥΧΗ από την ΨΥΧΗ τους!!!!
Η 17η Μαΐου 1918 είναι και θα μείνει βαθειά χαραγμένη στη μνήμη μας, στη μνήμη ΗΜΩΝ των ΓΗΓΕΝΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, γιατί σ’ αυτά τα Μακεδονική βουνά γεννηθήκαμε, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ ζήσαμε, αυτόν τον τόπο αγαπήσαμε, τον ΤΟΠΟ μας.
Σήμερα, με δυνατή και καθαρή φωνή από ‘δώ από τις κορυφογραμμές του Παϊκου-από το Σκρά, στέλνουμε μήνυμα ενότητας, αποφασιστικότητας και αγώνα να μας ακούσει όλη η Ελλάδα, κυρίως η ΑΘΗΝΑ, να μας ακούσει το Ακρωτήρι στα ΧΑΝΙΑ, να μας ακούσει η Χαλέπα, να μας ακούσει ο μεγάλος ΗΓΕΤΗΣ, ο ΕΘΝΑΡΧΗΣ Ελευθέριος Βενιζέλος, ο ελευθερωτής της Μακεδονίας μας, ο διορατικός πολιτικός που έκανε το Όραμα πραγματικότητα!!!!
Ο ΗΓΕΤΗΣ που διπλασίασε την Ελλάδα, που κατέστησε σεβαστή την πατρίδα σε όλη την Ευρώπη, την Ευρώπη που αντίκρισε για πρώτη φορά μια Ελλάδα των 2 Ηπείρων και των 5 Θαλασσών, την Μεγάλη Ελλάδα.
Αγαπητοί μου φίλοι, στην Ιστορία των Λαών, στην Ιστορία των Κρατών μα και στην Ιστορία του Μικρού μας Τούτου Τόπου έρχονται στιγμές που πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΝΑΙ ή ένα μεγάλο ΟΧΙ.
Για μας, για όλους ΕΣΑΣ, ΤΩΡΑ είναι η μεγάλη στιγμή να πούμε ΝΑΙ στις επιταγές των καιρών, να ξαναβρούμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια, να μιλήσουμε για την τιμή της πατρίδας, ΤΩΡΑ που όλοι γύρω μας ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ μιλούν για περιορισμένη ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ λόγω της οικονομικής κρίσης.
Κι όμως τίποτα δεν ήταν τυχαίο, ήταν και είναι πολύ καλά σχεδιασμένη η στρατηγική περικύκλωση του ελληνικού έθνους με κινήσεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, που μόνο μετρημένοι ειδικοί μπορούν να συνδυάσουν. Στόχος είναι να περιέλθει το ελληνικό κράτος σε θέση ματ στη γεωπολιτική σκακιέρα.
Με τη θηλιά στο λαιμό η Ελλάδα είναι πολύ δύσκολο να υπερασπιστεί τα ανοικτά εθνικά μέτωπα της και τέλει ήδη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Στις 2 Μαρτίου ο Πρωθυπουργός προειδοποίησε δημόσια πως «είμαστε σε πόλεμο». «Απειλείται η εθνική κυριαρχία», είχε πει νωρίτερα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Έτσι πράγματι είναι. Ωστόσο, την υπερχρέωση και την κατάρρευση του Ελληνικού Κράτους εκμεταλλεύονται μεν αλλά δεν προκάλεσαν τα funds (κοινώς οι διεθνείς τοκογλύφοι) ούτε ανέβασαν τα spreads (κοινώς πανωτόκια) οι υπερ-εθνικές ελίτ.
Την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010 η κυβέρνηση ανακοίνωσε και την Παρασκευή 5 Μαρτίου ψήφισε δραματικές περικοπές αμοιβές στο Δημόσιο και αυξήσεις φόρων. Η εναλλακτική λύση ήταν η εθνική πτώχευση. Ο ελληνικός λαός με σφιγμένα δόντια, καλείται ακόμη μια φορά να υπερασπισθεί την Πατρίδα και την τιμή της. Θα το πράξει. Και βέβαια ο Ελληνισμός μπορεί να υπερβεί την κρίση!!!!
Αυτό το λέω, μετά λόγου γνώσης, δεδομένου ότι από την σύσταση του ελληνικού κρατιδίου που γεννήθηκε καταχρεωμένο το 1928, η Ελλάς πτώχευσε 3 φορές, όμως μπόρεσε να ορθοποδήσει, να τετραπλασιαστεί και να ανθίσει.
Ο Ελληνισμός διαθέτει ισχυρές δυνάμεις, αυτοφυείς, ακόμη αφανείς, που συχνά εμφανίστηκαν πανστρατιά από το πουθενά. Τον κινεί, επίσης, κοσμοαντίληψη υπερβατική, η οποία σε κρίσιμες καμπές κινήθηκε αντίθετα προς την Αριθμητική, την Καρτεσιανή Λογική και τον Δυτικό Ορθό Λόγο των τωρινών νεωτερικών νέων Διαφωτιστών. Εμείς οι Έλληνες δεν ανήκουμε σε μια φανταστική κοινότητα. Ανήκουμε στο Έθνος των Ελλήνων. Φθάσαμε στο κατώφλι του 21ου αιώνα δια πυρός και σιδήρου, η πορεία μας υπήρξε συναρπαστική και συνάμα δραματική. Σήμερα είναι λυτρωτική. Αρκεί να μας οδηγεί.
Η οικονομική κρίση θέτει τον ελληνικό λαό ενώπιον καίριων διλημμάτων: Ή θα ζήσει την τελευταία πράξη του δράματος ή την αρχή μιας νέας εποχής.
Το πρώτο σοκ αφύπνισε ένα μεγάλο μέρος του Λαού μας και αυτό είναι θετικό. Στο δεύτερο «Ηλεκτροσόκ» για το οποίο είμαστε όλοι υποψιασμένοι, ελπίζω και αισιοδοξώ ότι η Κυβέρνηση μας θα προωθήσει ΑΜΕΣΑ ΤΩΡΑ τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Οι συνθήκες είναι ώριμες να αλλάξουμε ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ και όχι, όχι απλά λήψη νέων μέτρων!!
Αυτό το χρωστάμε στα παιδιά μας και όχι στις προηγούμενες γενεές. Το οφείλουμε στην τρις χιλιετή Ιστορία μας, γιατί ελληνισμός σημαίνει πολιτισμός, γιατί η Ύλη και τα Ευρώ ήλθαν και έφυγαν, το Πνεύμα όμως, έμεινε παντοτινό και μάλιστα Ελληνικό.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ! ΖΗΤΩ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!

¤

«Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ»
(11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ) 1864 – (18 ΜΑΡΤΙΟΥ) 1936

Στην νεώτερη Ελληνική ιστορία, η κυρίαρχη παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου αποτελεί σταθμό που δεν έχει όμοιό του. Εξέφρασε τους βαθύτερους πόθους του Ελληνισμού και με εκπληκτική δημιουργικότητα πραγματοποίησε τα οράματα.
Είχαν προϋπάρξει ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Χαρίλαος Τρικούπης, οι οποίοι με την πολιτική τους κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα μιας Ελλάδας – φτωχού συγγενούς, που αρκείται στις εκκλήσεις του φιλελληνισμού των ξένων, και να την καταστήσουν αξιοπρόσεκτη και σεβαστή. Ο Βενιζέλος, όμως, δεν σταματά εδώ. Αυτός θα κάνει τη μεγάλη εξόρμηση. Η Ελλάδα γίνεται διπλάσια. Ένα άλλο προτέρημα του Βενιζέλου είναι ότι, συγχρόνως με τις πολεμικές προετοιμασίες, αλλά και κατά την διάρκεια των πολέμων, δεν παραμελεί κανέναν απολύτως τομέα, της δημόσιας διοίκησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της Παιδείας. Το έργο είναι τιτάνιο και απαιτούσε μεγάλα χαρίσματα, νοητικά, ψυχικά, σωματικά. Ο Βενιζέλος τα είχε όλα.
Ο Βενιζέλος δεν θέλησε ποτέ να αντιμετωπίσει το λαό δημαγωγικά. Δεν «χάιδευε» το λαό, ήθελε να τον εξυψώσει. Και ίσως ζήτησε περισσότερα… Επέλεξε τους πλέον ικανούς συνεργάτες, ένδειξη κι αυτή των αληθινά μεγάλων. Απόδειξη τούτου ότι στα μεγάλα διαστήματα που ήταν υποχρεωμένος να βρίσκεται στο εξωτερικό, δίνοντας τις πολύπλοκες διπλωματικές μάχες, οι συνεργάτες του εδώ επιτελούσαν με επιτυχία σημαντικό δημιουργικό έργο.
Κατηγορήθηκε ο Βενιζέλος (έως και σήμερα) ότι έκανε παραλείψεις, σφάλματα και δημιούργησε – ιδίως την περίοδο του Διχασμού – βαθύτατα μίση. Ουδείς αλάνθαστος. Ένα, όμως, δεν πρέπει να λησμονείται, ότι χωρίς αυτόν θα είχαμε την Ελλάδα της Μελούνας. Σε αυτήν θα ζούσαμε σήμερα.
Παρέλαβε, το 1910, μια χώρα παράλυτη, με το όνειδος του 1897, με κράτος και στράτευμα σε διάλυση. Σε δύο χρόνια, η ίδια χώρα είχε ανασυγκροτηθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να εξέλθει νικήτρια από τους Βαλκανικούς Πολέμους, να συμμετάσχει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην νικήτρια πλευρά και μετά να φτάσει στην Ιωνία.
Η Ελλάδα των δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών…
Αν ένας λαός κατόρθωσε τέτοια επιτεύγματα, είναι γιατί ένας ηγέτης του έδειξε το δρόμο.
Τα χρόνια πέρασαν–75 (εβδομήντα πέντε)–τα τότε πάθη, οι έριδες, τα μίση, λησμονήθηκαν. Και όμως, κάθε φορά που η πατρίδα θα βρεθεί σε καιρούς χαλεπούς – ιδίως εθνικά – το φιλότιμο θίγεται, ακόμα ακούγεται : «Αν είχαμε έναν Βενιζέλο».
Οι αντίπαλοι του Ελευθερίου Βενιζέλου εκπροσωπούν τη «μικρή αλλά έντιμη Ελλάδα», εκείνος έβλεπε το Όνειρο. Δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων που πάντα θα υπάρχουν στην ιστορία του κόσμου. Οι πρώτοι, οι πολλοί, οι συνηθισμένοι. Οι δε, σαν αυτόν, οι ελάχιστοι – τα φωτεινά μετέωρα–που δεν λησμονούνται…