Η θέση του κ. Τσαμαντουρίδη, (ερευνητή γεωλόγου) γέννημα θρέμμα Κιλκισιώτης (!), φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΧΗΤΗΣ» του Κιλκίς. Ο κ. Τσαμαντουρίδης ενδιαφέρεται για την οικονομική σωτηρία της χώρας μέσω της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και μάλιστα του ορυκτού πλούτου του Ν. Κιλκίς. Με …παιδικό θα έλεγα ενθουσιασμό, υποστηρίζει ότι το χρυσάφι και τα άλλα μέταλλα που θα εξορυχτούν στο νομό, θα βαραίνουν στην οικονομική ανεξαρτησία της χώρας!!!
Δεν λέω, καλό το χρυσάφι, όταν αυτό… φτερουγίζει στην επιφάνεια της γης και το μαζεύεις με την …απόχη!
Με την συνδρομή όμως του θεϊκού οξέος (κεζάπι) στα υπόγεια νερά και στον αέρα της όξινης βροχής, (δεδομένου ότι τα μεταλλεύματα στο Ν.Κιλκίς είναι μεικτά θειούχα), και με την μέθοδο του κυανίου για την λήψη του χρυσού από το μετάλλευμα και δεδομένου ακόμα ότι πρόκειται για επιφανειακά κοιτάσματα τα οποία θα εξορυχτούν με μεγάλες ποσότητες δυναμιτών, με τους οποίους θα ανοιχτούν τεράστιοι κρατήρες, διαμέτρου ακόμα και 1200 μέτρων και βάθους μέχρι και 300 ή 400 μέτρα αν χρειασθεί, αφού οι περιοχές μεταβάλλονται σε κρανίου τόπο, θα μας προκύψει η… επαλήθευση των καταστροφικών προφητειών!
Εύστοχοι είναι στην προκειμένη περίπτωση οι παρακάτω στίχοι του Βάρναλη, τους οποίους αφιερώνω στους εγχώριους υπέρμαχους των μεταλλείων που θέλουν να σώσουν την …Ελλάδα «σκοτώνοντας» τους Έλληνες!: «Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! Φταίει ο Θεός που μας μισεί! Φταίει το κεφάλι το κακό μας! Φταίει πρώτα απ’ όλα το κρασί! -Έτσι στην σκοτεινή ταβέρνα, πίνουμε πάντα μας σκυφτοί -Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα, όπου μας εύρει μας πατεί -Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»
Καλό λοιπόν το μαζεμένο χρυσάφι και οι λίρες οι χρυσές, στα θυσαυροφυλάκια των ξένων χωρών και σ’ αυτά των ντόπιων απατεώνων· όμως όταν πρόκειται για την καταστροφή της γης με ισχυρότατα καρκινογόνα δηλητήρια, όπως στην προκειμένη περίπτωση είναι το κυάνιο (αν για κάποια άλλη μέθοδο γίνεται λόγος, είναι εκ του πονηρού), θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στα πιστεύω μας για οικονομική σωτηριολογία, δεδομένου ότι η πίστη δεν συναντιέται πουθενά με τη λογική παρά μόνο όταν αφετηρία της πίστης είναι η ίδια η λογική, η οποία με τη σειρά της (η λογική δηλαδή) είναι συλλογή εμπειριών κατάλληλα ταξινομημένων στον εγκέφαλο, διευκολύνοντας μας έτσι σε επιλογές προστασίας της ζωής του πλανήτη.
Η χρήση επομένως της λογικής άλλων περιοχών (Χαλκιδικής, Θράκης, Αργεντινής κλπ.) που είχαν την εμπειρία της εξόρυξης χρυσού και άλλων μετάλλων, απαιτείται, και είναι δείγμα σωφροσύνης να αναζητηθεί, καθώς μάλιστα το …ελληνικό δημόσιο παίρνει μόνο … ψίχουλα από την όλη διαδικασία της εξόρυξης, αφού ολόκληρη την «πίτα» την τρων’ οι ξένες εταιρείες…
Τέλος το ερώτημα είναι: Αγωνιάς και αγωνίζεσαι για τη ζωή στον πλανήτη ως επιστήμονας ή ως δήθεν επιστήμονας;…
Στο λεξικό Τεγόπουλου – Φυτράκη διαβάζουμε ότι επιστήμη είναι η πλήρης και ακριβής γνώση ορισμένων πραγμάτων.
Πώς όμως θα περιγράψουμε αυτούς που με τον βαρύγδουπο τίτλο του επιστήμονα έστησαν τα πυρηνικά εργοστάσια της Φουκουσίμα και όχι μόνο; Ή αυτούς που τάιζαν με κόκκαλα τις τρελές αγελάδες για την οικονομική προκοπή της Αγγλίας;!
Επιστήμονας λοιπόν που, -παίζοντας σε δύο ταμπλό- σκέφτεται δηλαδή ότι π.χ. αν κτίσω ένα πυρηνικό εργοστάσιο, ας πούμε στο Κιλκίς, η οικονομική ανεξαρτησία της Ελλάδας είναι δεδομένη, κι από την άλλη, αν μου προκύψει ένα πυρηνικό ατύχημα τύπου Τσερνομπίλ ή Φουκουσίμα τότε θα… έχω την προσδοκώμενη επαλήθευση των εβραϊκών προφητειών περί της καταστροφής της γης, ή ενδεχομένως και την … ανάσταση των νεκρών(!), δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένος, ε, λοιπόν αυτός ο επιστήμονας δεν αξίζει το αλάτι του…
κείμενο του
Χρήστου Μ. Ζαφειρούδου
