O Aλέξιος Δ’ Άγγελος της 4ης Σταυροφορίας και η μεταλλουργία του χρυσού
Ιστορικές συμβατότητες με τη σημερινή 5η ευρωσταυροφορία
9 January, 2012 by antigoldgreece
Toυ Γιώργου Τριανταφυλλίδη
Φίλες και φίλοι Χαλκιδικιώτες, Κιλκισιώτες,
Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα διαδραματίζονται σήμερα στη χώρα με τη μνημονιακή πολιτική. Πέρα από την οικονομική εξαθλίωση του μέσου Έλληνα δεν διαβλέπω ορατή διαφυγή από το χάλι αυτό. Επειδή θύμα της πολιτικής αυτής είμαι και ο ίδιος προσωπικά, επιχειρώ με το άρθρο αυτό αναμόχλευση μίας ιστορικής περιόδου του ελληνισμού, η οποία σήμαινε και το αμετάκλητο τέλος της παρένθεσης που αποκαλείται «μεσαιωνικός ελληνισμός» και διαδραματίσθηκε το 1204 στην Κωνσταντινούπολη.
Στα πλαίσια παρακμής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά την περίοδο των αυτοκρατόρων Κομνηνών και Αγγέλων (παρακμή την οποία προκάλεσε εν πολλοίς η πολιτική τους) ο Αλέξιος Δ’ Άγγελος, επισκέφθηκε to 1203 βασιλιάδες της Ευρώπης και τους ζητούσε τη συνδρομή τους ώστε να αποκατασταθεί στο θρόνο ο πατέρας του. Κατ΄ επέκταση προσδοκούσε και ίδια οφέλη και τα πέτυχε. Ως αντάλλαγμα υποσχέθηκε οικονομικά στους πάτρωνές του «της Παναγιάς τα μάτια». Ο Πάπας και οι λοιποί δεν έχασαν την ευκαιρία για πλιάτσικο και αποδέχθηκαν την πρότασή του. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός, μετά από ένα πολύμηνο ταξίδι στην Ευρώπη, υπέγραψε ένα «μνημόνιο» με τους πάτρωνές του προκειμένου να τοποθετηθεί Αυτοκράτορας και να νέμεται την εξουσία.
Ενσωματώθηκε λοιπόν στο ληστρικό σώμα της Δ’ Σταυροφορίας με αρχηγό το Δόγη της Βενετίας Dandolo. Όλοι παρέα «μπουκάρησαν» στην Πόλη το 1203. Αν και προορισμός τους ήταν οι Άγιοι Τόποι, το έστριψαν για λίγο στην Πόλη προκειμένου να αρπάξουν τα υποσχεθέντα από το μνημονιακό συνεργάτη τους. Γρήγορα στέφθηκε Αυτοκράτορας ο περιώνυμος Αλέξιος Δ’ Αγγελος.
Τότε ήλθε η ώρα να ξεπληρώσει το «μνημόνιο» στους πάτρωνές του. Λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν και το ήξερε (!!!!) και άρχισε να λεηλατεί το χρυσό από τις εκκλησίες και τα μοναστήρια, πέρα από τη βάρβαρη φορολόγηση των κατοίκων. Οι κάτοικοι τον κατάλαβαν και επαναστάτησαν, παρά την παρουσία των Σταυροφόρων στον Κεράτιο. Στην αναμπουμπούλα ο αυλικός Αλέξιος Ε’ ο Μούρτζουφλος ανέλαβε την εξουσία και σκότωσε το μνημονιακό Αλέξιο Δ’ Αγγελο. Διαμήνυσε τότε στο Dandolo ότι ο ίδιος δεν έκανε καμμιά συμφωνία μαζί τους και δεν πρόκειται να τους δώσει «δραχμούλα» από όσα τους υποσχέθηκε ο Αλέξιος Δ’ Αγγελος.
Τότε οι Σταυροφόροι βρήκαν ευκαιρία, και με το πρόσχημα εκδίκησης για το θάνατο του φίλου τους, εισέβαλαν στην Πόλη το 1204 και κυριολεκτικά την ισοπέδωσαν. Ρήμαξαν τον τόπο τα καθάρματα εκείνα. Λεηλάτησαν την Αγία Σοφία, ξήλωσαν μέχρι και τα μάρμαρα από το δάπεδό της και τα έστειλαν στην Ευρώπη. Μάλιστα, για όσους δεν το ξέρουν, ένα από τα υπέροχα εκείνα μάρμαρα είναι σήμερα η πλάκα του γραφείου του Πάπα στο Βατικανό. Αυτό ήταν το τέλος του «μεσαιωνικού ελληνισμού». Παρά την παλινόρθωση, η πτώση στους Τούρκους το 1453 ήταν θέμα χρόνου.
Δηλαδή, φίλες και φίλοι, ένας πολιτικός της εποχής, υπεύθυνος κατά το μπόι του για την οικονομική εξαθλίωση της Ελληνικής εκείνης Αυτοκρατορίας, επιδίωξε να επιτύχει τις προσωπικές του πολιτικές φιλοδοξίες μέσα από ένα «μνημόνιο» της εποχής, οδηγώντας το Βυζάντιο σε ανέκκλητη καταστροφή από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας.
Ο Ελληνισμός όμως ξαναγεννήθηκε από τη στάχτη. Δημιουργήθηκε το νεοελληνικό κράτος, πέρασε από πολέμους και συμφορές και ξημέρωσε η πολιτική περίοδος, η αποκαλούμενη «μεταπολιτευτική». Τότε ο ελληνισμός είχε μία οντότητα ως εθνότητα. Θυμάμαι την περίοδο του 1978, όταν τελείωσα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις και βγήκα στο επάγγελμα. Η βόρεια Ελλάδα ήταν μία δυναμική βιομηχανική ζώνη. Παρήγε πολλά βιομηχανικά είδη αλλά το σπουδαιότερο από όλα παρήγε ΟΛΑ τα αγροτικά προϊόντα τα απαραίτητα για την επιβίωση του πληθυσμού. Δηλαδή τρώγαμε δικά μας αγροτικά προϊόντα.
Και άρχισε η περίοδος ένταξης της χώρας στους θεσμούς της ΕΕ. Παρά το ότι η ΕΕ ξεκίνησε με κάποια οράματα των ηγετών της δεκαετίας του 1950 περί δημιουργίας μίας Ένωσης Ισότιμων Κρατών, έφθασε η σημερινή περίοδος Μέρκελ κατά την οποία ένας λαός, ο οποίος αιματοκύλησε την Ευρώπη σε δύο παγκοσμίους πολέμους, στα πλαίσια της σημερινής βιομηχανικής του παντοδυναμίας, οδηγεί σε ατέρμονα εξευτελισμό τον ελληνικό λαό.
Με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ μετά το 1980 υπήρξε μία περίοδος έντονου εξωτερικού δανεισμού της χώρας για να χρηματοδοτηθεί μία αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική, η οποία μόνον τις κεντροευρωπαϊκές οικονομίες βόλευε. Ένας λαός υποδουλώνεται «είτε με πόλεμο είτε με δάνεια» έλεγε ο Adam Smith και το ήξερε πολύ καλά ο Α. Παπανδρέου. Παρόλα αυτά σταμάτησε την αγροτική παραγωγή σε βασικά είδη, χρηματοδοτούσε στρεμματική επιδότηση των αγροτών, οι βιομηχανίες έκλειναν η μία μετά την άλλη, πολλές από αυτές αν και χρηματοδοτήθηκαν από το δημόσιο ταμείο μετεγκαταστάθηκαν σε άλλες χώρες, ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε υπέρμετρα και ο συνδικαλιστικός κλάδος επέβαλε οικονομικές πολιτικές πρωτοφανείς, προκειμένου να δώσει την «ψήφο» του. Όλα με δάνεια με τοκογλυφικά επιτόκια.
Οι δύο παρενθέσεις κυβερνήσεων της ΝΔ (Μητσοτάκη και Κ. Καραμνλή του νεώτερου) απλά επιδείνωναν τα δημόσια οικονομικά με το πρόσχημα ό,τι έφταιγε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Παραβλέπουν όμως εσκεμμένα ότι το παιχνίδι αυτό είναι πολύ γνωστό, και εφ’ όσον ζητούσαν την ψήφο του ελληνικού λαού, θα είχαν και τους μηχανισμούς να αντιμετωπίσουν ως κυβέρνηση τους παραλογισμούς των ελεγχόμενων από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστικών απαιτήσεων. Απέτυχαν να το κάνουν.
Τελειώνοντας έτσι η δεκαετία του 2000 – 2010, η χώρα βρέθηκε με έναν υπέρμετρο δανεισμό 360 δις Ευρώ, 60 από τα οποία είναι κεφάλαιο (όπως μας πληροφορούν) και 300 τόκοι. Την μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο κατάσταση αυτή:
Γνώριζαν πολύ καλά ΟΛΟΙ οι πολιτικοί των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ γνώριζαν πολύ καλά και ΟΛΟΙ οι Ευρωπαίοι πολιτικοί οι οποίοι χρηματοδοτούσαν μία προοδευτικά αναξιόπιστη χώρα χωρίς να ζητούν κανένα μέτρο συγκράτησης της απαράδεκτης εσωτερικής καταναλωτικής πολιτικής – η χρηματοδότηση αυτή ήταν δόλια.
Το γνώριζε πολύ καλά και ο κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου ο οποίος κέρδισε τις εκλογές του 2009 με το ψευδο-σύνθημα ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ (για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις της δημοσιονομικής κατάντιας βέβαια) μέχρι το 2009 κανένας δεν μιλούσε για μνημόνια και ΔΝΤ.
Και τότε αρχίζει μία «μνημονιακή» περίοδος με πολλά χαρακτηριστικά με αυτήν του 1204. Αρχίζουν ταξίδια του κ. Παπανδρέου στο εξωτερικό, το ένα μετά το άλλο. Τι έψαχνε να κάνει και γιατί έκτοτε «τέρμα» τα ταξίδια; Γνώριζε ότι έπρεπε να βρεί χρήματα για να καλύψει αδιαπραγμάτευτα ΟΛΟΝ τον απαράδεκτο εξωτερικό δανεισμό, για τον οποίον και ο ίδιος κατά το μπόϊ του ήταν υπεύθυνος. Λεφτά ΔΕΝ υπήρχαν. Επομένως έπρεπε να υποθηκευθεί η δημόσια περιουσία και η ατομική ιδιοκτησία ΟΛΩΝ μας. Αυτό είναι πολύ εύκολο στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή σε αντίθεση με το 1204 όπου τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το πλαίσιο υλοποίησης αυτών των δεσμεύσεων είναι το «μνημόνιο» και αποδέκτες της ατέλειωτης ληστείας του ελληνικού λαού οι σημερινοί ευρο-σταυροφόροι της 5ης Σταυροφορίας.
Χωρίς λοιπόν κανένα χρονοδιάγραμμα και αποκλείοντας κάθε εναλλακτική λύση (αυτά υποσχέθηκε, αυτά εκτέλεσε) η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου (στα πλαίσια της μνημονιακής πολιτικής την οποία ο ίδιος επέβαλλε χωρίς να ρωτήσει κανέναν) και τώρα αυτή του εκτελεστικού οργάνου κ. Λουκά Παπαδήμου:
Υποθήκευσε ολόκληρη τη δημόσια περιουσία η οποία με κάποιο τρόπο μπορεί να αποτιμηθεί (κτήματα, κινητά, ακίνητα, περιουσία ΔΕΚΟ κλπ)
Υποθήκευσε ολόκληρη την ατομική ιδιοκτησία των ελλήνων (δηλαδή τα σπίτια μας)
Εκμηδένισε τους θεσμούς προστασίας του εργαζόμενου οδηγώντας τη χώρα σε μεσαιωνική εποχή των εργασιακών σχέσεων
Αφαίμαξε το προσωπικό εισόδημα των εργαζομένων φτωχοποιώντας τους.
Διευκολύνει τον έλληνα πολίτη να μεταβιβάζει την ακίνητη περιουσία του στην εταιρία διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας των ευρω-σταυροφόρων της 5ης Σταυροφορίας, εάν δεν δύναται να πληρώσει τους φόρους που ανάλγητα η ίδια επιβάλλει.
Ξεπούλησε έναντι πινακίου φακής «τη γη και τα νερά της βόρειας Ελλάδας» αδειοδοτώντας τη μεταλλουργία του χρυσού.
Οι ευρω-σταυροφόροι της σημερινής 5ης Σταυροφορίας συμπαρίστανται στον Αλέξιο Δ’ Αγγελο το νεώτερο διατηρώντας οικονομικά ανέπαφο ολόκληρο τον πολιτικό μηχανισμό (βουλή, βουλευτές, παρατρεχάμενους κλπ), ο οποίος θα λειτουργήσει για να εισπράττουν τα «μνημονιακά» χωρίς προσκόμματα.
Προσέξτε φίλοι και φίλες τις παραπάνω λεπτομέρειες της σημερινής 5ης ευρο-σταυροφορίας για τον ελληνισμό και να τις συγκρίνετε με αυτά της 4ης. Σε τι διαφέρουν; Μπορούν να μας πουν τι μας ξημερώνει αύριο;
Από το 2000 τόνισα σε πολλά επίπεδα ότι το πρόβλημα της μεταλλουργίας του χρυσού είναι η μεγαλύτερη αρπαχτή εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος με ανυπολόγιστη περιβαλλοντική καταστροφή του τόπου. Σήμερα επιχειρείται με διαχειριστή τον κ. Μανιάτη η «άνευ όρων» αδειοδότησή της στα πλαίσια του Ν. 210/1973 και της μνημονιακής εξαθλίωσης όλων μας προς όφελος των ευρω-σταυροφόρων:
1.Χαρακτηρισμός μίας περιοχής ως μεταλλευτικής σημαίνει ότι το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας γης υπολείπεται αυτού της μεταλλειοκτησίας. Δηλαδή ο μεταλλειοκτήτης μπορεί, όποτε εκείνος κρίνει, να εκδιώξει με αναγκαστική απαλλοτρίωση τον ιδιοκτήτη γης (οικίας, χωραφιών κλπ).
2.Το κριτήριο για χαρακτηρισμό είναι αποκλειστικά οικονομικό και δεν λαμβάνει υπόψη του ΚΑΝΕΝΑΝ περιβαλλοντικό παράγοντα (πχ τους καλλιεργητές γης, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους, αλιείς, τα νερά κλπ).
3.Στόχος σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία και Θράκη ο χρυσός ο οποίος βρίσκεται στα πετρώματα σε περιεκτικότητες γραμμαρίων ανά τόνο πετρώματος (ppm, δηλαδή ψύλλοι στ’ άχυρα!!).
4.Για να αποληφθεί, βουνά ολόκληρα θα εξορύσσονται, θα αλέθονται και θα υφίστανται εκχύλιση με τον περιβαλλοντικό εγκληματία, το κυανιούχο νάτριο. Πλήρης ανατροπή της οικολογικής εικόνας αρχικά στην περιοχή Πάικου – Κρουσίων – βόρειας Χαλκιδικής – Θράκης.
5.Ποτάμια νερού θα δηλητηριάζονται ανεπανόρθωτα από τη διαλυτοποίηση του κυανιούχου νατρίου. Επικαλούμαι την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για απαγόρευση της εφαρμογής της ουσίας αυτής στη μεταλλευτική στις χώρες της ΕΕ.
6.Μαζί με πολλά άλλα δηλητήρια τα αλεσμένα βουνά θα εγκαταλείπονται όπου στη γη είναι βολικό: σε ρέμματα, σε φράγματα, σε ορύγματα, στις λίμνες!!!! Αρκεί η εταιρία να βεβαιώνει ότι οι χώροι αυτοί δεν είναι περατοί από το νερό!!!!! (Σουφλιάς, Χατζηδάκης, Παπαθανασίου, Φλογαίτης).
7.Μαζί με το χρυσό το κυάνιο θα διαλύσει και ΟΛΑ τα άλλα μέταλλα τα οποία υπάρχουν στα πετρώματα. Θα τα πάρουν οι ευρω-σταυροφόροι και θα εγκαταλείψουν τα κουφάρια των αλεσμένων βουνών γυμνά από μέταλλα. Αυτά όμως είναι απαραίτητα για τον άνθρωπο και την ομαλή πορεία της υγείας της έμβιας ζωής. Απλά διότι σιγά-σιγά τροφοδοτούν ως ιόντα το πόσιμο νερό και είναι απαραίτητα σε μικρές ποσότητες για την έμβια ζωή.
8.Για τη Χαλκιδική 320.000 στρέμματα, για το Κιλκίς 250.000 στρέμματα βγαίνουν στο σφυρί από τους ευρο-σταυροφόρους. Είναι εντυπωσιακό το άρθρο του «Εθνους» του Σαββάτου 7 Ιανουαρίου 2012 για την έκταση των επερχόμενων επεμβάσεων. Διαβάστε το για να ενημερωθείτε.
9.Σε οικονομικό επίπεδο το κόστος παραγωγής χρυσού δεν ξεπερνά τα 100 δολλάρια ΗΠΑ ανά ουγγιά (32 γραμμάρια). Μέχρι τα 1600 της χρηματιστηριακής αξίας θα μπαίνουν στην τσέπη του εμπορικού κυκλώματος τα 1500. Ελάχιστα τα αναλογικά έσοδα του δημοσίου.
10.Όμως από τα 100 τουλάχιστον τα 50 θα δίνονται στις εταιρίες ως επιδότηση διότι το έργο θα χαρακτηρίζεται ως «αναπτυξιακό». Και επειδή το κράτος δεν έχει λεφτά θα δανείζεται από τους ευρω-σταυροφόρους για να τους τα δίνει πίσω με τόκο τον οποίο θα πληρώνουμε εμείς όλοι!!! Δηλαδή τα τέρατα αυτά θα μας δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια και την άλλη μέρα θα εισπράττουν τον παρά ως…επιδότηση για την αναπτυξιακή τους παρουσία!!!! Πολιτικό αίσχος.
11.Το ύψος της αρπαχτής 70 έως 100 δις Ευρώ με το ξεκίνημα!!!
Η κατάσταση αδειοδότησης της μεταλλουργίας του χρυσού προωθείται από τις κυβερνήσεις της εθνικής μας οικονομικής κατάπτωσης, ιδιαίτερα μετά το 2000 μέχρι και σήμερα. Οι μεν κυβερνήσεις βγάζουν νόμους σχετικούς οι δε τοπικοί παράγοντες (άρχοντες κατά τα άλλα!!!) υποστηρίζουν την αδειοδότηση (έχοντας άλλα έμμεσα και πρόσκαιρα οφέλη από τις κυβερνήσεις ) με τους ακόλουθους σαφείς τρόπους:
1.Ψηφίζοντας ανοιχτά διάφορες μελέτες σχετικές με την αδειοδότηση αδιαφορώντας για οποιαδήποτε συνέπεια (πχ το τελευταίο Νομαρχιακό Συμβούλιο Χαλκιδικής του κ. Ζωγράφου στο κύκνειο άσμα του ενέκρινε τη ΜΠΕ για την επέμβαση στις «Σκουριές» χωρίς κανένας σύμβουλος να ξέρει το περιεχόμενό της!!!!).
2.Ακολουθώντας την αρχή «εμείς θα κάνουμε ό,τι μας πει ο λαός». Δηλαδή αντί οι ίδιοι να ενημερώσουν το λαό περιμένουν να ενημερωθούν οι ίδιοι από τον κοσμάκη!!!! Την αρχή αυτή πρωτοθεμελίωσε ο κ. Τσοχατζόπουλος από το 2000. Την ακολούθησαν όλοι οι έχοντες ευλύγιστη μέση στο θέμα μέχρι τον κ. Γ. Α. Παπανδρέου, ο οποίος επισκέφθηκε το 2011 την Κομοτηνή και είπε αυτά τα πράγματα. Γύρισε στην Αθήνα και έβγαλε…. το μισό νομό στον πλειστηριασμό!!! Μάλιστα ο κ. Μανιάτης κάλεσε το καλοκαίρι του 2011 τους Πομάκους της Θράκης σε ηλεκτρονική διαβούλευση!!!! Τελευταία στη λίστα η Π.Κ.Μ του κ. Ψωμιάδη η οποία ακολουθώντας την πολιτική αυτή θα «προτείνει τα στήθη της» εάν κινδυνεύσει το περιβάλλον στο Πάϊκο ή στα Κρούσια. Την αποστράγγιση ολόκληρου του Κάκκαβου όμως την αποδέχεται ταπεινά και ακολουθεί δουλοπρεπώς αμίλητη τον κ. Ζωγράφο!!!!
3.Παριστάνοντας τον ανήξερο, οπότε όταν ερωτηθούν υπαινίσσονται ότι έστειλαν γράμματα σε διάφορους «παίχτες του παιχνιδιού» (πχ ΙΓΜΕ, ΕΜΠ, ΥΠΕΚΑ κλπ) από τους οποίους περιμένουν να ενημερωθούν. Ο ιδιότυπος αυτός «ερωτισμός» των γραμμάτων οδηγεί σ’ αυτό που ζητά σήμερα η διαχείριση των ευρω-σταυροφόρων: Την αποστασιοποίησή τους ή καλύτερα την τοποθέτησή τους υπέρ της επερχόμενης καταστροφής.
4.Δεν κάνουν καμμία κίνηση για ενημέρωση του κόσμου. Προκλητικά σήμερα στο Κιλκίς ξεπουλιέται η γη και τα νερά σε 250.000 στρέμματα και οι τοπικοί άρχοντες είναι εξαφανισμένοι στον «ερωτισμό» των γραμμάτων. Είδατε πουθενά μέχρι σήμερα τοπικό παράγοντα να αναρτήσει τους χάρτες εκποίησης της γης του μηχανισμού των ευρω-σταυροφόρων στα διάφορα χωρικά και να αναλύσει στον κοσμάκη τι σημαίνουν όλα αυτά, πέρα από την ανάπτυξη και τα δις των επενδύσεων των ευρω-σταυροφόρων;
Σας κούρασα φίλες και φίλοι.
Σήμερα ανακοινώθηκε μία αλλαγή πορείας από τον κ. Μανιάτη για τα θέματα της μεταλλουργίας χρυσού του Κιλκίς. Καλεί στις 19 Ιανουαρίου στην Αθήνα αυτούς που θέλει, για διαβούλευση όπως αυτός τη θέλει. Πρόκειται για πολιτική αναδίπλωση ενόψει εκλογών. Θέλει να πληροφορηθεί τις απόψεις της τοπικής κοινωνίας από τους τοπικούς μνημονιακούς παράγοντες.
Τι θα του πουν;
Απλά ό,τι αξιώσετε εσείς από αυτούς με κατάλληλη πολιτική πίεση.
Φιλικά
Γιώργος Κ. Τριανταφυλλίδης
