Αποχαρακτηρισμός του Πάικου από δημόσιος μεταλλευτικός χώρος

Για ν’ αντιληφθούμε αυτό που πήγε να γίνει στο βουνό μας με τη μεταλλευτική δραστηριότητα, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα εύκολα κατανοητό:
Το στήθος της μάνας από το οποίο όλοι μας ήπιαμε γάλα για να τραφούμε και να μεγαλώσουμε, ήταν η πηγή ζωής για όλους μας. Αν κάποιος μισογύνης ή μισάνθρωπος τα απέκοπτε βίαια, τότε κανείς μας δεν θα επιβίωνε κι αυτό, γιατί ούτε το γάλα θα είχαμε, ούτε τη φροντίδα της …νεκρής πλέον μάνας.
Τώρα, όσον αφορά τη γη και το Πάικο, αυτή είναι η μητέρα που μας γέννησε και μας τρέφει. Αν καταστραφεί από τις μεταλλευτικές εξορύξεις, η εξαφάνιση της ομορφιάς του βουνού, η απώλεια των πηγών, το μολυσμένο νερό και το άγονο χώμα που θα είχε απομείνει, θα σήμαινε και το τέλος του πολιτισμού και του μέλλοντός μας.
Ιδού λοιπόν η Ρόδος… Όσοι αγαπούν το Πάικο να δουλέψουν για να αποχαρακτηριστεί από μεταλλευτική περιοχή. Έτσι θα σταματήσει ο κίνδυνος για την καταστροφή του βουνού από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες.
Ν’ αποδείξουμε ότι δεν βρεθήκαμε τυχαία στο κομμάτι αυτό της γης. Ν’ αναγνωρίσουμε τη γη ως την πραγματική μητέρα μας και να εκλείψουν οι…μητροκτόνες σκέψεις.
Η “οντότητα” του Δήμου Παιονίας να προχωρήσει το θέμα αυτό του αποχαρακτηρισμού και να ενημερώνει σχετικά την τοπική κοινωνία που έχει δικαίωμα στην ποιοτική ζωή.
Η ακύρωση του διαγωνισμού δεν σημαίνει τίποτα από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με τους ιδιοτελείς “τύπους” κάτω στην Αθήνα. Στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους έχουν μόνο τον πλουτισμό με τη διαδικασία της πτώχευσης, που την γνωρίζουν πολύ καλά μια που οι ίδιοι την προκάλεσαν…
Ενδέχεται όμως να λειτουργούν και ως “εκπρόσωποι” ντόπιων και ξένων τυχοδιωκτών χρυσοθήρων. Αν έτσι είναι και δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντα των κατοίκων που ζουν στις περιοχές που απειλούνται από μεταλλευτικές δραστηριότητες, από τους οποίους όμως κατοίκους παρόλαυτα αντλούν την εξουσία τους οι “υποτελείς” αυτοί πολιτικοί της δεκάρας, που έχουν ξεπουλήσει τα ιερά και τα όσιά μας, τότε η ευθύνη είναι όλη δική μας που τους εμπιστευόμαστε χωρίς να τους ελέγχουμε.
Ο πιο ισχυρός σύμμαχος των “πολιτικών” αυτών της πεντάρας είναι η άγνοια των τοπικών κοινωνιών και σ’ αυτήν ποντάρουν. Οι ενημερωμένοι πολίτες είναι επικίνδυνοι για τα ιδιοτελή τους σχέδια.
Έχουν όμως ακόμα ένα “σατανικό” πλεονέκτημα, που όμως αυτό απαιτεί προχωρημένο στάδιο Παιδείας, Δια βίου μάθησης, Μόρφωσης και …δημοκρατικής ευαισθησίας: μπορούν να βάλλουν τα Μ.Α.Τ.(τα παιδιά μας δηλαδή) απέναντι στις κοινωνίες που αντιστέκονται στην καταστροφή, πρακτική που εφαρμόσθηκε στη Χαλκιδική. Εμφύλιος πόλεμος δηλαδή με ευθύνη δοσίλογων πολιτικών!…
Στην περίπτωσή μας τώρα “Η τοπική κοινωνία” είπαν “δεν θέλει μεταλλεία άρα δεν προβαίνουμε σε διεθνή διαγωνισμό και ακυρώνουμε την όλη διαδικασία” – Τόσο εύκολο ήταν λοιπόν;!

Απέφυγαν όμως να μας πουν τον λόγο για τον οποίο η τοπική κοινωνία δεν θέλει μεταλλεία: μήπως επειδή είναι καταστροφικά για τη ζωή; Και αν έτσι είναι από που η τοπική κοινωνία ενημερώθηκε για την επερχόμενη καταστροφή: μήπως από το ΥΠΕΚΑ (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής); μήπως από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ή μήπως από την Τοπική Αυτοδιοίκηση της περιοχής μας;
– Όχι, αυτοί είναι υπεράνω κάθε…υποψίας(!):
Το μεν ΥΠΕΚΑ στην απάντησή του προς τον Δήμο Παιονίας συνδύαζε την καταστροφή του Πάικου με την ανάπτυξη του οικοτουρισμού και το πρόγραμμα “Νατούρα 2000” με την …εξαφάνιση του βουνού!
Ο Αντιπεριφεριάρχης Κιλκίς φοβόταν ότι τα …”λεφτά (!) είναι πολλά” και ότι “να αποφεύγονται οι υπερβολικές αντιδράσεις που μπορούν να προκαλέσουν το αντίθετο αποτέλεσμα”!!!.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο Παιονίας πάλι, μη αντιλαμβανόμενοι τι επρόκειτο να συμβεί, στην αρχή, πρότειναν, η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του Πάικου να μπει στο …επιχειρησιακό πρόγραμμα του Δήμου!!!!
Και ενώ ήταν ανημέρωτοι ή ημιμαθείς ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν, έφεραν ύπουλα ή αφελώς κείμενο προς ψήφιση υπέρ των μεταλλείων (17/11/2011)! Ύστερα άρχισαν να ενημερώνονται μιμούμενοι τον άπιστο Θωμά, ήθελαν δηλαδή να βάλουν πρώτα τα δάχτυλά τους στους τεράστιους καταστροφικούς κρατήρες των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων του Πάικου για να πεισθούν για την καταστροφή!
Μετά άρχισαν να τρομοκρατούνται, όχι από την καταστροφή του Πάικου, αλλά από τα λόγια των καθηγητών που περιέγραφαν την καταστροφή! Και ο φαύλος κύκλος της ύποπτης άγνοιας του προβλήματος, με φωτεινές κάποιες εξαιρέσεις, συνεχίστηκε, με αναζήτηση ενημέρωσης ξανά από το ΥΠΕΚΑ (!!!) στην ουσία δηλαδή από τις εταιρίες που θα προκαλούσαν την καταστροφή!!! (η λεγόμενη άλλη πλευρά!).
Εκείνο όμως που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στους πλήρως ενημερωμένους πολίτες, ήταν ότι από την αρχή της υπόθεσης αυτής επιδείχθηκε απροθυμία να ερωτηθούν οι τοπικές κοινωνίες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα (Θράκη-Χαλκιδική), υπήρχε όμως μια σταθερή κατεύθυνση, ως αυτόματος πιλότος θα έλεγα, να αντληθούν πληροφορίες από τις μεταλλευτικές εταιρίες που δημιουργούν το πρόβλημα ή από τους υπέρμαχους των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων! (Να το εκλάβουμε αυτό ως αρνητικό ενδιαφέρον για τις καταστροφικές συνέπειες στην περιοχή μας ή ως θετικό ενδιαφέρον για το οικονομικό όφελος του Δήμου ως «οντότητας»;…!)
Και ενώ περιμέναμε ένα έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο με εκατέρωθεν ειδικούς επιστήμονες, όλως ξαφνικά ακυρώθηκε η διαδικασία του επικείμενου διαγωνισμού.
Τώρα κάποιοι θα πρέπει να μας εξηγήσουν, πειστικά όμως αυτή τη φορά, για το τι είδους ανάπτυξη ονειρεύονται για τον τόπο και με ποιες αποφάσεις θα θωρακίσουν το Πάικο όχι με λόγια αλλά με πράξεις….

Χρήστος Μ. Ζαφειρούδης