Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος
Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας.
Έχουν παρέλθει οι εποχές της αυθεντίας. Πλέον η εξειδίκευση αποτελεί το ζητούμενο, ακόμα και στην Ελλάδα πριν από την κρίση. Η πολιτική δεν μένει έξω από αυτήν «κανονοποίηση» και τον ορθολογισμό μιας κακιάς ελληνικής συνήθειας που έγινε και επιτραπέζιο παιχνίδι, του φωτεινού παντογνώστη. Γράφτηκαν πολλά αυτές τις μέρες για το νερό, με αφορμή την «επιδρομή» των κατοίκων της Γουμένισσας με τη συνοδεία του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους για τους πρόσφατους λογαριασμούς που απεστάλησαν από την ΔΕΥΑΠ.
Υπήρξα, και συνεχίζω να είμαι, υπέρμαχος της λογικής του κοινωνικού αγαθού όπου και αν αυτό αναφέρεται. Από την υγεία και την παιδεία μέχρι το ηλεκτρικό ρεύμα, το πετρέλαιο θέρμανσης, το νερό και πολλά άλλα. Με αυτήν την έννοια, δεν καταχωρείται ιδιοκτησία ενός κοινωνικού αγαθού και δεν νοείται επιχειρηματολογία για την μη παροχή του σε άλλους που το έχουν ανάγκη ή ξοδεύουν πολλά για να το αποκτήσουν. Ακόμη και πέρα από τη λογική του ίδιου Δήμου. Αν υπάρχει, γιατί να μη δοθεί σε όσους το χρειάζονται;
Η ΔΕΥΑΠ υποστηρίζει ότι επέρχεται δικαιοσύνη στην κατανομή των βαρών αναλογικά, αφού επιβάλλεται το ανάλογο τέλος για την αντίστοιχη κατανάλωση καθώς και εξοικονόμηση ύδατος και εξορθολογισμός της κατανάλωσης από την άσκοπη και ανέξοδη σπατάλη του παρελθόντος. Δυστυχώς επιτυγχάνεται το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα : Λογαριασμός καταστήματος (πραγματική περίπτωση) έχει καταγεγραμμένη μέτρηση δεκαοκτώ (18) κυβικών. Η χρέωση γίνεται όμως για κατανάλωση πενήντα (50 !) κυβικών. Ο καταναλωτής καταβάλλει τρεις φορές περισσότερα χρήματα από ότι έχει καταναλώσει. Πρωτοτυπία η εφαρμογή ορίου σε κατώτατη χρέωση. Ξόδεψες δέκα ; Θα πληρώσεις για πενήντα ! Ποια ακριβώς δικαιοσύνη εξυπηρετεί αυτή η τακτική ; Αν για κάποιον λόγο πραγματοποιήσεις κατανάλωση ενός (1) κυβικού θα πληρώσεις για διακόσια (200) !! Διακόσιες φορές περισσότερο από ότι έχεις χρησιμοποιήσει. Αυτή την λογική ποιος την επέβαλε;
Το χειρότερο όμως δεν είναι η πολλαπλάσια ποινή που παραλόγως και αδικαιολογήτως επιβάλλεται με αυταρχικό τρόπο. Η απαράδεκτη αυτή στρατηγική επιβολής εξοντωτικών χρεώσεων της ΔΕΥΑΠ επικροτεί στην ουσία την … σπατάλη ! Αφού θα πληρώνεις για διακόσια κυβικά, ακόμη κι αν καταναλώσεις .. ένα, γιατί να μην είσαι συνέχεια με το λάστιχο στο χέρι ; Γιατί να θεωρείται ο καταναλωτής κορόιδο από την υπηρεσία ύδρευσης του δήμου και να εξοικονομεί, ενώ αυτή τον παρακινεί να σπαταλήσει, αφού θα το πληρώσει έτσι κι αλλιώς. Φανταστείτε λοιπόν τον προαναφερόμενο καταστηματάρχη, ο οποίος προσπαθεί να περικόψει σπατάλες από όπου μπορεί για να επιβιώσει στο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, να βλέπει χρέωση εβδομήντα πέντε ευρώ για διακόσια κυβικά νερό, ενώ κατανάλωσε εβδομήντα δύο κυβικά και έπρεπε να πληρώσει μόλις δεκαπέντε ευρώ !
Συμπερασματικά είναι απολύτως άδικη αλλά και αντισυνταγματική η μη αναλογική τελικά επιβολή του κατώτατου ορίου κατανάλωσης και αγνοώ αν θα σταθεί σε ενδεχόμενη προσφυγή στη δικαιοσύνη, καθώς αντίκειται στο άρθρο τέσσερα παράγραφος πέντε του συντάγματος της Ελλάδας : «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Όταν η «δύναμη» κάποιου εκφράζεται με την περιορισμένη κατανάλωση, αλλά κάποιος τον υποχρεώνει να πληρώνει περισσότερο, τότε καταστρατηγείται το γράμμα, αλλά και το πνεύμα του συντάγματος.
Αλλά γιατί αυξήθηκε από σαράντα πέντε ευρώ στα εβδομήντα πέντε το πάγιο της ετήσιας κατανάλωσης ; Οι αυξήσεις λογαριασμών κοινωφελών υπηρεσιών αυξάνονται μόνο λόγω της ανταποδοτικότητας τους. Ποια είναι η ανταποδοτικότητα που επήλθε στην περιοχή του πρώην Δήμου Γουμένισσας μετά την ένταξή της στη ΔΕΥΑΠ ; Τι ακριβώς άλλαξε ; Έγιναν ποικίλα έργα μήπως ; Ανασκάφθηκε ο τόπος για αλλαγή σωλήνων ; Έγινε καινούριο υδραγωγείο ; Κάναμε νέα γεώτρηση, αγοράσαμε νέα μηχανήματα ; Τίποτε από όλα αυτά. Απλώς πρέπει να καλύψουμε κάποιες μισθοδοσίες. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Βέβαια η υπηρεσία της ΔΕΥΑΠ αποτελείται από εξαιρετικούς υπαλλήλους, που ανταποκρίνονται και έχουν επιλύσει πάμπολλα προβλήματα. Ναι, να καταργηθούν οι παράνομες υδροδοτήσεις, ναι να τοποθετηθούν νέα υδρόμετρα όπου δεν υπήρχαν. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα αυξηθούν τα έσοδα. Γιατί πρέπει να αυξηθεί και το πάγιο ; Πώς είναι δυνατόν να τρέχει ασταμάτητα πόσιμο νερό από τις διάσπαρτες βρύσες της Γουμένισσας και να καταλήγει στον υπόνομο και ταυτόχρονα να αυξάνεται το πάγιο της ύδρευσης ; Πώς γίνεται να αυξάνεις τιμή στην πληθώρα ενός αγαθού που το πετάς και μάλιστα ταυτόχρονα να υποβοηθάς τη σπατάλη του ;
Άρα χρειάζονται τα χρήματα που πληρώνονται και όχι το ίδιο το αγαθό.
Να γίνει σαφές : με την αιτιολογία της παροχής νέων (καλύτερων υποτίθεται) υπηρεσιών δεν νομιμοποιείται κανείς να προβαίνει σε αιματηρές αυξήσεις της τάξης του εκατό και εκατόν πενήντα τα εκατό σε δημοτικά τέλη, υδροδοτικά τέλη, τέλη ενταφιασμού και ότι άλλο μπορούν να φανταστούν για να συναγωνιστούν τις αυξήσεις του κεντρικού κράτους, τη λαίλαπα που ξεσπά μανιωδώς στους άμοιρους πολίτες, οι οποίοι δεν ξέρουν ποιον λογαριασμό να πρωτοπληρώσουν.
Ας μιλήσουμε για επιλογές. Επέλεξα να μείνω και να επενδύσω στον τόπο μου πολύ υψηλά ποσά, ιδιαίτερα για τα σημερινά δεδομένα. Η επιλογή μου βασίστηκε στα διάφορα πλεονεκτήματα που παρείχε αυτός ο τόπος : ελκυστικό φυσικό περιβάλλον, πλούσιος αριθμός υπηρεσιών, πληθώρα κοινωνικών αγαθών. Ποιος σας έχει δώσει το δικαίωμα να κοστολογείτε εσείς τα αγαθά του τόπου μου, τα οποία κληρονόμησα από τους γονείς μου και θα κληροδοτήσω στα παιδιά μου ; Ασφαλώς και μας ανήκει το νερό όσο υπάρχει άφθονο και περισσεύει. Αυτό που περισσεύει ασφαλώς είμαστε υποχρεωμένοι να το διαθέσουμε, όχι στους γειτονικούς μας οικισμούς μόνο, αλλά και στην … Αθήνα αν κριθεί απαραίτητο. Ασφαλώς και επιθυμούμε να γλυτώσει ο Δήμος Παιονίας και οι κάτοικοι όλων των οικισμών του την αδιάκοπη σπατάλη πόρων για τις γεωτρήσεις, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δεχόμαστε να το χρεωθούμε κιόλας, όπως γίνεται σήμερα. Πληρώνουμε ήδη τα υπέρογκα χρέη σας των πρώην δήμων. Μην χρησιμοποιείτε ως άλλοθι το νοικοκύρεμα, γιατί εσείς δεν ήσασταν νοικοκυρεμένοι δήμοι με τα δεκατέσσερα εκατομμύρια χρέη, αλλά εμείς με τα …καθόλου. Ευχαριστούμε που θέλετε να μας νοικοκυρέψετε με το ζόρι, αλλά αυτό το συγκεκριμένο νοικοκύρεμα δεν το επιθυμούμε, κοστίζει ακριβά ! Και κυρίως μη μας κουνάτε το δάχτυλο με την απειλή ότι θα μας … σώσετε και θα μας νοικοκυρέψετε.
Θα ήθελα πολύ να διεκδικήσω κι εγώ ποσοστά από τις παραθαλάσσιες περιοχές λόγω της πληθώρας των παραλιών που διαθέτουν, αλλά μάλλον δεν θα δεχτούν. Όπως θα ήθελα επίσης να κάνω σαφές στους Ρώσους ότι πρέπει να έχω μερίδιο στο απεριόριστο φυσικό αέριο που διαθέτουν μιας και αντιμετωπίζω κάτι προβληματάκια στην θέρμανση. Ή ακόμη καλύτερα στους κατοίκους της Σιβηρίας για να οικειοποιηθώ μέρος των οξυρρύγχων της ευλογημένης τους περιοχής ή έστω λίγο από το θεϊκό προϊόν τους, το μαύρο χαβιάρι, αν και δεν μπορώ να πω πως αποτελεί στοιχείο της καθημερινής μου διατροφής. Κανείς όμως δεν εξασφαλίζει δικαιώματα σε άλλον πέραν των ιθαγενών διαχειριστών πόρων και αγαθών.
Φοβάμαι ότι σε λίγο οι ιδέες που δίνει ο Δήμος μας θα υιοθετηθούν από τον Στουρνάρα και θα μας ρίξει κανένα φόρο για τον καθαρό αέρα που αναπνέουμε, ενώ οι δύσμοιροι κάτοικοι των μεγαλουπόλεών μας πνίγονται στην αιθαλομίχλη. Δεν είναι δυνατόν εμείς να απολαμβάνουμε ένα τόσο σπουδαίο αγαθό και να μην πληρώνουμε, έστω κάτι, γι αυτό !
Όταν τυχαίνει να καταλαμβάνουμε μια δημόσια θέση, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για να ανταποκριθούμε στο μέγιστο βαθμό, ιδιαίτερα όταν ο λαός με την ψήφο του έχει αποφασίσει να μας παραχωρήσει την εξουσία της διαχείρισης του πλούτου της χώρας. Αν δεν μπορέσαμε για οποιονδήποτε λόγο να ανταποκριθούμε, δεν έχουμε και λόγο να ξαναζητούμε την υποστήριξή του. Όσοι ήλθον, είδον και απήλθον από αυτοδιοικητικές θέσεις άχρωμοι, άοσμοι και άγευστοι χωρίς να πραγματοποιήσουν απολύτως το παραμικρό έργο, είναι το λιγότερο θρασείς να επανέρχονται και να επαναδιεκδικούν την ψήφο των πολιτών.
