Η 8η του Μάρτη δεν είναι γιορτή. Είναι μέρα με συμβολικό περιεχόμενο όπου το 1910 στην Κοπεγχάγη καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Η γυναίκα γεννήθηκε σ’ αυτό τον κόσμο για να πονέσει τρεις φορές.
1.Η Πρώτη όταν γίνεται άνθρωπος
2.Η Δεύτερη όταν γίνεται γυναίκα και
3.Η Τρίτη όταν γίνεται μητέρα.
Όταν πεθαίνει δεν πονά. Είναι γεμάτη ευδαιμονία γιατί εκπλήρωσε τον προορισμό της. Οι γυναικείες Οργανώσεις της Ελλάδας οργανώνουν ομιλίες, πορείες, γιορταστικές εκδηλώσεις κλπ., για να τιμήσουν τη μέρα αυτή. Το ραδιόφωνο μεταδίδει τραγούδια που έχουν σαν θέμα τη γυναίκα κι η τηλεόραση θα πει δυο λόγια που θα παρουσιάσουν τη σύγχρονη Ελληνίδα σ’ όλες τις πτυχές της ζωής της. Όλα αυτά όμως θα διαρκέσουν μια μόνο μέρα, και μετά το θέμα «Γυναίκα με τα προβλήματά της» θα μπει στο συρτάρι. Η εργάτρια, η αγρότισσα, η νοικοκυρά θα ξανασκύψουν πάνω στις καθημερινές ασχολίες τους έχοντας να αντιμετωπίσουν τον καταπιεστικό προϊστάμενο, τον πατέρα – αφέντη που όχι σπάνια της περιορίζει τις προσωπικές της ελευθερίες και σύμφωνα με τα ξεπερασμένα ανατολίτικα πρότυπα επιμένει να είναι ο εξουσιαστής. Ποια είναι λοιπόν η σύγχρονη «Μαίρη Παναγιωταρά» γυναίκα; Ένα τελειοποιημένο ρομπότ που τρέχει από το πρωί έως το βράδυ για να καλύψει και την τελευταία επιθυμία της οικογένειάς της;
Είναι καιρός νομίζω οι σημερινές γυναίκες να έχουν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και πάρα πολλές έχουν και χρησιμοποιούν αποδοτικότατα το μυαλό τους γι’ αυτό άλλωστε έχουν κατακτήσει χώρους στον επαγγελματικό τομέα που πριν μερικά χρόνια ήταν απαράβατοι γι’ αυτές.
Το γυναικείο κίνημα παρ’ όλη την απογοήτευση που δίνουν όλα τα κόμματα, παρουσιάζει στην Ελλάδα μια συνεχώς ανοδική πορεία. Ο αγώνας των γυναικών για ίσα δικαιώματα με τους άνδρες στους οικονομικούς, κοινωνικοπολιτικούς και πολιτιστικούς τομείς, καθώς και η συμμετοχή τους στο γενικότερο πολιτικό αγώνα. Οι διάφορες τάσεις μέσα στο κίνημα των γυναικών αντανακλούν τις θέσεις των κοινωνικών ομάδων και πολιτικών ρευμάτων που αντιπροσωπεύουν. Το κίνημα των εργαζόμενων γυναικών είναι αναπόσπαστο μέρος του εργατικού κινήματος. Οι γυναίκες «γιορτάζουν» και θυμούνται ότι στις 8 Μάρτη του 1857 οι ράφτρες και υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους να διεκδικήσουν ανθρώπινους όρους εργασίας και καλύτερο μεροκάματο, βροντοφωνάζοντας το πρώτο οργανωμένο Ό Χ Ι στον αυταρχισμό και την εκμετάλλευση. Ο ξεσηκωμός αυτός στάθηκε ορόσημο και αφετηρία αγώνων των γυναικών όλου του κόσμου, για ισοτιμία, συμμετοχή στην παραγωγή, κοινωνική καταξίωση, για το δικαίωμα να έχουν λόγο στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή και το μέλλον τους, για τη Δημοκρατία, Ελευθερία και Ειρήνη. Από τότε η 8 Μάρτη είναι μια επέτειος – σύμβολο των αγώνων, των θυσιών, αλλά και των κατακτήσεων όλων των γυναικών του κόσμου. Η γυναίκα σήμερα όμως ξέρει ότι η εργασία δεν είναι μόνο χαρά, αλλά πρωταρχικός παράγοντας, το οξυγόνο, για να προχωρήσει η ισοτιμία της.
Μέσα από την εργασία αποκτάει η γυναίκα την οικονομική της ανεξαρτησία και τη χειραφέτησή της. Αντίθετα η ανεργία, εκτός του ότι οδηγεί σε χαμηλότερο μεροκάματο για όλους, σε εντατικοποίηση της δουλειάς, σε κατάργηση ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, σε χτύπημα του συνδικαλισμού, σε πολιτική ομηρία, για τις γυναίκες. Ο εορτασμός όμως της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος!!! Χ Ρ Ο Ν Ι Α ΠΟΛΛΑ
