Η εξουσία δεν έχει έννοια συγκεκριμένη, ούτε είναι κάτι που περιγράφεται επαρκώς με λέξεις. Έχει όμως συγκεκριμένο ρόλο γιατί μέσα από αυτή, μπορείς να ξεγελάσεις τον χαμένο σου καιρό, να αποκτήσεις δόξα, χρήματα ή να ξαναπάρεις πίσω κάποια από αυτά που ξόδεψες (από μισθούς, έξοδα παράστασης κλπ) για να την κατακτήσεις. Όσο ποιο ταπεινά είναι τα ελατήρια που έχεις για να την κατακτήσεις, τόσο πιο πολύ διακωμωδείται η όλη κατάσταση. Καμία φορά κοιτώ τον όποιο επίδοξο μικρό ή μεγάλο ηγεμόνα στα μάτια και με πιάνουν τα γέλια. Μπορεί άραγε το κενό στην κοινωνία μας να είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος που να έχει τα χαρακτηριστικά του ηγεμόνα ή έχει σαλέψει το μυαλό μας και πραγματικά δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα αναλάβει την εξουσία; Η εξουσία όταν ασκείται σοβαρά, με μέτρο και με σύνεση, μπορεί πραγματικά να φέρει αποτελέσματα, αλλά όταν εξαντλείται στην κριτική για το πριν και το μετά, τότε κάθε ίχνος σοβαρότατος πάει περίπατο. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος ασκώντας εξουσία και εκατομμύρια που δεν είναι δυνατόν να προλάβει να τα κάνει. Επίσης υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να βοηθήσεις κάποιον να πετύχει σε κάτι και άλλες τόσες χιλιάδες να τον κάνεις να αποτύχει, βάζοντας του εμπόδια. Το θέμα είναι τι πραγματικά θέλεις να κάνεις. Θέλεις την εξουσία για να βοηθήσεις στην εξέλιξη ή θέλεις την εξουσία για την εξουσία και τους καλά κρυμμένους μεταφυσικούς προβληματισμούς μέσα στα κατάβαθα της ψυχή σου; Δηλαδή την δόξα, το κέρδος , την φήμη, το βόλεμα κλπ. Η εξουσία είναι θέμα σοβαρό και όποιος επίδοξος μνηστήρας την επιζητεί, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν πρέπει να εξαντλείται η ενεργητικότητά του μόνο σε κριτική, προτάσεις του αέρα και ζήσε Μάιη μου να φας τριφύλλι. Ο ηγεμόνας αγαπητοί μου φίλοι δεν πρέπει να φοράει σατέν πιτζάμες και καθισμένος στο μπαλκόνι του σπιτιού του να καπνίζει και να φτύνει στο δρόμο. Ο ηγεμόνας πρέπει να έχει προσωπικότητα, αγάπη για το συνάνθρωπο, ήθος, λεβεντιά, να αγαπάει τον τόπο του και φυσικά να το δείχνει.
