Σήμερα δεν ήρθαμε εδώ για να σας μιλήσουμε για κρατήρες εξόρυξης, λειψυδρία, κυάνιο, όξινες απορροές ούτε για τις εν κρυπτό διαδικασίες που ακολουθήθηκαν από την πλευρά του υπουργείου. Για όλα αυτά μιλάμε – πειστικά από ό,τι φαίνεται – εδώ και τέσσερις μήνες.
Σήμερα, στο δημοτικό συμβούλιο ήρθαμε για να αναφερθούμε στο πιο σημαντικό παράγοντα- τον άνθρωπο.
Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2011 όταν έλαβα το μήνυμα “Αρχίσανε τα όργανα” από τον φίλο
μου το Παναγιώτη μαζί με ένα link για το κείμενο της δημόσιας διαβούλευσης. Από τότε
έχουν περάσει τρεισήμισι μήνες και πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Αυτό το διάστημα έμαθα πολλά για τα μεταλλεία – όχι όμως μόνο γι’ αυτά. Κυρίως έμαθα πολλά πράγματα για τους ανθρώπους.
Ανάμεσα σε αυτά τα πολλά ένα αρνητικό και δύο θετικά. Το αρνητικό που έμαθα είναι πως δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε ψέματα, δολοπλοκούν και λένε πράγματα αντίθετα μεταξύ τους ανάλογα σε ποιον μιλάνε. Τα πρώτο θετικό – που επιβεβαίωσα περισσότερο παρά έμαθα
– είναι πως ότι όταν μιλάς ανοικτά και καθαρά, αντιμετωπίζοντας τον συνομιλητή σου με ειλικρίνεια και επομένως με σεβασμό, συνήθως σε αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο και πολλές φορές σε αγκαλιάζουν. Το δεύτερο και ίσως πιο σημαντικό από τα θετικά είναι το ότι όλο αυτό το διάστημα όποτε είχα ανάγκη από στήριγμα το μόνο που χρειαζόταν να κάνω ήταν να απλώσω το χέρι μου – πάντα ένα άλλο χέρι βρισκόταν δίπλα μου για να με στηρίξει.
Θέλω να σας μιλήσω για τρία πράγματα σήμερα. Το πρώτο είναι τα θετικά αυτά βιώματα που σας ανέφερα. Μόνο για σήμερα το βράδυ απενδυθείτε οποιοδήποτε κομματικό η παραταξιακό χιτώνα και σταθείτε εδώ ως μεμονωμένα άτομα, ο ένας δίπλα στον άλλον – όχι απέναντι.
Ακούστε προσεκτικά πριν μιλήσετε και σκεφτείτε πριν καταλήξετε σε κάποια απόφαση. Δείτε τους εαυτούς σας όπως είστε: σαν Γιώργος, Γιάννης, Νίκος, Κατερίνα, Κώστας και όχι ως μέλη μίας παράταξης. Δεν σας ζητάμε να είστε απολίτικοι. Το αντίθετο: σας ζητάμε να είστε βαθιά πολιτικοί με την κλασσική έννοια της λέξης.
Το δεύτερο σημείο έχει ως αφορμή τη πρωτόγνωρη για τις δικές μας γενιές οικονομική κρίση που όλοι μας αντιμετωπίζουμε και έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες αρχικά να πικραίνονται και στη συνέχεια να θυμώνουν, να οργίζονται με αυτό που λέμε “κράτος”.
Αισθάνονται αδικημένοι και στη συνέχεια ως και δυναστευμένοι. Η αποδοχή αυτού που ονομάζουμε “πολιτικός κόσμος” ή “πολιτικό σύστημα” είναι χαμηλότερη από ποτέ.
Την εβδομάδα που πέρασε όλοι γίναμε μάρτυρες της υποκριτικής συμπεριφοράς του ΥΠΕΚΑ.
Οι διαβεβαιώσεις ότι θα εισακουστούν οι τοπικές κοινωνίες πήγαν περίπατο με μία απλή ανακοίνωση. Προσπάθησαν να μας κάνουν να αμφιβάλουμε για όσα είδαμε με τα μάτια μας. Για όσα ακούσαμε με τα αυτιά μας. Μας κορόιδεψαν. Και αν τους αφήσουμε θα συνεχίσουν να μας κοροϊδεύουν. Θα συνεχίσουν να μας λένε ψέματα. Να ισχυρίζονται πως δεν κατανοήσαμε τα λόγια τους.
Και εδώ βρίσκεται η δική σας μεγάλη ευκαιρία ως τοπική αυτοδιοίκηση: βρίσκεστε δίπλα μας και έχετε τη δυνατότητα να αφουγκραστείτε και να νιώσετε από πρώτο χέρι τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Βρίσκεστε δίπλα μας και έχετε την υποχρέωση να αποτελέσετε τη δομή πάνω στην οποία θα βρούμε χώρο να στηριχτούμε. Η αντίθεση του κόσμου στα μεταλλεία έχει ως κύρια συνισταμένη τη δυσπιστία απέναντι στην πολιτεία. Οι καλές προθέσεις πλέον δεν αρκούν και δεν αναγνωρίζονται. Η υπόθεση των μεταλλείων σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτέλεσε τη δίοδο μέσω της οποίας βγήκε προς τα έξω η πικρία και ο θυμός. Με τη σημερινή σας απόφαση έχετε τη δυνατότητα να στηρίξετε τον κόσμο και να στηριχτείτε σε αυτόν. Είναι κάτι που το έχουμε όλοι ανάγκη.
Το τρίτο σημείο έχει να κάνει με το όραμα, την προοπτική, την ελπίδα. Τα χρειαζόμαστε όλοι μας, ειδικά τώρα που πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα και σίγουρα, χάνονται.
Με τη σημερινή σας απόφαση μπορείτε να δώσετε ένα ισχυρό μήνυμα για το πως θέλουμε να είναι και να αναπτυχθεί ο τόπος μας. Για το πως όλοι εμείς τον ονειρευόμαστε.
Σας δίνεται η μοναδική και ιστορική ευκαιρία να πάρετε την πίκρα και την οργή των πολιτών και να την κάνετε δύναμη δημιουργίας. Ξεκαθαρίστε μια και καλή πως η ανάπτυξη (οικονομική και κοινωνική) περνάει από τον σεβασμό στο διπλανό μας άνθρωπο και το περιβάλλον.
Για να αλλάξει κάτι δεν χρειάζεται να κάνετε τα πάντα, αρκεί να κάνετε κάτι. Και επειδή ακριβώς δεν μπορείτε να κάνετε τα πάντα, αυτό το κάτι επιβάλλεται να το κάνετε. Αυτό το κάτι δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από το να πάρετε τη φωνή των συμπολιτών μας και να τη δυναμώσετε προσθέτοντας και τη δική σας, για να πούμε όλοι μαζί ένα ομόφωνο, δυνατό και ξεκάθαρο “όχι” σε κάθε μορφή μεταλλευτικής έρευνας και εξόρυξης στον νομό μας.
Απαιτούνται συντονισμένες ενέργειες από την τοπική αυτοδιοίκηση, όλους τους φορείς και φυσικά τους πολίτες για να βρούμε τρόπους να σταματήσουμε το υπουργείο από την διατυπωμένη ήδη απόφαση του να θέσουν την τοπική κοινωνία και τους θεσμικούς της φορείς εκτός την διαδικασίας λήψης αποφάσεων.
Εμείς ως Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσσια – Πάικο θέτουμε όλες μας τις δυνάμεις στη διάθεση της τοπικής κοινωνίας και πλέον της δημοτικής αρχής. Θέλουμε όμως να ξέρουμε συγκεκριμένα ποια θα τα χρονοδιαγράμματα και είναι οι πρωτοβουλίες (τόσο σε επίπεδο ενημέρωσης όσο και νομικά) που θα λάβει η δημοτική αρχή προκειμένου να ακυρωθεί ο διαγωνισμός και να σταματήσει η έρευνα στην Ποντοκερασιά και περιμένουμε το κάλεσμα για συνεργασία.
Σχετικές δημοσιεύσεις
Μία άποψη για το “Μέτωπο Αγώνα Ενάντια στα Μεταλλεία σε Κρούσσια – Πάικο”
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα
Επαγρύπνηση προτείνω. Την Πέμπτη επιτροπές της βουλής θα συζητήσουν το θέμα της δημιουργίας μεταλλείων στα Κρούσσια.
.
Όποιος είδε τις ομιλίες των πολιτικών την Κυριακή στη βουλή θα πρόσεξε την αναφορά του Βενιζέλου και του Σαμαρά στην αναγκαιότητα αξιοποίησης του ορυκτού μας πλούτου καθώς και των υδρογονανθράκων. Αυτά υπογράφηκαν στο πρώτο μνημόνιο.
.
Η λογική συνέχεια των πραγμάτων είναι: Μειώνουν την επιχορήγηση του κράτους προς τους δήμους και δίνουν ανταποδοτικά στους δήμους από την εξόρυξη. Τα ανταποδοτικά αυτά μπορεί να είναι και μέχρι 20% επί της αξίας του μεταλλεύματος που εξορίσετε. Καταλαβαίνουμε όλοι τι θα γίνει. Οι αιρετοί μας φυσικά και θα το δεχτούν (λέτε να πουν όχι) και θα φτάσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για να πάρουν αυτοί το χρυσό και τα υπόλοιπα μέταλλα. Ένα μεγάλο ερώτημα είναι το π.χ. το 20% επί ποίου χρυσού θα παρακρατείτε. Ποιος θα μπορεί να τους ελέγξει πόσο χρυσό ή άλλα μέταλλα θα βγάζουν.
Όσοι παρακολουθούν το θέμα γνωρίζουν ότι αν δοθούν τα Κρούσσια σε μια νύχτα θα προκηρύξουν ξανά το Πάικο. Και θα το πάρουν. Εκτός αν…