Οι προτάσεις των Γεωπόνων της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΓΕΩΠΟΝΩΝ
ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΙΛΚΙΣ

Σκέψεις, προβλήματα & προτάσεις από το Π.Σ ΠΕΓΔΥ Ν. Κιλκίς για τον κλάδο
των Γεωπόνων Δ.Υ

Σε εφαρμογή της ομόφωνης απόφασης της ετήσιας τακτικής συνέλευσης της 22-12-2011 του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων (Π.Σ Π.Ε.Γ.Δ.Υ Περ. Ενοτ. ΚΙΛΚΙΣ ,προετοιμάσαμε το παρόν κείμενο στο οποίο διατυπώνουμε τις σκέψεις , τα προβλήματα και τις προτάσεις μας για τον κλάδο των Γεωπόνων Δ.Υ. Το κείμενο αυτό οριστικοποιήθηκε και εγκρίθηκε στην έκτακτη γενική συνέλευση που έγινε την Πέμπτη 16-2-2012
Αφορμή στάθηκε, όπως είναι φυσικό, ο συνεχόμενος και καθημερινός εκφοβισμός όλων των δημοσίων υπαλλήλων από τα Μ.Μ.Ε –έντυπα & ηλεκτρονικά- με τον πλέον απεχθή και βάναυσο τρόπο. Ουσιαστική αιτία όμως είναι αναμφίβολα, η συνεχόμενη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μας, η επιστημονική και εργασιακή μας απαξίωση, η επαπειλούμενη κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών και φυσικά το μέλλον της χώρας, όπως αυτό προδιαγράφεται από τις τελευταίες εξελίξεις. Με το μυαλό μας σε αυτά, σημειώνουμε τα εξής:
Ως υπάλληλοι, μέσα στα δύο αυτά χρόνια κατά τα οποία η Χώρα βρίσκεται στον αυτόματα – μα όχι αυτόνομο – τηλεκατευθυνόμενο πιλότο, βιώσαμε και βιώνουμε μία λυσσαλέα καθημερινή επίθεση στους μισθούς μας, με διψήφιες ποσοστιαίες μειώσεις.
Είδαμε σιγά- σιγά να αφαιρούνται αντικείμενα στην εργασία μας, ώστε να μην έχουμε λόγο σε θέματα που αφορούν ουσιαστικά την πρωτογενή παραγωγή (π.χ αξιολογήσεις προγραμμάτων από μη γεωτεχνικούς), αλλά και το περιβάλλον (π.χ τμήματα υδροοικονομίας χωρίς υποχρεωτική ύπαρξη γεωπόνου). Κατρακυλάμε στα κλιμάκια και τα πτυχία δεν αποτελούν ούτε καν αιτήσεις για χορήγησης βεβαίωσης, ασχέτως αν αξιολογήθηκαν από αρχές όπως το ΑΣΕΠ. Οι κρατήσεις αυξάνονται ακόμη και προς χάριν υποτιθέμενων μελλοντικών παροχών οι οποίες έχουν ήδη μπει στην προκρούστεια κλίνη (π.χ ανύπαρκτες πλέον παροχές υγείας με τον ΕΟΠΥ, κόψιμο επικουρικών και εφάπαξ). Τα υπόλοιπα χαράτσια και αυξήσεις με τον τρόπο που πραγματοποιούνται παραπέμπουν σε άλλες εποχές κεφαλικών φόρων.
Είδαμε να μεθοδεύεται η σταδιακή απομάκρυνση μας από το χωράφι και το μαντρί (π.χ με την ισοπεδωτική μείωση των κινήσεων και στους γεωτεχνικούς), κάτι που είναι αδιανόητο και τραγελαφικό, ειδικά τώρα που υποτίθεται ότι πρέπει να δοθεί βάρος στην πρωτογενή παραγωγή. Ως γεωτεχνικοί επιστήμονες πιστεύουμε ότι η ΓΗ ΑΚΟΜΗ έχει την δυνατότητα να ταΐσει τον Λαό και με σωστή δουλειά να αναδείξει την Ελλάδα. Βάση, από τώρα και μετά, των δημόσιων ελεγκτικών και υποστηρικτικών μηχανισμών στην γεωργία & κτηνοτροφία, θα αποτελεί αποκλειστικά και μόνο το φιλότιμο, αφού η ΄΄αγορά΄΄ πρέπει να πάρει «μπρος» χωρίς να μας ενδιαφέρει αν τηρούνται οι κανόνες και χωρίς κόστος.
Είδαμε ότι πρώτο μέτρο των Troy-κανών, με το που πάτησαν το ποδάρι τους στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια, να είναι η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων και η μείωση της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης. Ακολούθησε τα ανέκδοτο των εφεδροαπολύσεων μέχρις ότου να φτάσουμε στον πραγματικό εξ αρχής στόχο τους που δεν ήταν άλλος από τις επερχόμενες και διακηρυχθείσες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Είδαμε να γίνονται ψεύτικες τομές στην διοικητική διάρθρωση της Χώρας με τον ΄΄Καλλικράτη΄΄ με μόνο και απώτερο στόχο την ουσιαστική κατάργηση δομών αλλά και την πραγματική καταβαράθρωση της αυτοδιοίκησης. Ήδη ετοιμάζεται ο ΄΄Καλλικράτης 2΄΄ με πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις για όλους (Αιρετούς & υπαλλήλους). Από την αρχή είχαμε επισημάνει, με προτάσεις και επισημάνσεις, τα προβλήματα της αναδιάρθρωσης και είχαμε με πάθος και άποψη προτείνει την υπαγωγή των γεωτεχνικών υπηρεσιών απευθείας στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων ή ακόμη και στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, αν ήταν πολιτική επιλογή τα επιτελικά Υπουργεία. Δεν εισακουστήκαμε και μάλλον αντιμετωπιστήκαμε ως φοβικοί και οπισθοδρομικοί. Τώρα η Αυτοδιοίκηση, μετά από ένα και πλέον χρόνο λειτουργίας του ΄΄Καλλικράτη΄΄, έφτασε σε τέτοιο σημείο απαξίωσης που οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν μπορούν να εκπληρώσουν καθημερινές λειτουργικές τους αρμοδιότητες (π.χ λειτουργία σχολικών κτιρίων, καθαριότητα, συντήρηση δρόμων, κ.λ.π). Ακόμη και εκεί που έχουν λόγο για την καθημερινότητα και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών δεν εισακούονται. Παράδειγμα αποτελεί αυτό που συμβαίνει στο νομό μας όπου, παρόλο που ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Κιλκίς και η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς τάχθηκαν κατά των μεταλλευτικών ανασκαφών για εξόρυξη χρυσού χωρίς να υπάρχουν οι προαπαιτούμενες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και εγγυήσεις, το Υ.ΠΕ.Κ.Α προχωράει στην διενέργεια του διαγωνισμού για ανάδοχο.
Είδαμε να αναπτύσσεται ένας ισχυρότατος ομφάλιος λώρος μεταξύ συνδικαλισμού και εξουσίας. Ένας συρφετός ψευτοσυνδικαλιστών, εργατοπατέρων, στην πλειοψηφία τους κομματικοί εντολοδόχοι, μυημένοι στην πελατειακή εξυπηρέτηση από τα φοιτητικά τους χρόνια ακόμη, γεννημένοι εκλεκτοί και όχι εκλεγμένοι, εμπνευστές εσωκομματικών ισορροπιών και υποψηφιοτήτων, ποδηγέτησε τα οράματα και τις επιδιώξεις των πραγματικών εργαζομένων. Άνθρωποι ΓΡΑΒΑΤΙΖΟΥΜΕΝΟΙ, πρόεδροι του εδώ και του εκεί, ΓΕΝΙΚΟΙ & ΑΙΤΙΑΤΙΚΟΙ , που δεν κόλλησαν πραγματικό ένσημο στη ζωή τους, έχοντας παρανόμους στη δούλεψή τους, πήραν αποφάσεις και συνένεσαν στην αποσύνδεση της ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ από την ΕΝΙΣΧΥΣΗ – ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ. Και όμως κανείς εξασκών της Δημοκρατίας δεν σκέφτηκε να την προστατεύσει, απαγορεύοντας στον ανώτερο συνδικαλιστή κάθε μορφής πρόσθετης προστασίας, αμοιβής ή και καθόδου σε άλλα αξιώματα (ακόμη και αυτό του διαχειριστή πολυκατοικίας). Αλλά πως θα γίνει αυτό όταν οι ίδιοι οι ταγοί της Δημοκρατίας δεν έχουν πλέον κανένα ασυμβίβαστο;
Είδαμε τους πολιτικούς ηγέτες της Χώρας να βάζουν συνεχώς το μαχαίρι στον λαιμό μας με ψευτοδιλήμματα, να μετατρέπουν τις δικές τους κόκκινες γραμμές σε ροζ κορδελάκια, να κάνουν πολλαπλές κυβισθήσεις στις θέσεις τους που ούτε ο Ολυμπιονίκης μας Ιωάννης Μελλισανίδης δεν μπορούσε να κάνει και εν τέλει να υποτάσσονται μοιρολατρικά στην Τρόικα και στην παράνοια.
Μετά από αυτές τις σκέψεις – διαπιστώσεις θα διατυπώσουμε για μία ακόμη φορά μερικές απλές προτάσεις, μήπως και υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι μπορούν να τις ακούσουν και πιθανά να τις υλοποιήσουν.
Αυτές είναι:
Η πρωτογενής παραγωγή να επανέλθει στον έλεγχο του κεντρικού κράτους. Στην έδρα κάθε Περιφέρειας να συσταθούν Γενική Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης και Κτηνιατρικής . Αυτές να υπαχθούν διοηκητικά στο Υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης & Τροφίμων ή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Οι υπάρχουσες Δ/νσεις Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων να «σπάσουν» σε Δ/νσεις Αγροτικής Ανάπτυξης & Δ/νση Κτηνιατρικής και να υπάγονται διοικητικά στις προαναφερόμενες Γενικές Δ/νσεις.
Όλα τα αντικείμενα του γεωργοκτηνοτροφικού τομέα να επανέλθουν σε αυτές τις Δ/νσεις, όπως ήταν έως το 1994. Από τότε άρχισε η μεγάλη σπατάλη πόρων, ανθρώπινου δυναμικού με την δημιουργία οργανισμών, Ν.Π.Ι.Δ, ΄΄ινστιτούτων΄΄, κ.λ.π. Με την συγκέντρωση των γεωτεχνικών αρμοδιοτήτων το κράτος επιτυγχάνει, χωρίς την παραμικρή απώλεια σε ανθρώπινο δυναμικό και πόρους, σημαντική οικονομία μεγεθών, καλύτερη και πληρέστερη εξυπηρέτηση των γεωργοκτηνοτρόφων και φυσικά καλύτερη υπηρεσιακή εξέλιξη και προοπτικές για τους υπαλλήλους. Είναι πολύ καλύτερο να υπηρετεί ένας υπάλληλος σε μία δομημένη υπηρεσία με συγκεκριμένο αντικείμενο, παρά σε διάσπαρτα τμήματα, γραφεία κ.λ.π, τα οποία ανά πάσα στιγμή μπορούν να απαξιωθούν και να καταργηθούν (π.χ Το.Κ.Α.Α).
Στους Δήμους, στα πλαίσια των Δ/νσεων Πρασίνου που προτείνουμε να υπάρχουν απαραίτητα, να αποδοθούν συγκεκριμένες αρμοδιότητες και πόροι ώστε να μπορούν πρακτικά να ασκηθούν (λαϊκές αγορές, μικρά εγγειοβελτιωτικά έργα, άδειες μικρών κτηνοτροφικών μονάδων, κ.λ.π) και να διασφαλιστεί η υπηρεσιακή εξέλιξη των συναδέλφων. Τη στιγμή αυτή –ελέω ΄΄Καλλικράτη΄΄- πολλοί συνάδελφοι Γεωπόνοι με δώδεκα και πλέον χρόνια υπηρεσίας και μεταπτυχιακά έχουν βρεθεί να υπηρετούν με προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε τμήματα αγροτικού αντικειμένου ή ακόμη χειρότερα να έχουν τοποθετηθεί σε άσχετα αντικείμενα (π.χ σε Κ.Ε.Π). Αν αυτό ευαγγελιζόταν ο νομοθέτης που δημιούργησε τον «Καλλικράτη» και εάν έτσι πιστεύουμε ότι θα συνεισφέρουν οι Γεωπόνοι ειδικά και οι Γεωτεχνικοί γενικότερα στην αγροτική ανάπτυξη της υπαίθρου, τότε στην Ελλάδα οι όροι και οι έννοιες έχουν χάσει το νόημά τους.
Να σταματήσει η τρομοκράτηση και η διαβολή των Δ.Υ , η οποία απλώς επιδιώκει την ενεργοποίηση των κοινωνικών αυτοματισμών και την ανθρωποφαγία. Πρέπει να καταλάβουν όλοι, ιδιαίτερα δε οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ότι κάθε φορά που οι Δ.Υ χάνουν κάτι, την αμέσως επομένη μέρα έρχεται η σειρά τους και αυτό γίνεται επαναλαμβανόμενα. Είναι ένα σπιράλ θανάτου των εργαζομένων στο οποίο μας έχουν βάλει όλους και γλεντάνε στην πλάτη μας. Αποκορύφωμα είναι αυτό που έγινε πρόσφατα με την νομοθέτηση, με το μνημόνιο Ν.2, της παραβίασης της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας για τον κατώτατο μισθό. Οι επόμενοι είμαστε ξανά εμείς, οι Δ.Υ, οι οποίοι μετά το ενιαίο φτωχολόγιο, σχεδιάζουν ξανά μέσα στο χρόνο να μας κάνουν νέες μειώσεις (π.χ με την αλλαγή της χρονικής διάρκειας των κλιμακίων).
Να γίνει κατανοητό ότι χωρίς την παρουσία των γεωπόνων στο χωράφι έλεγχος και υποστήριξη δεν υπάρχει. Για τον λόγο αυτό να δοθούν πόροι και κίνητρα ώστε να μπορούμε να κάνουμε αυτό για το οποίο σπουδάσαμε. Να βγούμε στο χωράφι, στο μαντρί, στην αγορά και να κάνουμε την δουλειά μας. Να δώσουμε ώθηση στην αγροτική ανάπτυξη και να προστατέψουμε την δημόσια υγεία .
Να θεσμοθετηθούν περιορισμοί στην εκλογιμότητα στα ανώτερα συνδικαλιστικά αξιώματα. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν συνάδελφοι οι οποίοι περνάνε τον μισό και παραπάνω επαγγελματικό βίο ως επαγγελματίες συνδικαλιστές. Θα ήταν λογικό να μπει ένας χρονικός περιορισμός (π.χ τα δώδεκα έτη συνολικά ή το 1/3 του μέγιστου προσδοκώμενου επαγγελματικού βίου ) για την συμμετοχή ενός συναδέλφου στα Δ.Σ των πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων αθροιστικά. Δεν προτείνουμε νομοθετική ρύθμιση- επιβολή, αλλά αυτορύθμιση μέσω αλλαγών των καταστατικών της ΠΕΓΔΥ – ΠΟΓΕΔΥ –ΑΔΕΔΥ. Εάν δεν είναι εφικτό να γίνει σε επίπεδο ομοσπονδίας και συνομοσπονδίας, ας το κάνει μόνη της η ΠΕΓΔΥ, αρχίζοντας με ένα όριο έξι ετών για το δικό της Δ.Σ.
Η ΠΕΓΔΥ, λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά δεδομένα, στην ερχόμενη γενική συνέλευση, να προχωρήσει σε μία γενναία απόφαση. Να αποφασίσει ότι είναι προς το συμφέρον όλων να διαγράψει τις οφειλές των μελών που δεν είναι ταμιακά εντάξει έως και το έτος 2010. Απαραίτητη προϋπόθεση να είναι η εξόφληση των συνδρομών των ετών 2011 & 2012. Αυτή να είναι μία τελική εφάπαξ ρύθμιση προκειμένου να ενεργοποιηθούν συνάδελφοι οι οποίοι για πολλούς και διάφορους λόγους έχουν τα τελευταία χρόνια αποστασιοποιηθεί. Όσο και άδικο και αν είναι αυτό για την πλειοψηφία των μελών που είναι συνεπής προς τις υποχρεώσεις τους, άλλο τόσο είναι άδικο για την ΠΕΓΔΥ να χάνει ουσιαστικά συναδέλφους, που η ίδια με την πρακτική της των προηγούμενων ετών τους έδιωξε.
Η ΠΕΓΔΥ και η ΠΟΓΕΔΥ άμεσα να δράσουν προς την κατεύθυνση απελευθέρωσης αφενός των χρημάτων που κατατίθενται στους αντίστοιχους ΚΑΕ υπέρ ΄΄Γεωτεχνικών Δικαιωμάτων΄΄ και αφετέρου υπέρ των υπερωριακών και εκτός έδρας αποζημιώσεων των Φυτοϋγειονομικών ελεγκτών. Είναι παράλογο και ίσως και παράνομο να παρακρατούνται χρήματα από τους εισαγωγείς, εμπόρους & μεταποιητές τα οποία να μην αποδίδονται στους δικαιούχους και να πέφτουν στη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού χωρίς καμία διαφάνεια για τον χειρισμό τους.
Να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής μας με καλύτερο τρόπο. Για μία ακόμη φορά επισημαίνουμε ότι οι 24ωρες και 48ωρες άσφαιρες απεργίες της ΑΔΕΔΥ είναι διασπαστικές και ευτελίζουν τον αγώνα. Εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, η απεργία πρέπει να είναι ουσιαστική και να είναι κατάληξη όλων των προηγούμενων σταδίων. Ποιον ωφελεί το χάσιμο ενός ή δύο μεροκάματων όπως στις πρόσφατες απεργίες για το μνημόνιο; Εάν πράγματι έπρεπε να γίνουν απεργίες, αυτές έπρεπε να είναι δύο συνεχόμενες 48ωρες (από Τρίτη έως Παρασκευή), ώστε πράγματι να γίνουν αισθητές. Σε κάθε άλλη περίπτωση υπάρχουν και άλλες μορφές που έχουμε όλοι επισημάνει.
Τελειώνοντας, θα θέλαμε να στείλουμε ένα αγωνιστικό μήνυμα σε όλους τους εργαζόμενους της χώρας μας, αλλά και στους θιασώτες της αντιβασιλείας και της επιτροπείας της εποχής του Όθωνα.
Συγκεκριμένα θα θυμίσουμε σε όλους μία φράση του μέγιστου ήρωα – αγωνιστή του 1821, του Στρατηγού Γ. Καραϊσκάκη, ο οποίος ήταν γνωστός για την αθυροστομία του. Είχε λοιπόν πει κάποτε ο Στρατηγός: