Από καιρό προετοιμαζόμασταν για την προγραμματισμένη διήμερη εκδρομή του Συλλόγου μας.
Για το λεωφορείο δεν είχαμε πρόβλημα, γιατί ο Τάκης (Λιότσης) χρόνια τώρα μας εξυπηρετεί στις εκδρομές μας. Βέβαια, και αυτός αισθάνεται ως ένας από εμάς, αφού η μητέρα του κατάγεται από την Γουμένισσα. Για το ξενοδοχείο προβληματιστήκαμε λίγο, διότι για κάποιο που βρήκαμε μέσω του διαδικτύου, οι πληροφορίες αλλά και οι κριτικές που διαβάσαμε στο διαδίκτυο δεν μας ικανοποιούσαν. Παράλληλα, την ίδια μέρα γινόταν ένα συνέδριο στο Καρπενήσι και τα δωμάτια των ξενοδοχείων ήταν ήδη κλειστά. Ξαναψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκαμε το ξενοδοχείο ΓΑΛΗΝΗ για το οποίο διαβάσαμε καλές κριτικές. Ο υπεύθυνος του ξενοδοχείο κύριος Δημήτρης (Λάππας), ευγενέστατος, μας έκανε μια ιδιαίτερα συμφέρουσα προσφορά και αφού τα δωμάτια του ξενοδοχείου κάλυπταν τις ανάγκες μας, κλείσαμε την συμφωνία.
Για να μην έχουμε καθυστερήσεις και να ακολουθήσουμε το πρόγραμμά μας, μια και το απόγευμα του Σαββάτου είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στην Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας, έπρεπε να κανονίσουμε για το γεύμα μας. Ο ξενοδόχος μας συνέστησε την ταβέρνα ΠΑΝΟΡΑΜΑ, κοντά στο ξενοδοχείο. Επικοινωνήσαμε με τον ιδιοκτήτη της κ. Κώστα (Αρκουμάνη) και βρήκαμε την ίδια προθυμία, ευγένεια και επί πλέον προσφορά ποικιλίας φαγητών, με αποτέλεσμα να κλείσουμε μ’ αυτόν το μεσημεριανό μας γεύμα.
Τα πάντα ήταν τακτοποιημένα πλέον. Οι δηλώσεις συμμετοχής κάλυψαν γρήγορα τον αριθμό των εκδρομέων που μπορούσε να εξυπηρετηθεί.
Το μόνο που μας ανησυχούσε ήταν ο καιρός. Τα προμηνύματα απαισιόδοξα, πιο απαισιόδοξα δεν μπορούσε να είναι. Τόσο το διαδίκτυο, όσο και ο Αρναούτογλου δεν μας άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας. Βροχές, καταιγίδες και κρύο προέβλεπαν όλα τα μετεωρολογικά μοντέλα. Φανταστείτε τώρα στο Καρπενήσι με υψόμετρο 960 μέτρα. Αλλά με τον καιρό δεν μπορείς να τα βάλεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προετοιμαστείς κατάλληλα με ρούχα, αδιάβροχα και ομπρέλες.
Η αναχώρηση έγινε το πρωί του Σαββάτου 26 Μαΐου από τον Σύλλογό μας και αφού ήδη άρχισε να βρέχει. Όταν φθάσαμε έξω από την Κατερίνη η βροχή είχε γίνει καταιγίδα και η ορατότητα είχε περιοριστεί στα λίγα μέτρα. Σταδιακά περιορίστηκε η βροχή και όταν περάσαμε τα Τέμπη η βροχή σταμάτησε, και η αισιοδοξία άρχισε να μας χαμογελά. Στον σταθμό ξεκούρασης του Ευαγγελισμού (πριν την Λάρισα) όπου σταματήσαμε για τον καφέ και τις λοιπές ανάγκες μας, έσκασε μύτη και ο ήλιος. Παράλληλα, είχαμε την πληροφορία από το Καρπενήσι ότι ο ήλιος έλαμπε και εκεί. Η αισιοδοξία μας ενισχύθηκε σημαντικά, και τα τραγούδια και τα ανέκδοτα συνόδευαν πλέον το ταξίδι μας.
Η δεύτερη στάση έγινε στην Λαμία, εκεί τελείωσε η ισιάδα και άρχισαν οι στροφές. Στην αρχή ομαλές και σχεδόν ανεπαίσθητες έχοντας οδηγό τον Τάκη. Όσο προχωρούσαμε και ανεβαίναμε το βουνό, τόσο οι στροφές πλήθαιναν και γινόντουσαν πιο απότομες. Το αποκορύφωμα ήταν στο χωριό Τυμφρηστός με τις αλλεπάλληλες φουρκέτες, ευτυχώς όμως χωρίς προβλήματα για τους εκδρομείς. Σε αντιστάθμισμα, η φύση μας ξεπλήρωνε με το θαυμάσιο και επιβλητικό τοπίο της. Στην αρχή διάφορα δένδρα, στη συνέχεια καστανιές και τέλος έλατα. Έλατα παντού, με το υπέροχο βαθύ πράσινο χρώμα τους κάλυπταν κάθε σπιθαμή γης. Ένα τεράστιο έντονο πράσινο χαλί κάλυπτε όλα τα γύρω υψώματα.
Φθάσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 14.30΄ και μας υποδέχθηκε ο κύριος Βασίλης. Χωρίς καθυστέρηση παραλάβαμε τα κλειδιά των δωματίων, αφήσαμε τις αποσκευές μας και κατευθυνθήκαμε προς την ταβέρνα για το γεύμα μας. Η ποικιλία των φαγητών μεγάλη και όπως διαπιστώσαμε μετά, καλομαγειρεμένα και πεντανόστημα.
Το πρόγραμμα προέβλεπε στη συνέχεια επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας, με ώρα αναχώρησης την 17.00΄. Έτσι, αφού τελειώσαμε το γεύμα, άλλοι προτίμησαν μια βόλτα στο Καρπενήσι και άλλοι επέστρεψαν στο ξενοδοχείο για μια ολιγόλεπτη ανάπαυση.
Την προγραμματισμένη ώρα αναχωρήσαμε για το μοναστήρι, το οποίο απέχει από το Καρπενήσι 32 χιλιόμετρα. Στην αρχή το τοπίο ήμερο και η διαδρομή δίπλα στον ποταμό Καρπενησιώτη ειδυλλιακή. Όσο προχωρούσαμε το τοπίο αποκτούσε μια άγρια ομορφιά, καθόσον η κοιλάδα στένευε έχοντας πλέον δίπλα μας, να κρέμονται στην κυριολεξία, τα βράχια, χωρίς όμως να χάνει σε τίποτε από το πράσινο της φύσης. Στο βάθος φαίνονται τα βράχια να ενώνονται πάνω από την κοίτη του ποταμού. Πλησιάζοντας βλέπουμε τον δρόμο να περνά κάτω από τον βράχο που ήταν σμιλεμένος και δημιουργούσε μια στοά. Υπέροχο θέαμα που το αντικρίσαμε ανέλπιστα. Πραγματικά, όλα αυτά τα στοιχεία που συναντάς, τα ποτάμια, οι χαράδρες, τα βράχια, το πράσινο, η ομορφιά, σε αποζημιώνουν απλόχερα για την ταλαιπωρία που υφίστασαι μέχρι να φθάσεις εκεί. Και ενώ δίπλα μας χάσκανε βαθιές χαράδρες, από μακριά φάνηκε επιτέλους το σημείο όπου βρισκόταν σκαρφαλωμένο το μοναστήρι. Τότε άρχισε να πέφτει δυνατή βροχή. Φθάσαμε στο σημείο στάθμευσης των λεωφορείων, έξω από την Μονή, αναλογιζόμενοι την απόσταση που θα έπρεπε να διανύσουμε υπό βροχή για να φθάσουμε στην ασφάλεια του μοναστηριού. Αλλά και πάλι σταθήκαμε τυχεροί. Ενώ κατεβαίναμε από το λεωφορείο, η βροχή σταμάτησε. Αυτή η διακοπή της βροχής μας επέτρεψε να απολαύσουμε κατ’ αρχή τη θέα του μοναστηριού και να τραβήξουμε αρκετές φωτογραφίες, απαθανατίζοντας το υπέροχο περιβάλλον. Ανάψαμε το κεράκι μας, προσευχηθήκαμε, προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας και περιηγηθήκαμε τον χώρο του μοναστηριού.
Επιστροφή στο Καρπενήσι και βόλτα στην πλατεία του. Ένας δυνατός καφές βοήθησε αρκετά, και μας προετοίμασε για το νυχτερινό πρόγραμμά μας.
Έχουμε την τύχη να διαθέτει ο Σύλλογος την γνωστή ερασιτεχνική κομπανία. Αυτό δεν μπορούμε να το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο. Έτσι, διοργανώσαμε την βραδιά μας στην ίδια ταβέρνα που γευματίσαμε το μεσημέρι. Η συμμετοχή δεν είναι υποχρεωτική, αλλά επειδή περνάμε πολύ καλά αυτές τις βραδιές, συμμετέχουν πάντα όλοι. Με τα μουσικά όργανά μας ανά χείρας, κατευθυνθήκαμε στην ταβέρνα ΠΑΝΟΡΑΜΑ. Επειδή νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, ούτε βέβαια τραγουδάει, αφού κατεβάσαμε πρώτα τα κοντοσούβλια μας και τα λοιπά συνοδευτικά, στη συνέχεια πιάσαμε τα όργανα και το τραγούδι. Από κοντά και ο χορός. Η κομπανία μας, ως γνωστόν, αποτελείται από τον Νίκο Μαραγκό στο μπουζούκι, τον Μίμη Ντίνα στην κιθάρα, τον Γιώργο Σαμαρά στο τουμπερλέκι, την Ειρήνη Μπέλτση και την Ευτυχία Θεοδωρίδου στο τραγούδι, και βέβαια με τη συνοδεία όλων των συνδιασκεδαζόντων. Η επιτυχία ήταν τέτοια, που δεχθήκαμε πρόταση από τον ταβερνιάρη να παρουσιάζουμε πρόγραμμα κάθε Σαββατόβραδο. Βέβαια εμείς αρνηθήκαμε, διότι ήμαστε ερασιτέχνες.
Τελικά ο κόσμος είναι ή μάλλον έγινε πολύ μικρός. Στη συζήτηση πληροφορηθήκαμε ότι ο ταβερνιάρης είχε υπηρετήσει την θητεία του στο τάγμα της Γουμένισσας. Επίσης, δύο πελάτες της ταβέρνας μας πληροφόρησαν ότι ήταν φίλοι και συμφοιτητές με την Όλγα Ιακωβίδου ο ένας και ο άλλος με τον Τάσο Ξένο.
Την άλλη μέρα 27 Μαΐου, μετά το πρωινό που πήραμε στο ξενοδοχείο, αναχωρήσαμε για το Πήλιο και τον Βόλο. Ο καιρός και πάλι σύμμαχός μας. Ένας θαυμάσιος ήλιος μας συνόδευε σε όλο το ταξίδι μας.
Φθάσαμε στο βουνό των Κενταύρων, το Πήλιο. Αυτό το πανέμορφο και κατάφυτο βουνό, με τα θαυμάσια χωριά του που έχουν κρατήσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών. Οι μισοί κατέβηκαν στη Πορταριά και οι υπόλοιποι συνεχίσαμε για Μακρυνίτσα. Ο περίπατος κάτω από τα δένδρα, ανάμεσα στα σπίτια με το τοπικό χρώμα και την χαρακτηριστική πλατεία με τα υπεραιωνόβια πλατάνια, ήταν αναζωογονητικός. Στα ταβερνάκια, μπορεί να πληρώνεις κάτι παραπάνω, αλλά ευχαριστιέσαι τα μεζεδάκια και το τσιπουράκι μέσα σ’ αυτή τη φύση και με θέα τον Βόλο και τον Παγασητικό κόλπο.
Αλλά όλα ήταν πολύ καλά για να συνεχίσουν να είναι ιδανικά. Λίγα λεπτά πριν την αναχώρησή μας από την Μακρυνίτσα και αφού έπρεπε να περπατήσουμε περίπου 500 μέτρα για να πάμε στο σημείο όπου μας περίμενε το λεωφορείο, άνοιξαν οι ουρανοί. Η βροχή έπεφτε καταρρακτώδης. Αποτέλεσμα, μούσκεμα από κορυφής μέχρι ονύχων, παρά τις ομπρέλες. Αφού μας μούσκεψε καλά, η βροχή αποφάσισε και πάλι να σταματήσει. Κατεβήκαμε στον Βόλο και ξαμοληθήκαμε στην παραλία. Άλλοι για ψαράκια, άλλοι για τσιπουράκια και άλλοι για καφεδάκια. Και εκεί διαπιστώσαμε ακόμη μια φορά πόσο μικρός έγινε ο κόσμος. Στην παραλία λοιπόν του Βόλου συναντήσαμε εκδρομείς από την Γουμένισσα.
Την προκαθορισμένη ώρα, έξω από το λιμάνι, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε το τελευταίο μέρος της εκδρομής μας, την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη.
Η Θεσσαλονίκη μας υποδέχθηκε όπως ακριβώς μας αποχαιρέτησε, με βροχή. Κουρασμένοι, αλλά χαρούμενοι και γοητευμένοι από την υπέροχη φύση που είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε και να βιώσουμε, αποχαιρετήσαμε τους συνταξιδιώτες μας ευχαριστώντας τους για την συμμετοχή τους στην εκδρομή μας.
Δώσαμε το ραντεβού για την επόμενη εκδήλωσή μας, το «αποχαιρετιστήριο τσιπουράκι» που θα γίνει την 13 Ιουνίου στις 20.00΄ στην αίθουσα του Συλλόγου μας (Παπαδιαμάντη 2).
Μπράβο! Να είστε καλά και να συνεχίσετε τις εκδρομές σας.