ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 5 Μαρτίου 2014
Ομιλία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκου Δένδια στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση και ψήφιση του νομοσχεδίου: «Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αναβάθμιση Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και ρύθμιση λοιπών θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη»
Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, όπως ευχαριστώ θερμά και τις κυρίες και τους κυρίους συναδέλφους για τη συνεισφορά τους σ΄ αυτή τη συζήτηση, όχι μόνο στη σημερινή, στην παρούσα αίθουσα, αλλά και κατά την μακρά πορεία της συζήτησης αυτού του νομοθετήματος και την προσπάθεια που έγινε στο πλαίσιο ενός διαλόγου να βρεθούν οι βέλτιστες λύσεις που εξυπηρετούν τελικά την ελληνική κοινωνία, την ελληνική πολιτεία.
Με την άδειά σας θεωρώ ότι και η εδώ συζήτηση, η εδώ παρουσία, είναι η συνέχιση αυτής της συζήτησης. Κατά συνέπεια δεν προτίθεμαι να εκφωνήσω ένα λογύδριο μέσα από κάποιο έγγραφο, με προμελετημένη αρχή, μέση και τέλος, αλλά αντίθετα θα απαντήσω στις σκέψεις που εκφράστηκαν σε αυτή την αίθουσα και μερικές από αυτές ήταν ιδιαίτερα σημαντικές και ιδιαίτερα χρήσιμες.
Επίσης, θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για το γενικό τρόπο και το ήθος διενέργειας αυτής της συζήτησης, πάνω σε ένα θέμα το οποίο από την ίδια τη φύση του είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο. Καταλαβαίνω πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος και του συγκεκριμένου Υπουργείου και της Ελληνικής Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής και της Πολιτικής Προστασίας και των Αρχών Ασύλου και των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής.
Παρά ταύτα, καταφέραμε και νομίζω αυτό πιστώνεται σε όλα τα κόμματα να έχουμε μία συζήτηση εξαιρετικά – όχι απλώς πολιτισμένη – χρήσιμη. Και τελικά διαμορφώνεται τουλάχιστον επί της αρχής, αλλά και σε πάρα πολλά άρθρα, μία ιδιαίτερα διευρυμένη πλειοψηφία, όχι μόνο κυβερνητική, αλλά και από την πλευρά της ΔΗΜΑΡ. Και θα ήθελα γι΄ αυτό να εκφράσω και στον Πρόεδρό της και στον εισηγητή της τον καθηγητή τον κ. Πανούση τις θερμές μου ευχαριστίες. Αλλά και σε πάρα πολλά άρθρα, εκφράζονται συναινέσεις και ταυτότητες απόψεων, που είναι και αυτό ιδιαίτερα σημαντικό νομίζω για ένα θέμα τόσο ευαίσθητο.
Αυτό το νομοθέτημα είναι ένα πολύ μεγάλο νομοθέτημα. Αυτό καταρχήν δεν είναι καλό, γιατί δυσκολεύει πάρα πολύ τις κυρίες και τους κυρίους συναδέλφους. Γιατί όμως είναι ένα πολύ μεγάλο νομοθέτημα; Γιατί επελέγη και νομίζω ορθά, μία ολιστική προσέγγιση στα θέματα του συγκεκριμένου Υπουργείου, του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Αυτό το νομοθέτημα λοιπόν ρυθμίζει και το Υπουργείο και την Αστυνομία και την Πυροσβεστική και την Πολιτική Προστασία και τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής και την Αρχή Ασύλου.
Να πάμε από την αρχή: Το Υπουργείο. Γιατί το Υπουργείο; Για έναν απλό και βασικό λόγο. Διότι δεν υπήρχε Υπουργείο. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη λειτουργεί στην πραγματικότητα κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μέχρι σήμερα με χρήση των Υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας. Αυτό δεν είναι καθόλου σωστό. Όχι απλώς δεν είναι καθόλου σωστό, είναι βαθύτατα λανθασμένο. Αν θέλετε είναι αξιολογικά λανθασμένο, διότι είναι ένα πολιτικό Υπουργείο και τέτοιο πρέπει να είναι. Αλλά και εάν το πάρετε από πλευράς μοντέλου, απέδειξε τη δυσκολία την οποία αντιμετωπίζει όταν καλείται να αντιμετωπίσει περισσότερο πολύπλοκα ζητήματα, όπως αυτό της απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων στο θέμα της μετανάστευσης.
Η ίδρυση λοιπόν μίας Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Επιτελικού Σχεδιασμού που στην πραγματικότητα είναι το ίδιο το Υπουργείο, δηλαδή ενός μικρού επιτελικού Υπουργείου 100 ατόμων, χωρίς καμία νέα πρόσληψη, αλλά με χρήση του υπάρχοντος προσωπικού, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντική. Λειτουργεί ως «αποαστυνομικοποίηση» του Υπουργείου. Και σε αυτό εγώ θα ήθελα να σταθώ.
Θα ήθελα επίσης να παρακαλέσω για την προσοχή σας στην προσπάθεια που γίνεται ξανά για τη λειτουργία του Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, στα οποία μάλιστα εντάσσεται και η ρατσιστική βία, αλλά κυρίως εδώ, στο θέμα της συμμετοχής του Συνηγόρου του Πολίτη για πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο. Ασκήθηκε κριτική μάλιστα γιατί ο Συνήγορος του Πολίτη δεν μετέχει με ψήφο. Η απάντηση είναι – θα ήθελα να τη δώσω και εδώ προς την Επιτροπή – γιατί η ίδια η Ανεξάρτητη Αρχή επέλεξε να μην μετέχει με δικαίωμα ψήφου. Η καταρχήν πρόταση ήταν να μετέχει με δικαίωμα ψήφου, αλλά ούτως ή άλλως είναι νομίζω εξαιρετικά σημαντικό να βάλουμε το Συνήγορο του Πολίτη και στο συγκεκριμένο Υπουργείο και στη συγκεκριμένη δομή.
Όπως θα ήθελα να χαρακτηρίσω ως σημαντική την προσπάθεια να υπάρξει ξανά η επαφή με την κοινωνία μέσα από την προσπάθεια επαναδραστηριοποίησης του Κεντρικού Συμβουλίου Πρόληψης της Παραβατικότητας, των τοπικών συμβουλίων και της σύνδεσης τους με μια επιτροπή περιφερειακής συνεργασίας και ασφάλειας, που λειτουργεί αν θέλετε σε στοίχιση με το νέο μοντέλο της Ελληνικής Αστυνομίας.
Το άλλο τμήμα που αφορά το ευρύτερο Υπουργείο είναι στο τέλος του νομοθετήματος, που αφορά τις υπηρεσίες Ασύλου, την Αρχή προσφυγών, την Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής. Όλες αυτές οι Υπηρεσίες τώρα που μιλάμε, έχουν υπάρξει και λειτουργούν, κάτι που εδώ και 18 μήνες δεν υφίστατο και είχαμε δεχθεί εντονότατη κριτική από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτό, από τους από τους εταίρους και τους φίλους μας και πρέπει να πω ορθή κριτική. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα με όλα τα ελαττώματα – καμία προσπάθεια δεν είναι τέλεια αλλά στην προσπάθεια μας πολλές φορές ίσως εκμηδενίζουμε και αυτά που έχουν επιτευχθεί – η γνώμη μου είναι και δεν είναι μόνο δική μου, υπάρχουν συγκεκριμένα θετικά σχόλια της Επιτρόπου, συγκεκριμένα σχόλια δεκάδων ξένων Υπουργών, χωρών όπως η Ελβετία, η Νορβηγία , που έρχονται στην Ελλάδα και δηλώνουν ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει ένα σύγχρονο σύστημα αντιμετώπισης των μεταναστευτικών ροών.
Είναι τέλειο; Βεβαίως δεν είναι τέλειο. Όμως κτίστηκε εκ του μηδενός μέσα σε 18 μήνες με πολύ μεγάλη προσπάθεια και μπορεί να ανταποκριθεί και έχει εξαιρετικά καλά αποτελέσματα. Έχει καλά αποτελέσματα ως προς το θέμα καταρχήν των επιστροφών. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στις επιστροφές μεταναστών στις χώρες προέλευσης. Η αναλογία αυτή τη στιγμή έχει γίνει δύο προς ένα. Για κάθε έναν που εισέρχεται δύο επιστρέφουν και στον επόμενο χρόνο η ελπίδα είναι ότι αυτή η αναλογία θα γίνει τρία προς ένα.
Όσον αφορά τα χερσαία σύνορα, που αποτελούν ευθύνη του Υπουργείου που έχω την τιμή να είμαι πολιτικός προϊστάμενος, στην πραγματικότητα η εισροή έχει εκμηδενιστεί. Έρχομαι τώρα σε κάτι το οποίο ίσως, πήρε αρκετό χρόνο περισσότερο από ότι θα ήθελα. Έχει συζητηθεί περισσότερο, το θέμα της μεταρρύθμισης στην Αστυνομία. Ερώτημα πρώτο, το οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε όλοι: Χρειάζεται μεταρρύθμιση η Αστυνομία ή ίσως δεν χρειάζεται; Λειτουργούν όλα καλά; Γιατί κατηγορήθηκα πριν από συναδέλφους ότι στην πραγματικότητα με την μεταρρύθμιση ακυρώνω τα επιτεύγματα του Σώματος. Δεν είναι έτσι. Η Ελληνική Αστυνομία έχει πετύχει εκπληκτικά αποτελέσματα το τελευταίο δεκαοκτάμηνο. Σε σχέση με το 2011 η μείωση της εγκληματικότητας υπερβαίνει το 30%. Και νομίζω, αυτό είναι και εμπειρία του Έλληνα πολίτη. Και αυτό σε στιγμές μέγιστης οικονομικής κρίσης. Παγκόσμιο τέτοιο προηγούμενο δεν υπάρχει και μάλιστα χωρίς να βάλουμε μέσα σε αυτό το λογαριασμό, τις μειώσεις των μισθών των αστυνομικών και την ελάττωση των μέσων που έχουν στην διάθεσή τους, λόγω της οικονομικής κρίσης. Και όμως, έχουμε μειώσει την εγκληματικότητα κατά το 1/3, την έχουν μειώσει, δεν την έχουμε μειώσει, δεν ήμουνα εγώ στον δρόμο μαζί τους. Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε. Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μοντέλο αυτό έχει εκμετρήσει το ζην. Η Ελληνική Αστυνομία με τον τρόπο που λειτουργεί δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί έτσι και να απαιτεί η ελληνική κοινωνία βελτίωση των αποτελεσμάτων, τα οποία παρέχει ως υπηρεσίες ασφάλειας στον Έλληνα πολίτη. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Και ήταν νομίζω και σ’ αυτό και πρέπει να το σημειώσω, εξαιρετικά σημαντικά τα όσα είπε ο καθηγητής ο κύριος Πανούσης προηγουμένως, αλλά και όσα πολλά επίσης έχει πει στην Επιτροπή.
Πρέπει λοιπόν να δούμε ξεκάθαρα, ότι πρέπει αυτό το μοντέλο, το οποίο στην πραγματικότητα φτιάχτηκε το 1984, από τη βίαιη συγχώνευση των δύο Σωμάτων, αλλά ανατρέχει στην δεκαετία του 1960, να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο. Κάτι τελείως διαφορετικό. Δεν χρειάζεται να βρούμε τον τρόπο. Χρειάζεται να πάρουμε τα διεθνή παραδείγματα, να τα εξετάσουμε και να τα προσαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό και κάναμε. Ακούστηκε εδώ ότι δεν υπήρξε διάλογος με τους φορείς. Δεν είναι αλήθεια κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Έχω στα χέρια μου την πολύ καλή μελέτη της ΠΟΑΣΥ, του κ. Παπακωνσταντή. Εάν δείτε τις αρχές τις οποίες λέει μέσα, που πρέπει να τηρήσει η μεταρρύθμιση, μπορώ να σας τις αναλογίσω μία προς μία με άρθρα του νομοθετήματος. Βεβαίως, δεν υπάρχει απόλυτη συμφωνία στα οργανογράμματα, αυτά τα οποία προτείνει ο συγκεκριμένος μελετητής. Αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλές απόψεις, μία είναι του μελετητή, νομίζω έχουμε μία μικρότερη, πιο ευέλικτη, λακωνικότερη προσέγγιση στο φαινόμενο. Αλλά είναι άδικο να λέγεται ότι δεν λήφθηκε υπ’ όψιν το ότι υπεβλήθη. Αντιθέτως, υπήρξε εξαντλητική προσέγγιση στο φαινόμενο. Γι΄ αυτό και είναι το πρώτο νομοθέτημα που καταθέτει αυτό το Υπουργείο στους 18 μήνες. Δεν πιστεύω στην πολυνομία, νομίζω η πολυνομία δεν είναι ορθή. Άλλο ερώτημα: Λέτε, γιατί κόβετε 6.700 οργανικές θέσεις; Γιατί μειώνετε τον αριθμό την στιγμή που υπάρχει ανάγκη αστυνόμευσης; Μα και αυτό δεν είναι αλήθεια έτσι όπως λέγεται. Καταρχήν, έχουμε όσους αστυνομικούς χρειαζόμαστε, περισσότερους ή λιγότερους; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχουμε το μεγαλύτερο δείκτη αστυνομικών ανά μονάδα πληθυσμού στην Ευρώπη.
Ένας μέσος ευρωπαϊκός δείκτης είναι ένα προς τετρακόσια πενήντα περίπου κι εμείς είμαστε ένα προς διακόσια, ένα προς εκατόν ενενήντα. Αυτές οι κενές οργανικές θέσεις που κόβουμε είναι θέσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν τελείως αυθαίρετα, ομολογείται αυτό στην μελέτη της ΠΟΑΣΥ, με παλιά οργανωτικά μοντέλα, μέσα αν θέλετε από πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις, ανά νομό, ανά περιφέρεια και έτσι προέκυψαν οι τόσες οργανικές θέσεις. Ένας συνάδελφος μου διάβαζε ποσοστά κενών σε διάφορα νησιά, θέλετε να σας διαβάσω κι εγώ τις κενές;
Πάρα ταύτα το γεγονός παραμένει ότι τα ποσοστά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Γιατί δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα; Γιατί οι οργανική δύναμη της οποίας βασίζονται τα ποσοστά είναι μια αυθαίρετη δύναμη άλλων εποχών, μέσα από πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις, στις οποίες δεν έχουν προστεθεί μάλιστα ούτε οι Συνοριακοί Φύλακες, ούτε οι Ειδικοί Φρουροί, ούτε οι Δημοτικοί Αστυνομικοί, είναι λοιπόν απολύτως ανακριβείς. Άρα σας παρακαλώ να δείτε το ζήτημα καθαρά. Δεν μπορούμε να αντέξουμε, ο Έλληνας φορολογούμενος δεν μπορεί να αντέξει, μια τεράστια Αστυνομία. Έχει απαίτηση για μία αποτελεσματική Αστυνομία. Η αποτελεσματική Αστυνομία δεν ταυτίζεται με τη μεγάλη Αστυνομία.
Είμαι τώρα στο τι γίνεται. Λοιπόν, καταρχήν, υπάρχει καθετοποίηση. Γιατί υπάρχει καθετοποίηση; Υπάρχει καθετοποίηση γιατί πρέπει να υπάρχει εξειδίκευση, το είπαν πάρα πολλοί συνάδελφοι. Δεν μπορεί ο κάθε πολιτικός προϊστάμενος ή ο κάθε πολιτικός αρχηγός έναν τροχονόμο σήμερα να τον μεταφέρει και να τον μετατρέπει σε ένα στέλεχος της Ασφάλειας και τανάπαλιν κάποιου που έχει υπηρετήσει και έχει εκπαιδευτεί για την Ασφάλεια να τον κάνει την άλλη μέρα τροχονόμο επειδή δεν του αρέσει ή δεν ανήκει στο κόμμα του ή για χι, ψι, δέλτα λόγους, χωρίς να υπάρχει καθηκοντολόγιο, χωρίς να υπάρχει προσοντολόγιο. Αυτά τα πράγματα είναι του τρίτου κόσμου κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η καθετοποίηση λοιπόν είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να δημιουργηθεί προσοντολόγιο, καθηκοντολόγιο και να υπάρχει και εξειδίκευση. Νομίζω αυτό γίνεται κατανοητό από όλους.
Επίσης, λέχθηκε ότι μένουν οι ίδιοι στον αριθμό οι Ανώτατοι Αξιωματικοί. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Στην υπάρχουσα δομή μειώνονται οι Ταξίαρχοι κατά δεκαοχτώ και αν τη δομή αυτή θελήσει στην πορεία το Σώμα να την εξελίξει, οι Ανώτατοι Αξιωματικοί μπορούν να μειωθούν κατά πάρα πολύ. Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός, δεν θα ήθελα να τον πω για να μη πανικοβάλλω κανέναν.
Όμως, ένα μοντέλο σχεδιασμένο, καλά σχεδιασμένο για να λειτουργεί με πολύ λιγότερους Ανώτατους Αξιωματικούς, σαν βασική μονάδα έχει την Περιφέρεια. Την Περιφέρεια είτε στην Ασφάλεια είτε στην Τάξη. Από εκεί και πέρα τι κάνει; Καταργεί όλα τα Επιτελεία των νομών και τα μεταφέρει στις περιφέρειες. Γιατί; Γιατί παρατηρήθηκε κάτι απλό το οποίο είναι επίσης ακατανόητο. Η Ελληνική Αστυνομία έχει άνω των τεσσάρων χιλιάδων στελεχών της, σήμερα που συζητάμε, σε επιτελικές θέσεις. Δηλαδή περίπου το εννιά τοις εκατό της δύναμης της. Μα αυτό κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν είναι παραδεκτό. Δεν υπάρχει κανένας διεθνής οργανισμός με κάτι αντίστοιχο, προσέξτε, όχι σε γραφειοκρατικές θέσεις, είναι διαφορετικό, σε επιτελικές θέσεις μόνο. Κανένα μα κανένα Επιτελείο δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλο. Τι κάνουμε λοιπόν; Συγχωνεύουμε τα Επιτελεία σε επίπεδο Περιφέρειας, δεν καταργούμε τον διοικητή της Περιφέρειας με κανένα τρόπο, δεν παρεμβαίνουμε στις μεταθέσεις του προσωπικού όπως προσπάθησε να δημιουργηθεί εντύπωση από αυτό, το αντίθετο.
Ελαττώνουμε επιτελικές θέσεις οι οποίες είναι άχρηστες και βεβαίως για αυτό, και δεν σας το κρύβω, υπάρχει αντίδραση και το καταλαβαίνω πολύ καλά. Όποιος μια ζωή κάθεται σε μια καρέκλα και του λες «με συγχωρείτε κύριε μέχρι εδώ, θα πρέπει να πάτε έξω στο δρόμο τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, για την οποία εκπαιδευτήκατε και βεβαίως πληρώνεστε», δεν είναι ευτυχής. Δεν είναι ευτυχής από τη ζέστη να βγει στο κρύο και στο δρόμο, όμως αυτή είναι η απαίτηση της κοινωνίας και αυτό πρέπει να κάνουμε. Δημιουργούνται επίσης μια σειρά από Διευθύνσεις που είναι απολύτως απαραίτητες. Θα σταθώ σε μία, διότι έχω καταναλώσει πάρα πολύ χρόνο και δεν θέλω να πολυλογήσω, ίσως αύριο στα άρθρα να έχουμε μια δυνατότητα να το αναλύσουμε περισσότερο: Διεύθυνση Διαχείρισης Πληροφοριών. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι η Ελληνική Αστυνομία δεν έχει Διεύθυνση Διαχείρισης Πληροφοριών. Δεν έχει. Ακούγεται απίστευτο αλλά δεν έχει. Δεν υπάρχει δηλαδή μία συνολική αποθήκη στην οποία να πηγαίνουν συνολικά οι πληροφορίες από όλο το Σώμα, να καταλογοποιούνται, να μπαίνουν προτεραιότητες και να αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη σειρά απειλής που συνιστούν για τον Έλληνα πολίτη. Αυτό δεν υπάρχει. Ο καθένας, το κάθε κουτάκι της Ελληνικής Αστυνομίας, έχει το δικό του μικρό κουτί πληροφορίας, το οποίο το κρατάει κοντά του για να μην το χάσει. Και δεν επικοινωνεί το σύστημα.
Είπα και στην Επιτροπή κάτι το οποίο είναι απίστευτο, για να μην χρησιμοποιήσω παραδείγματα δικά μας, θα μπορούσε να είναι πάρα πολλά, δεν είναι χρήσιμο να τα πω. Να σας πω όμως ένα παράδειγμα από μία άλλη πολύ μεγάλη χώρα και πολύ σύγχρονη χώρα και τι καταστροφικές συνέπειες είχε όταν δεν είχε κοινή βάση πληροφοριών και εκτίμησης απειλής. Γνωρίζετε το γνωστό επεισόδιο των Δίδυμων Πύργων με τα χιλιάδες θύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι – κάθισα και διάβασα όταν έγινε αυτό – ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έφτιαξαν μία Επιτροπή που λέγεται 9/11 Commission Report, η οποία έβγαλε ένα πόρισμα, το 9/11 Commission Report και με το οποίο εξηγεί γιατί δεν κατάφεραν να αποτρέψουν αυτό το χτύπημα. Δεν κατάφεραν να το αποτρέψουν επειδή δεν υπήρχε ενιαία επεξεργασία στο τέλος της ημέρας των πληροφοριών που είχαν. Υπήρχαν πληροφορίες των Ηνωμένων Πολιτειών που εγνώριζαν τους συγκεκριμένους τρομοκράτες, οι οποίοι σας θυμίζω ότι μπήκαν στο αεροπλάνο με το διαβατήριό τους, με business class εισιτήριο, χωρίς να κρυφτούν. Γνώριζε λοιπόν τμήμα των Αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών, γνώριζαν ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αποτελούν απειλή για το σύστημα. Άλλο τμήμα των Υπηρεσιών εγνώριζαν – και αυτό είναι το απίστευτο – ότι οι άνθρωποι αυτοί παρακολουθούν μαθήματα πιλότου σε συγκεκριμένες σχολές, στις οποίες πηγαίνουν μόνο στα μαθήματα απογείωσης και ποτέ στα μαθήματα προσγείωσης. Άρα τα γνώριζαν όλα για να προβλέψουν τι θα συνέβαινε. Το γεγονός όμως ότι δεν υπήρξε κοινή επεξεργασία απέτρεψε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί το χτύπημα, το οποίο δέχθηκε η χώρα με χιλιάδες νεκρούς. Πρέπει λοιπόν να παίρνουμε μαθήματα από τα διδάγματα των άλλων. Η χώρα χρειάζεται κοινή αποθήκη πληροφοριών, η Αστυνομία την χρειάζεται. Υπάρχουν μία σειρά από άλλα πράγματα που γίνονται σε επίπεδο Διευθύνσεων, ξαναλέω ο χρόνος δεν επιτρέπει την ανάλυσή τους.
Πάμε στον Κλάδο Αλλοδαπών. Υπάρχει κανείς ο οποίος να ισχυρίζεται ότι δεν θα πρέπει να δημιουργηθεί εξειδικευμένος Κλάδος Αλλοδαπών; Αυτή τη στιγμή η παράνομη μετανάστευση είναι το υπ΄αριθμόν δύο μετά την οικονομία ζήτημα – και για μερικούς ούτε καν το υπ΄αριθμόν δύο – που απειλεί τη χώρα ή αν θέλετε που επηρεάζει τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική κοινωνία. Είναι δυνατόν; Η παράνομη μετανάστευση απειλεί την χώρα, μάλιστα. Η παράνομη μετανάστευση -σας το ξαναλέω- αποτελεί για την Ελλάδα απειλή. Αυτό μπορεί να μη σας ευχαριστεί. Έχετε τις ιδεολογικές σας προσεγγίσεις, αλλά αυτή είναι η αντίληψη του έλλογου μέσου ανθρώπου. Αλλιώς δεν θα είχαμε σύνορα, θα τα ανοίγαμε, θα αφήναμε όποιον θέλει να μπαίνει μέσα, δεν θα ήταν ποινικό αδίκημα η παράβαση των συνόρων. Η παράβαση των συνόρων είναι ποινικό αδίκημα και πρέπει να εθιστείτε σε αυτή την αντίληψη, αλλιώς δεν μπορούμε να έχουμε μια έλλογη συζήτηση. Εάν συμφωνήσουμε στα βασικά από εκεί και πέρα μπορούμε να συνεννοηθούμε στα επιμέρους. Χρειάζεται λοιπόν εξειδίκευση η Ελληνική Αστυνομία, η οποία βρέθηκε, χωρίς να το έχει ζητήσει, να χειρίζεται μόνη της όλο το φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης στην Ελλάδα. Ανεκπαίδευτη; Βεβαίως ανεκπαίδευτη. Ποιος της εκπαίδευσε; Ποιος της ανέθεσε να το κάνει αυτό; Πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε έναν εξειδικευμένο μηχανισμό που να μπορεί να το κάνει. Εκπαίδευση: Δεν την αναβαθμίζουμε την αστυνομική εκπαίδευση; Δεν πρέπει να δημιουργήσουμε σχολές πραγματικά πανεπιστημιακού επιπέδου στις οποίες να διδάσκουν οι ίδιοι καθηγητές που διδάσκουν στα υπόλοιπα πανεπιστήμια της χώρας; Γιατί τα μαθήματα του Ποινικού Δικαίου να μη γίνονται από τους ποινικολόγους του Πανεπιστημίου Αθηνών και να πρέπει να είναι κάποιοι άλλοι οι οποίοι να διδάσκουν Ποινικό Δίκαιο στους φοιτητές των Αστυνομικών Σχολών; Γιατί να μην έχουν τη δυνατότητα μεταπτυχιακών;
Γίνεται λοιπόν μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να συνδεθούν οι Σχολές αυτές και η Αστυνομική και η Πυροσβεστική Ακαδημία με τις πανεπιστημιακές Σχολές. Να υπάρχει η δυνατότητα ώσμωσης με το πανεπιστημιακό γίγνεσθαι όπως επίσης να υπάρχει σύνδεση και με τα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Βρισκόμαστε ήδη σε επαφές με το John Jay College, το οποίο είναι ένα πολύ καλό εγκληματολογικό πανεπιστήμιο στη Νέα Υόρκη, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη, είχε την καλοσύνη ο κ. Πανούσης να μου στείλει παλαιότερα σχεδία νομοθετημάτων που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση. Θα καθίσουμε να τα μελετήσουμε. Πρέπει και εκεί να επέμβουμε πάρα πολύ βαθιά. Όμως είναι απολύτως απαραίτητο να το κάνουμε. Είδατε τις διατάξεις για τα αστυνομικά φαρμακεία. Νομίζω δε θα διαφωνήσει κανείς, είναι φρόνιμο να τα ψηφίσουμε όλοι, όπως νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να ψηφίσουμε όλοι και παρακαλώ και τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτό, τις διατάξεις για το Συνήγορο του Αστυνομικού.
Νομίζω ότι αν το δείτε μπορούμε να το συζητήσουμε στα άρθρα αύριο ως προς τη διατύπωση. Απλά επί της αρχής νομίζω ότι θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο να το ψηφίσετε και εσείς. Δεν κάνω υπόδειξη, προς Θεού, την άποψή μου εκφράζω.
Πολιτική Προστασία-Πυροσβεστική: Εδώ δένουμε τη Πολιτική Προστασία με τη Πυροσβεστική. Καταρχήν την ίδια τη Πολιτική Προστασία την περιορίζουμε από τέσσερις διευθύνσεις σε δύο, μειώνουμε τις δομές της κατά 36%, αλλά το κυριότερο, καταργούμε τα πολλαπλά διαφορετικά επιχειρησιακά κέντρα. Και δημιουργούμε ένα ειδικό Συντονιστικό Κέντρο, το οποίο να μπορεί να κατευθύνει τις δυνάμεις που έχει η χώρα στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, ενοποιώντας και τα επιχειρησιακά κέντρα της Πυροσβεστικής και τα επιχειρησιακά κέντρα της Πολιτικής Προστασίας και τα επιχειρησιακά κέντρα για τη δασοπυρόσβεση. Δεν μπορούμε να αντέχουμε επάλληλα επιχειρησιακά κέντρα. Και επίσης αλλάζουμε την Πυροσβεστική, μειώνουμε τις δομές της κατά 30%, μειώνουμε και εκεί κατά έναν – είναι πολύ λιγότεροι – τους ανώτατους Αξιωματικούς και τη χωρίζουμε στα δύο –σε ένα κλάδο επιχειρήσεων και σε ένα κλάδο υποστήριξης– ώστε να μπορεί να λειτουργεί σαν κύριος μοχλός της Πολιτικής Προστασίας, να παρέχει τις υπηρεσίες της στον Έλληνα πολίτη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο νομοθέτημα, νομίζω όμως ότι είναι ένα νομοθέτημα το οποίο αλλάζει μία εποχή. Καταλήγω λέγοντας το εξής: αυτό δεν είναι ένα νομοθέτημα που θα δει κανείς τα αποτελέσματα την επόμενη ημέρα. Καταρχήν χρειάζεται πάρα πολλά προεδρικά διατάγματα. Ασκήθηκε κριτική γι’ αυτό. Εγώ θα ασκούσα και ασκώ στον εαυτό μου την αντίθετη κριτική. Εδώ θα παρεξηγηθώ αναφερόμενος πάλι στην κριτική που άσκησε η ΔΗΜΑΡ στην Επιτροπή. Ότι το νομοθέτημα αυτό είναι εξαιρετικά μεγάλο και εξαιρετικά λεπτομερές. Ότι θα έπρεπε να είναι ένα μικρότερο νομοθέτημα Που να παραπέμπει σε περισσότερες εκτελεστικές πράξεις. Να παίρνει τις κύριες κατευθύνσεις μόνο. Αλλά γιατί δεν έγινε αυτό; Διότι αντιλαμβάνομαι απολύτως, εξαιτίας της ευαισθησίας του θέματος, την καχυποψία που τυχόν θα είχαν κάποιοι στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται πολλά προεδρικά διατάγματα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αυτά τα προεδρικά διατάγματα θα γίνουν εν κρυπτώ και παραβύστω. Βεβαίως και θα τα συζητήσουμε. Χρειάζεται προσοντολόγιο, σας το είπα, χρειάζεται καθηκοντολόγιο, χρειάζεται αλλαγή των διατάξεων περί μεταθέσεων. Όλα αυτά θα τα συζητήσουμε. Όμως όλα αυτά δεν μπορούν να περιέχονται σε ένα νόμο. Τότε ο νόμος χάνει την έννοια του νόμου και μετατρέπεται σε κανονιστική πράξη. Είμαι στη διάθεσή σας και στο υπόλοιπο της συζήτησης και αύριο να διευκρινίσουμε ό,τι δεν έχει διευκρινιστεί, να βελτιώσουμε ό,τι μπορεί να βελτιωθεί μέσα στο πλαίσιο αυτής της τοποθέτησης, για την ανάγκη αλλαγής των πεπραγμένων στους τομείς αυτούς που αφορούν τον Έλληνα πολίτη. Ευχαριστώ και πάλι θερμά για τη συνεργασία σας.
