Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας.
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.
Η επίσκεψη του Υπουργού Υγείας στα και Γουμένισσας, εγκαινίασε με τον καλύτερο τρόπο την προεκλογική περίοδο και στον νομό μας. Δόθηκαν υποσχέσεις για κάλυψη των άμεσων αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή, οργανωτική δομή αλλά και ανθρώπινου δυναμικού, όπου αυτό απαιτείται. Η αποκορύφωση της έκπληξής μου ήταν, όταν τον άκουσα να βεβαιώνει τους παριστάμενους ιατρούς για την άμεση απόδοση των οικονομικών τους απολαβών λόγω των απλήρωτων εφημεριών. Κι αυτό όχι φυσικά γιατί δεν είχαν δίκιο οι εργαζόμενοι, αλλά για την αστραπιαία θετική αντίδραση ενός Υπουργού της Κυβέρνησης, που χαρακτηρίζεται από τους πιο σκληρούς και ανένδοτους.
Παρακολουθώντας το βίντεο στο τραπέζι συσκέψεων της πολυθρύλητης Τρίτης Πτέρυγας (επιτέλους! Είχε καταντήσει το Γεφύρι της Άρτας ! Μετά βέβαια από συντονισμένες προσπάθειες φορέων, αλλά και του Γεωργαντά για να είμαστε δίκαιοι), διαπίστωσα την αμηχανία των παρευρισκομένων, οι οποίοι ενώ ανέμεναν τη «Μάχη των Θερμοπυλών», εισέπραξαν την άτακτη υποχώρηση των Μήδων και από την εισβολή του Αννίβα, κατέληξαν σε χλιαρό περίπατο στην Καρχηδόνα. Άναυδοι οι επίσημοι και μη άκουσαν τον Υπουργό να εκθειάζει το Νοσοκομείο Κιλκίς και τον Φορέα Γουμένισσας και να ρίχνει στο τραπέζι πολύ περισσότερα από όσα περίμεναν συνδικαλιστές, διοικητές, υπεύθυνοι και εργαζόμενοι.
Όμως κύριε Υπουργέ, πέρα από την ευνοϊκή (επιμένω για προεκλογικούς λόγους) αντιμετώπιση των ιδρυμάτων μας δεν μπορεί να μην ήσαστε μάρτυρας της υφιστάμενης κατάστασης. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να διερευνήσεις μια κατάσταση παρά μόνο αν τη ζήσεις. Στο προσωπικό οικογενειακό μου πρόβλημα που αντιμετώπισα τελευταία διαπίστωσα πως το νοσοκομείο Κιλκίς δεν είναι τίποτε περισσότερο από τους .. ανθρώπους του.
Οι ταπεινές, θερμές και ειλικρινείς ευχαριστίες μου στην Καρδιολογική κλινική και στον Διευθυντή της κ. Γεώργιο Καρακώστα, αλλά και στην Νεφρολογική και στην Διευθύντρια κ. Δάφνη Μεϊμαρίδου, καθώς και στο νοσηλευτικό προσωπικό αντίστοιχα, είναι μόνο το προοίμιο αυτών που αισθάνομαι αλλά αδυνατώ να εκφράσω. Γνωρίζουν καλά όσοι έχουν βρεθεί στην ίδια θέση με μένα.
Συμπερασματικά : Όσο αυτό κι αν πονάει, το νοσοκομείο Κιλκίς είναι μόνο για .. γκρέμισμα. Πρέπει όλοι οι φορείς του νομού να δρομολογήσουν άμεσο αίτημα οικοδόμησης ενός σύγχρονου, νέου νοσοκομείου, με τις πιο πρόσφατες ιατροτεχνολογικές δομές, την πιο άρτια οργάνωση και υλικοτεχνική υποδομή, τους πιο φρέσκους πεντακάθαρους θαλάμους και ιατρεία, τον πιο ελκυστικό περιβάλλοντα χώρο, την πιο φιλική υποδοχή των ασθενών.
Μόνο οι άνθρωποί του αξίζουν να γλυτώσουν της κατεδάφισης. Το όραμα ενός Νέου Νοσοκομείου Κιλκίς πρέπει να τεθεί έντονα και διεκδικητικά από την κοινωνία πολιτών του νομού. Να απαιτηθεί δυναμικά, να υποστεί και να αντιμετωπίσει τη χλεύη, να κάνει το βήμα στο χώρο του εφικτού και τελικά να προχωρήσει στην υλοποίηση.
Τώρα κύριε Υπουργέ. Κρατήστε τους ανθρώπους, και γκρεμίστε το κτήριο. Είναι ανάξιο των ασθενών και υποτιμητικό των εργατο-ιατρο-νοσηλευτών του η ύπαρξη ενός απαίσιου οικοδομήματος, ενός «σκουπιδιού» που τυλίγει μέσα του χρυσό: το εργατικό, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Οι άνθρωποι που βοηθούν, συμπονούν, εξυπηρετούν. Το φιλότιμο, η δυσαρέσκεια όταν δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν το απραγματοποίητο, η χαρά στην ανάρρωση, η υπομονή στη στριφνότητα, η συμπαράσταση στον πόνο, το δάκρυ στον θάνατο.
Ευχαριστώ Μαρία Τσιάκα, φίλη μου και κουμπάρα μου. Στις πολλές δύσκολες στιγμές μου, ήσουν πάντα εκεί.
1000Likes!