Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος
Την «επίταξη προσωπικών υπηρεσιών και επίταξη ακινήτων και κινητών πραγμάτων, ως μέτρα πολιτικής κινητοποίησης για την αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης σε περίοδο ειρήνης» υπό ορισμένες προϋποθέσεις, προβλέπει ο νόμος 3536/2007.
Ως «έκτακτη ανάγκη» ορίζεται κάθε αιφνίδια κατάσταση, η οποία απαιτεί τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκη, που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Έκτακτη ανάγκη, επίσης, είναι κάθε άμεση κοινωνική ανάγκη, που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία.
Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελεί εξ ορισμού απαραίτητη προϋπόθεση η δημόσια τάξη και υγεία για την επίταξη οποιουδήποτε εργαζόμενου, όταν έτσι κρίνει η αρμόδια αρχή. Ο ορισμός όμως ο ίδιος και η πράξη της επίταξης εργαζομένων, υποδεικνύει το γεγονός πως πρόκειται για ένα κοινωνικό αγαθό. Όπως για παράδειγμα είναι η παιδεία και η υγεία. Οι ομοιότητες όμως σταματούν εκεί. Υπάρχει βεβαίως ιδιωτική παιδεία στην Ελλάδα από ιδρύσεώς της, όπως επίσης μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επένδυσαν στο χώρο της υγείας δημιουργώντας υψηλού επιπέδου ιδρύματα που παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες και συμπληρώνουν τα κενά της δημόσιας, κρατικής αρχής.
Σε καμιά όμως των περιπτώσεων δεν χρειάστηκε να πουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία του προς χρήση κοινωνικού αγαθού, ώστε να αποβεί κερδοφόρος προς τον ιδιώτη επενδυτή. Δηλαδή δεν πουλήθηκαν δημόσια σχολεία ή Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. σε κάποιον ιδιώτη για να τα χρησιμοποιήσει για προσωπικό όφελος και αύξηση των κερδών του. Ούτε δημόσια νοσοκομεία, πανεπιστημιακές κλινικές, ιδρύματα παροχής υπηρεσιών υγείας βγήκαν στο σφυρί για να κορέσουν τις αδηφάγες ανάγκες των νεοφιλελεύθερων κομάντο της καταστροφικής επέλασης των παγκόσμιων οικονομικών δολοφόνων.
Μόνοι τους οι επενδυτές αυτοί ανέλαβαν να οικοδομήσουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) το δομημένο περιβάλλον, όπου θα παρείχαν τις υπηρεσίες που πίστευαν ότι θα κερδίσουν τον πελάτη, για τον απλό λόγο πως είναι καλύτερες από τις αντίστοιχες του δημοσίου. Δεν εξαγόρασαν δίκτυα, ούτε μονάδες παραγωγής, ούτε εργαζόμενους, ούτε απολύτως καμιά περιουσία του ελληνικού λαού, ο οποίος με αίμα πλήρωσε την ανοικοδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών αυτής της χώρας : Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., Υγεία, Παιδεία, Άμυνα, Ασφάλεια.
Τους παραχωρήθηκε το πλαίσιο και αυτοί δημιουργικοί και εργατικοί όπως ήταν το εκμεταλλεύτηκαν και ανέδειξαν εξαιρετικές ιδιωτικές κλινικές και σχολεία με υψηλού επιπέδου επιστήμονες, οι οποίοι διαπρέπουν και διακρίνονται στον κοινωνικό στίβο, αυτοί και τα παραγόμενα «προϊόντα» τους.
Πωλούμε, οτιδήποτε θα συνεισφέρει στην οικονομία του κράτους και στους εργαζόμενους. Δεν ξεπουλούμε την περιουσία του ελληνικού λαού ίσα για να εκπληρώσουμε κάποια ανελαστικά κριτήρια που μας τέθηκαν από μια ομάδα εκπροσώπων του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου.
Ποιος αγόρασε τελικά τον Ο.Τ.Ε.; η κρατική γερμανική υπηρεσία τηλεπικοινωνιών, ναι ή όχι ; Ιδιωτικοποιήσαμε μια ελληνική κρατική εταιρεία πωλώντας την σε μια ξένη, αλλά κρατική αντίστοιχη εταιρεία! Για το γερμανικό κράτος (της πανίσχυρης οικονομίας, των πλεοναζόντων φόρων, των ταμείων που ξεχειλίζουν) ο Ο.Τ.Ε. είναι επενδυτική ευκαιρία, για το ελληνικό (της διαλυμένης οικονομίας, των εκατομμυρίων ανέργων, της υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης) βαρίδι.
Σε ποιανού πλάτη πρέπει να σπάσει το σκουπόξυλο;
