Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας.
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.
πανικός ο [panikós] Ο17: η κατάσταση ατόμου ή, συνηθέστερα, συνόλου το οποίο κυριαρχείται από ένα ισχυρότατο συναίσθημα φόβου, εξαιτίας επικείμενου κινδύνου ή απειλής, και έτσι αδυνατεί να σκεφτεί και να ελέγξει τη συμπεριφορά του.
Άδωνις: αν βγει ο Σύριζα θα βγάλω τα χρήματά μου στο εξωτερικό!
Χρύσανθος Λαζαρίδης (δεξί χέρι του πρωθυπουργού) στην εφημερίδα ΝΕΑ : Εκπληκτικός φόρος ο ΕΝΦΙΑ !
Γιακουμάτος μιλώντας για τον ΕΝΦΙΑ, στον ΣΚΑΪ: φουκαράδες βουλευτές που πλήρωσαν το φόρο και ένας υπουργό που δεν είχε να πληρώσει!
Και για την Κριστίν Λαγκάρντ και τις απειλές που δήλωσε ότι δέχθηκε η επικεφαλής του ΔΝΤ: «Παρόλες του κερατά είπε η Λαγκάρντ. Μού θυμίζει κοριτσάκι 12 χρόνων που είδε το ουράνιο τόξο στο Facebook… Aυτά είναι σαχλαμάρες !
Βούλτεψη : Ύβρη και προσβολή να ασχολούμαστε όλη την ημέρα με τις καθαρίστριες !
ΝΕΡΙΤ: Αποκλεισμός της συνέντευξης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Σαράντα χρόνια από την ίδρυση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Εορταστικό συνέδριο γενεθλίων στο Άθως, το ξενοδοχείο που είχε διαλέξει και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, πλήθος υψηλών προσκεκλημένων, επισημότητα και στη γωνία να παραμονεύει ο … πανικός. Οι τελευταίες δηλώσεις πολλών στελεχών είναι ενδεικτικές του κλίματος που έχουν δημιουργήσει οι δημοσκοπήσεις. Επιθετικότητα, έλλειψη επιχειρημάτων, αλαζονεία, ανεπιτυχής προσπάθεια επηρεασμού της κοινής γνώμης.
Η Νέα Δημοκρατία διαθέτει πολλά στελέχη στη δομή του οπλοστασίου της ικανά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με ψυχραιμία, νηφαλιότητα και υπευθυνότητα.
Οι επιλογές του Πρωθυπουργού έχουν αποδειχτεί ανεπαρκείς, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση τα ποσοστά του κόμματος και να γειτνιάζουν με εκείνα του εταίρου στη συγκυβέρνηση. Βέβαια υπάρχει ακόμη ένας συμπαγής πυρήνας, αλλά οι κυβερνητικοί κυρίως, διαχειριζόμενοι μια συγκεκριμένη πολιτική, έχουν βαλθεί να εξαφανίσουν κυριολεκτικά το κόμμα. Οδεύει, αν δεν βρίσκεται ήδη, προς δημοσκοπικό γκρεμό και την έρημο, άνευ οάσεων, των ψήφων.
Ακόμη και οι πιο υπομονετικοί και πιστοί ακόλουθοι, άρχισαν να κουνούν μαντήλι. Θυμίζει αγώνα ποδοσφαίρου ισπανικού πρωταθλήματος, όπου όταν οι φίλαθλοι έχουν απηυδήσει με κάποιον προπονητή ή παίκτη κουνούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας άσπρα μαντήλια υποδεικνύοντάς του το δρόμο της εξόδου.
Αλλά δεν αρκεί προφανώς μια απλή καλή διαχείριση του αλαλιασμένου πολιτικού προσωπικού του κυβερνώντος κόμματος. Απαιτείται κυρίως αλλαγή πολιτικής. Όχι εκείνη που γίνεται υπό το κράτος του δημοσκοπικού πανικού, αλλά εκείνη που συγκροτημένα και με σωστό σχεδιασμό απευθύνεται στο αισθητήριο του πολίτη, όχι στη λογική του. Οι σπασμωδικές κινήσεις γίνονται εύκολα αντιληπτές και λοιδορούνται αντί να εξάρονται, χλευάζονται αντί να κωδικοποιούνται στο DNA της κοινωνίας μας.
Με άλλα λόγια δεν χτύπησε απλώς καμπανάκι, αλλά τα «τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες».
Το θέμα είναι : ακούει κανείς ;
