Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας.
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.
Είναι γνωστό ότι οι γόνοι εύπορων αστικών οικογενειών μεταλλάσσονται από κακομαθημένα πλουσιόπαιδα σε ιδεολογικούς φορείς του αναρχισμού. Καθώς δεν χρειάστηκε ποτέ να δουλέψουν από μικροί για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο, δεν είχαν ποτέ την αγωνία του λογαριασμού της ΔΕΗ που λήγει και δεν υπάρχουν χρήματα να τον πληρώσεις, ούτε πώς θα βρεθεί το ενοίκιο του διαμερίσματος που πρέπει να νοικιάσουν σε κάποια πόλη για να σπουδάσουν. Στρατό συνήθως δεν πηγαίνουν, προφασιζόμενοι κάθε απίστευτη δικαιολογία, συνοδευόμενη από πλαστά έγγραφα.
Αποσυνδεδεμένοι από την κοινωνία και τον καθημερινό της μόχθο, δεν στάθηκαν ποτέ σε ουρά σε δημόσια υπηρεσία, δεν ασχολήθηκαν με την ανάλγητη κρατική γραφειοκρατία, δεν εισέπραξαν ποτέ αρνητική απάντηση από χρηματοδοτικό οργανισμό για να εκκινήσουν την επιχείρησή τους, δεν συμμετείχαν σε καμιά κοινωνική, ερανική, φιλανθρωπική οργάνωση αλληλεγγύης, κανένα σωματείο. Δεν πλήρωσαν ποτέ την ταβέρνα ρεφενέ, δεν χάρηκαν με τα τραγούδια, δεν χόρεψαν ζεμπεκιά, δεν ξενύχτησαν πάνω σε ένα βιβλίο για τις εξετάσεις της επόμενης μέρας. Γράφουν σε ηλικία είκοσι χρονών με ύφος εξωγήινου και περιεχόμενο κειμένου της δεκαετίας του είκοσι.
Έτσι τους γνώρισα και φυσικά τους απέρριψα.
Επομένως, είναι λογικό να διαθέτουν επιλεκτική αίσθηση της δημοκρατίας και αντανακλαστικά συγκεκριμένης μορφής και υφής. Το κακό είναι πως παρασέρνονται και αριστερά δημοκρατικά κόμματα, τα οποία για κάποιον παράξενο λόγο θεωρούν πως είναι υποχρεωμένα να υποστηρίζουν κάθε τι που κινείται, πετάει και κολυμπάει και εναντιώνεται στη βασική δομή της έννοιας του κράτους και της πολιτείας. Μπερδεύουν την αντιεξουσιαστική με την επαναστατική γυμναστική.
Η επιστολή του Ρωμανού καταδεικνύει τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ομάδας αυτής : επιλέγει να χρησιμοποιήσει τον νόμο προς όφελός του, ενώ κατοχυρώνει ιδεολογικά αυτόν τον ίδιο νόμο ως αιτία των πράξεών του. Και μάλιστα υπογραμμίζει ότι το κάνει αυτό και προχωρεί σε απεργία πείνας, όταν ο δικαστής αρνείται να του παραχωρήσει την άδεια. Ποιος δικαστής θα επέτρεπε την χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σε κάποιον που προϊδεάζει την εκτέλεση αδικημάτων, άμα τη λήψη της ; Διότι, αφού δηλώνει πολέμιος του συστήματος (από το οποίο ζητά εξυπηρέτηση !) τι θα τον εμποδίσει, όντας ελεύθερος, να προβεί σε άλλες εγκληματικές, ποινικού χαρακτήρα πράξεις ; Και τι θράσος είναι αυτό που, ενώ αποδέχτηκε τις πράξεις του και του επεβλήθη αντίστοιχη ποινή, εκβιάζει την πολιτεία (εμάς όλους δηλαδή) με την απεργία πείνας και την «ηρωποίησή» του από τους απανταχού συνιδεολόγους του;
Ναι, η φυλακή είναι πολύ δύσκολη. Ιδιαίτερα για έναν νέο. Αυτό συνειδητοποίησε ο έγκλειστος αναρχικός και με την ορμή της νεότητάς του αρνείται να το αποδεχτεί. Αυτός είναι όμως ο ρόλος των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Να «διορθώνουν» τα στραβοπατήματα των ανθρώπων. Γι αυτό και υπάρχουν όλα εκείνα που καλά θα κάνει να αρχίσει να σκέφτεται και να υλοποιεί ο εγκληματίας νεαρός: καλή συμπεριφορά εντός του ιδρύματος, σκληρή εργασία και πολύ διάβασμα, ώστε να μειωθεί η ποινή του και να εξέλθει πολύ νωρίτερα. Η δημοκρατία δεν εκδικείται και παρέχει πολλές ευκαιρίες για επανένταξη. Αρκεί να θέλεις να τις αρπάξεις και να μην αναλώνεσαι σε ανύπαρκτες ιδεολογικές φούσκες.
Και μερικά ερωτήματα: πού βρήκαν αυτό το οπλοστάσιο; ποιος ήταν ο προμηθευτής τους; τον κατονόμασαν; ποιο ήταν το αίτιο της ληστείας; γιατί δεν έδωσε εξετάσεις πριν τη ληστεία ; αν δεν συλλαμβανόταν, θα έδινε εξετάσεις για εκπαιδευτικό ίδρυμα ή θα συνέχιζε τη δράση του; γιατί χρησιμοποιείς για να γλυτώσεις εκείνο στο οποίο κυριολεκτικά και μεταφορικά φτύνεις; αυτό λέγεται ηρωισμός ή δειλία;
Όσον αφορά τις συγκεντρώσεις και τις πορείες μνήμης για τον αδικοχαμένο και δολοφονημένο Γρηγορόπουλο έχω καταρχήν ένα ερώτημα: αν στη θέση του Ρωμανού βρεθεί αύριο ο Κορκονέας (ο αστυνομικός που σκότωσε τον Γρηγορόπουλο) με απεργίες πείνας και αίτημα για εκπαιδευτικές άδειες, οι αναρχικές και μερικές αριστερές οργανώσεις που υποστηρίζουν πλέον φανερά τον ανεπίτρεπτο αίτημα του νεαρού εγκληματία, θα αγωνιστούν με τον ίδιο οίστρο και ζήλο ; Θα διαδηλώσουν, θα σπάσουν, θα κάψουν, θα πετροβολήσουν για να υπερασπίσουν το νόμιμο δικαίωμά του ; Υποθέτω πως όλοι γνωρίζουμε την απάντηση. Αυτό λέγεται επιλεκτική δημοκρατία και υποστηρίζεται από τη δικτατορία της μειοψηφίας, η οποία θεωρεί πάντα αναφαίρετο δικαίωμά της να της χρωστούν όλοι και αυτή να μη χρωστά σε κανέναν.
Επέτειος μνήμης ή αφορμή για αναταραχή;
Σε ποιες επετείους γίνονται αναταραχές εκτός από την Ελλάδα; Παντού οι όποιες επέτειοι τιμώνται με εορταστικές εκδηλώσεις. Μόνο στη χώρα μας οι υποτιθέμενοι τιμητές δηώνουν και ανασκολοπίζουν, πρώτα τους δημόσιους χώρους και μετά τη μνήμη του δολοφονηθέντα, η οποία ταυτόχρονα προσβάλλεται βάναυσα. Βέβαια η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στην πολιτεία, η οποία επιτρέπει στον εσμό των διαδηλωνόντων να λεηλατούν ατιμώρητα χωρίς να συλλαμβάνονται. Ακόμη και εκείνοι που συλλαμβάνονται, να αφήνονται ελεύθεροι σχεδόν σε άμεσο χρόνο.
Ξέρω κάτι δεκαοκτάχρονους που λιώνουν νυχθημερόν πάνω στα γραφεία τους διαβάζοντας αρειμανίως, οραματιζόμενοι ένα καλύτερο μέλλον γι αυτούς και την πατρίδα τους. Σπάθη τους είναι το βιβλίο, όχι το καλάσνικοφ.
Και μια πρόταση στους νεαρούς:
Θα τιμούσαν πραγματικά τη μνήμη του δεκαπεντάχρονου μαθητή αν έδιναν όλοι από ένα ευρώ να αγοραστούν βιβλία για τις σχολικές βιβλιοθήκες. Ούτε διαδηλώσεις, ούτε καταστροφές, ούτε λουλούδια, ούτε στεφάνια. Βιβλία.
