Πυρ κατά ριπάς…………..από τα ορύγματα της Γουμένισσας
Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος
Ξανά και πάλι. Τα ίδια και χειρότερα. Ο φαύλος κύκλος της επιβολής βαριάς φορολογίας άμεσης και έμμεσης, η αντιαναπτυξιακή στρατηγική, η δυσανεξία του κράτους να απαλλαγεί από τον κομματικό εναγκαλισμό, η αδυναμία προσαρμογής στα νέα τεχνολογικά δεδομένα και οι αυξήσεις κοινωφελών υπηρεσιών, επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια και οδηγεί σε απόγνωση τους πολίτες της χώρας. Ξανά διαπραγματεύσεις, δύσκολα μέτρα, χαμένος χρόνος, νέα μέτρα, νέα μέτρα νέα μέτρα. Έξι χρόνια ύφεσης, ελάχιστη πρόοδος, κανένα φως στο τούνελ.
Η ανικανότητα της πολιτικής τάξης τρακάρει ασταμάτητα το όχημα. Όπως με τις τρύπες στο δρόμο που καμιά φορά νομίζεις ότι τις κυνηγάς και πέφτεις μέσα, έτσι και το άμοιρο τροχοφόρο μας πέφτει από τη μια κολόνα στο απέναντι δέντρο, στο δίπλα τοιχίο, στο παραπέρα αυτοκίνητο, στο διπλανό κράσπεδο και οπουδήποτε υπάρχει εμπόδιο. Οι δυστυχείς επιβάτες πολυτραυματίες πλέον, αλλάζουν συνεχώς τον οδηγό αλλά αποδεικνύεται ο ένας χειρότερος από τον άλλο. Δεν φτάνουν όλα αυτά, πληρώνουν και την βενζίνη πανάκριβα (και το πετρέλαιο θέρμανσης, χωρίς μάλιστα να έχουν λάβει την τελευταία δόση επιδότησης της περσινής χρονιάς).
Πολίτες υπερφορολογούμενοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, σχολεία χωρίς χρήματα παγώνουν τους μαθητές τους και αναζητούν τρόπους εναλλακτικής χρηματοδότησης καθώς εκείνη της πολιτείας έχει αγγίξει τη γελοιότητα, νοσοκομεία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, πτώματα μεταναστών ξεβράζονται μπροστά στα μάτια άναυδων κατοίκων που γίνονται ήρωες από τη μια μέρα στην άλλη (από τη μια ώρα στην άλλη;) με εμφανή την απουσία του κράτους και δηλωμένη την αδιαφορία του δυτικού (και ανατολικού) κόσμου, βουλευτές δέρνονται ανηλεώς υπό την «διακριτική» παρουσία οργάνων της τάξης, υπουργοί ξεχνούν να δηλώσουν εκατομμύρια και μετοχές, υπουργοί παίζουν με τις λέξεις και εξεγείρουν το εθνικό αίσθημα.
Μήπως στ’ αλήθεια καταρρέει η χώρα;
Υπουργός φορτώνει την ευθύνη στους υφισταμένους του, όταν όλοι γνωρίζουν ότι αυτοί δρουν πάντα μετά από εντολές. Γιατί δεν λέει ο υπουργός ποιες εντολές είχαν δοθεί στα όργανα της τάξης. Και ποιος τις έδωσε. Η ανάληψη ευθύνης από τον ανώτερο είναι πράξη ενδεικτική του ηγετικού χαρακτήρα του, ενώ η παράθεση των ευθυνών στους κατώτερους πράξη δουλική, μικροπρεπής και ανάξια υψηλόβαθμων κρατικών και πολιτειακών στελεχών.
Υπάρχει άλλη λέξη (ακόμη και στο πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο) για τον αδερφό, την παλληκαριά, τον ηρωισμό, το φιλότιμο, την παιδεία, τη μόρφωση, την Ελλάδα ; Πώς να υπάρχει επομένως άλλη λέξη ώστε να περιγράψει το ακατανόμαστο όλεθρο των Ελλήνων του Πόντου ; Γενοκτονία λοιπόν.
Φυσικά και έχει ο καθένας δικαίωμα στην άποψη. Όταν για παράδειγμα ο Υπουργός Παιδείας υπήρξε επί σειρά ετών δημοσιογράφος στην Αυγή και υποστήριζε αυτήν και άλλες παρόμοιες απόψεις, βρέθηκε κανείς να τον κατηγορήσει ; Να του καταλογίσει έλλειψη πατριωτισμού μήπως ; Όχι βέβαια, γιατί δεν ενδιέφερε κανέναν τι έλεγε ένας δημοσιογράφος μιας εφημερίδας όργανο κόμματος, που πουλούσε τρεις χιλιάδες φύλλα πανελλαδικά. Ναι, άλλη συμπεριφορά πρέπει να έχει κανείς, να τοποθετεί σε αγρανάπαυση τις προσωπικές του απόψεις και να πορεύεται με οδηγό το δημόσιο συμφέρον της χώρας.
Έκπληκτος ο λαός άκουσε την κυβερνητική εκπρόσωπο (και άλλα ανώτερα κυβερνητικά στελέχη) να υποστηρίζει πως έχει ευθύνη η αξιωματική αντιπολίτευση για τον πρωτοφανή ξυλοδαρμό βουλευτή της ! Και θύτης και θύμα ταυτόχρονα. Τελείως πρωτότυπο.
Υπουργοί που ξεχνούν, αθετούν υποσχέσεις τους, ψεύδονται, ρίχνουν αλλού τις ευθύνες, έχουν προσωπικές απόψεις. Αυτό δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για τη χώρα μας και τους πολίτες της. Το παράξενο είναι πως αυτοί είναι σε μια κυβέρνηση αριστεράς με (υποτιθέμενο) ηθικό πλεονέκτημα.
Μήπως λοιπόν καταρρέει η χώρα;
(Σε αναμονή επιβεβαίωσης και των απίστευτων δηλώσεων Πανούση ).
