Ενιστάμεθα εντόνως κατά της χλωρίωσης του νερού ύδρευσης της Δημοτικής Ενότητας Γουμένισσας από τη ΔΕΥΑ Παιονίας. Το νερό του Πάικου, με τα εξαιρετικά φυσικά χαρακτηριστικά του, αποτελεί συνώνυμο του υγιεινού τρόπου ζωής και μας παρέχεται τόσο απλόχερα από το φυσικό περιβάλλον που ζούμε. Έτσι, η ύδρευση με νερό χωρίς χλώριο πρέπει να αποτελεί επιδίωξη και στόχος όλων μας.
Με τη χλωρίωση η ΔΕΥΑΠ μας ποτίζει χλώριο, όπως συμβαίνει π.χ. στους κατοίκους μιας μεγαλούπολης, το οποίο επιστημονικά τεκμηριωμένα μπορεί να προκαλέσει: Νευρικές παθήσεις, γεροντική άνοια, προβλήματα γονιμότητας, αποβολές, αρτηριοσκλήρυνση, δερματοπάθειες, καρδιοπάθειες, διάφορα είδη καρκίνου, κ.ά. Αυτοί είναι άλλωστε οι λόγοι που στην κεντρική Ευρώπη, στο Παρίσι, στο Άμστερνταμ, στο Μόναχο και σε εκατοντάδες άλλες πόλεις η χλωρίωση έχει καταργηθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Η ΔΕΥΑΠ υποστηρίζει, πως η χλωρίωση αποτελεί προληπτικό μέτρο προστασίας του πόσιμου νερού από κινδύνους μολύνσεως. Αντιθέτως, η συνεχής προληπτική χλωρίωση, υποβαθμίζει το καθαρό, μη μολυσμένο πόσιμο νερό, όπως υποβαθμίζουν τα συντηρητικά τα γνήσια τρόφιμα.
Επιστημονικά αποδεδειγμένο και αποδεκτό είναι ότι:
Το μη μολυσμένο νερό από προστατευμένη πηγή ή γεώτρηση περιέχει χημικές ουσίες, στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση οι μικροοργανισμοί, καθώς και πολύ λίγες θρεπτικές ουσίες. Έτσι, ενώ το νερό δεν είναι αποστειρωμένο, οι παθογόνοι μικροοργανισμοί δεν έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν. Οι επικαθίσεις (βιοφίλμ) στις επιφάνειες που βρίσκονται σε επαφή με το νερό είναι πολύ λεπτές. Με τη χλωρίωση παρατηρείται το φαινόμενο της οξείδωσης των μη προσβάσιμων στους μικροοργανισμούς χημικών ουσιών, γεγονός που τις μετατρέπει εν μέρη σε θρεπτικές ουσίες. Αυτό σημαίνει πως η χλωρίωση του νερού μπορεί ακόμα και να ευνοήσει την ανάπτυξη μικροοργανισμών.
Με την προσθήκη χλωρίου οι ενδείξεις για μόλυνση από μικροοργανισμούς με προέλευση την κόπρο, όπως κολοβακτηρίδια (Escherichia coli, E. Coli), χάνουν την ενδεικτική τους ικανότητα με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ύπαρξη παθογόνων μικροβίων στο νερό, παρόλο που δεν επισημαίνονται E. Coli.
Τη διεθνή κοινή γνώμη απασχόλησε έντονα το επεισόδιο της πόλης Milwaukee στις ΗΠΑ, όπου το 1993 αρρώστησε το 1/4 του πληθυσμού από Cryptosporidium parvum, παρόλο που το νερό της ύδρευσης περιείχε πάνω από 1 mg/L χλώριο. Στην πραγματικότητα, η χρήση χλωρίου ήταν η αιτία της μη επισήμανσης των κολοβακτηριδίων στο πόσιμο νερό.
Ο όρος “προληπτική χλωρίωση” αποτελεί τουλάχιστον παράδοξη τοποθέτηση, ενώ η συνηθισμένη έκφραση “και τι πειράζει” χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό για τη μη λήψη και εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την προστασία πηγών, δεξαμενών και δικτύων. Ως ζητούμενο, λοιπόν, παραμένει η ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης και όχι η χλωρίωση του πόσιμου νερού.
Το ζητούμενο είναι να υπάρξει μια ολοκληρωμένη προστασία της ύδρευσης, δηλαδή η εφαρμογή του λεγόμενου “πολλαπλού φράγματος” του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (Water Safety Plan, WHO, http://www.who.int/water_sanitation_health).
Αυτή υποχρεωτικά πρέπει να περιλαμβάνει:
Την συνεχή παρακολούθηση του δικτύου ως μέσο για επέμβαση ανά πάσα στιγμή συμβεί απρόβλεπτη μόλυνση πηγής, δεξαμενής ή του δικτύου.
Τη συνεργασία με κατοίκους για εθελοντική παρακολούθηση της περιοχής από τη μια και την άμεση ενημέρωση του κοινού για την αιτία και τη διάρκεια της έκτακτης χλωρίωσης από την άλλη.
Την απόρριψη της συνεχόμενης προληπτικής χλωρίωσης σε υγιεινό και καθαρό νερό.
Προστασία της υγείας μας δεν μπορεί να σημαίνει χλωρίωση του νερού ύδρευσης, αλλά πρωτίστως συστηματικό καθαρισμό και συντήρηση δεξαμενών και δικτύων, άμεσο εντοπισμό των εστιών μόλυνσης και αποκατάστασή τους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι απαραίτητο να αγωνιστεί για την εφαρμογή του “πολλαπλού φράγματος” στο δίκτυο ύδρευσης της ΔΕΥΑΠ, φροντίζοντας έτσι για την διατήρηση των φυσικών χαρακτηριστικών του νερού του Πάικου και όχι να επιτρέπει ελαφρά την καρδία την αλλοίωσή τους.
Δημότες Δημοτικής Ενότητας Γουμένισσας
