Τους τελευταίους μήνες βλέπουμε από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να ξεδιπλώνεται αυτό που κρυβόταν πίσω από τους βαρύγδουπους τίτλους περί «αριστείας» «αρίστων» και «αναβάθμιση του σχολείου». Μια από τις αδιανόητες αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας αφορά τον αριθμό μαθητών ανά τάξη. Ενώ το Σεπτέμβριο του 2019, χωρίς κορονωνοϊό, τα σχολεία ξεκίνησαν σύμφωνα με το νόμο του κ. Γαβρόγλου με ανώτερο αριθμό μαθητών 22 ανά τάξη, έρχεται μέσα στην πανδημία η κ. Κεραμέως και ψηφίζει τον Ιούνιο του 2020 το νόμο 4692, «Αναβάθμιση του σχολείου και άλλες διατάξεις» (προσέξτε τον τίτλο) που προβλέπει ανώτερο αριθμό μαθητών 25 ανά τάξη. Ενώ η κάθε χώρα έψαχνε τρόπο να μειώσει τον αριθμό μαθητών στα τμήματα, για να αποφύγει το συγχρωτισμό, το δικό μας υπουργείο νομοθετούσε αντίθετα στην κοινή λογική. Θεωρώ πως πίσω από αυτή τη νομοθετική ρύθμιση ήθελε να μειώσει το οικονομικό κόστος των δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων (λιγότερα τμήματα, λιγότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών, περισσότερα κέρδη για τους σχολάρχες).
Σήμερα που τα κρούσματα συνεχώς αυξάνουν και οι νομοί ο ένας μετά τον άλλον περνούν στο κόκκινο, τα σχολεία και τα μέσα μεταφοράς αποτελούν τους χώρους με συγχρωτισμό έχοντας τη σφραγίδα της πολιτείας. Ήδη σε πάνω από 300 σχολεία έχουμε τμήματα με αναστολή λειτουργίας.
Γιατί από το Μάρτιο μέχρι το Σεπτέμβριο δεν σχεδίασαν το άνοιγμα των σχολείων;
Γιατί δεν μπήκε η υγεία των μαθητών και των οικογενειών τους σε προτεραιότητα;
Γιατί δεν προβλέφθηκαν περισσότερες προσλήψεις καθαριστριών για πιο σχολαστική καθαριότητα;
Ποιος θα δώσει απαντήσεις για τους αριθμούς μαθητών στις λυκειακές τάξεις που φτάνουν τους 27 μαθητές και δημιουργείται το αδιαχώρητο;
Τα μέσα ενημέρωσης μιλούν συνεχώς για τις υγειονομικές βόμβες νέων που συγκεντρώνονται στις πλατείες και σε άλλους δημόσιους χώρους, χωρίς όμως να δίνουν δημοσιότητα σε σχολεία με υπεράριθμα τμήματα. Έγκριτοι επιστήμονες λοιμωξιολόγοι , εκπαιδευτικοί και μαθητές έχουν προειδοποιήσει με πολλούς τρόπους για τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία από τα υπεράριθμα τμήματα στα σχολεία και για τις ακατάλληλες αίθουσες. Σε πρόσφατο θετικό κρούσμα σε λύκειο του Κιλκίς (το τμήμα είχε 27 μαθητές), η απόφαση που πάρθηκε είναι αναστολή του τμήματος για 14 ημέρες χωρίς να προβλεφθεί η δυνατότητα τεστ για τους μαθητές του τμήματος. Η ανησυχία γονιών και μαθητών σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ακόμη μεγαλύτερη, καθώς αισθάνονται ότι δεν έχουν την υποστήριξη των υγειονομικών δομών που θα έπρεπε να έχει ενεργοποιήσει η πολιτεία.
Είναι τεράστια η ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας στο σχεδιασμό λειτουργίας των σχολείων. Τι θα μπορούσε να γίνει;
Α)Θα μπορούσαν οι δήμοι να αξιοποιήσουν τις αδιάθετες αίθουσες που υπάρχουν σε κλειστά σχολεία ή σε σχολεία με αναστολή λειτουργίας. Όπως για παράδειγμα περιφερειακά της πόλης του Κιλκίς σε απόσταση μικρότερη των 10χμ. βρίσκονται παραπάνω από 40 διαθέσιμες αίθουσες: Αργυρούπολη, Σεβαστό, Ξηρόβρυση, Μεταλλικό, Λεβεντοχώρι, Σταυροχώρι, στην περιοχή του ΟΑΕΔ και αλλού. Όλα αυτά τα κλειστά σχολεία με οργανωμένη παρέμβαση θα μπορούσαν να αποτελέσουν παραρτήματα σχολείων της πόλης του Κιλκίς, όπου οι μαθητές θα μεταφέρονταν χωρίς να διανύουν μεγάλες αποστάσεις και χωρίς μεγάλα οικονομικά κόστη.
Β) Οι μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων, που έχουν μεγαλύτερη αυτονομία θα μπορούσαν να έχουν διπλή βάρδια λειτουργίας. Με ένα τέτοιο προγραμματισμό για την φετινή σχολική χρονιά σε κανένα τμήμα δε θα είχαμε παραπάνω από 15 μαθητές.
Η αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων χώρων, εντός και εκτός των αστικών κέντρων, θα αποτελούσε ιδανική λύση στο θέμα του συγχρωτισμού των μαθητών, θα ήταν πιο εύκολη η ιχνηλάτηση κρουσμάτων, θα αναβάθμιζε την ποιότητα της εκπαίδευσης των μαθητών, θα έδινε την ευκαιρία σε νέους εκπαιδευτικούς να εργαστούν και το κυριότερο όλων θα έδειχνε έμπρακτα πως η πολιτεία σκέφτεται, αγωνιά, προσπαθεί και κάνει ότι μπορεί για το δημόσιο σχολείο. Αντί αυτών όμως η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας περίμενε τον Σεπτέμβριο, ωσάν και η πανδημία να είχε λήξει. Τραγέλαφο στην όλη προετοιμασία αποτελούσε και η παραγγελία μασκών που προορίζονταν για μαθητές κύκλωπες. Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν προβλέπει πακέτο 72 δις και για την ανακούφιση της χώρας μας από τις επιπτώσεις της πανδημίας στην ελληνική κοινωνία. Θα πρέπει να μάθουμε πόσα χρήματα από αυτά κατευθύνονται στην Υγεία και πόσα στην Παιδεία της χώρας μας. Μπαίνουμε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο που απαιτεί σοβαρότητα, σχέδιο και ενέργειες με ουσιαστική και όχι επικοινωνιακή λειτουργία. Το παραμύθι που λέει πως όταν δεν «πηγαίνουν» τα πράγματα καλά φταίει ο λαός (ατομική ευθύνη) πρέπει να τελειώνει. Και, όταν τα πράγματα πηγαίνουν κατ’ επίφαση καλά, να επαίρεται η κυβέρνηση.
Γράφει ο Παπαδόπουλος Αριστείδης (Άρης)
Εκπαιδευτικός – Πρώην Δ/ντής Π.Ε. Κιλκίς
