Ακολουθώντας κατά γράμμα τους νόμους της Ελληνικής Πολιτείας, πήγαμε να αξιολογηθεί το παιδί μας από το ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ [νυν ΚΕΔΑΣΥ πρώην ΚΕΣΥ ] Ν. ΚΙΛΚΙΣ. Η επιστημονική ομάδα εξέδωσε ΕΚΘΕΣΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ -ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ η οποία προτείνει ΠΛΗΡΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ από εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής προκειμένου με την κατάλληλη υποστήριξη να παρακολουθήσει το αναλυτικό πρόγραμμα στην τάξη του Δημοτικού Σχολείου που φοιτά. Η ΣΤ΄ Τάξη που φοιτά φέτος, είναι πολύ κρίσιμη και ζωτική διότι στο τέλος του χρόνου θα επαναξιολογηθεί αφού τελειώνει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και το ΚΕΔΑΣΥ αφού δει την επάρκεια του, θα εισηγηθεί σε ποια μορφή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα συνεχίσει. Επομένως η παράλληλη στήριξη καθίσταται απαραίτητη εξαιτίας των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών του παιδιού και εφόσον είναι ΠΛΗΡΗΣ πρέπει να γίνεται μόνιμη και σε προγραμματισμένη βάση. Όταν ο τρόπος υλοποίησης της παράλληλης στήριξης δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του μαθητή, τότε ουσιαστικά αναιρείται ο σκοπός της, καθώς και η γνωμάτευση του ΚΕΔΑΣΥ. Και τα λέμε όλα αυτά διότι το ελληνικό κράτος μας ανακοίνωσε ότι το παιδί θα έχει δάσκαλο μόνο για ΔΥΟΜΙΣΗ μέρες. Δηλαδή τις άλλες ΔΥΟΜΙΣΗ ήμερες δεν θα έχει το πλήρες κατοχυρωμένο δικαίωμα του στην μόρφωση και τις ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση όπως όλοι οι μαθητές. Η ελληνική πολιτεία καταργεί και αναιρεί την απόφαση αξιολόγησης της δικής της επιτροπής, που αυτή μας υποχρεώνει να ακολουθήσουμε. Δεν μπορεί όμως να καταργηθεί η καθημερινή και μακροχρόνια προσπάθεια και ο αγώνας που δίνουμε εμείς και το παιδί μας, για το δικαίωμα στην μόρφωση, για την αποδοχή της διαφορετικότητας και για την μη περιθωριοποίηση του. Τίποτα δεν ζητάμε να χαριστεί, το αυτονόητο θέλουμε να εφαρμοστεί, γιατί είναι συνταγματική επιταγή. Ίσες ευκαιρίες για όλους. Να τονίσουμε επίσης ότι είναι αναγκαίο να λαμβάνεται υπόψη, ότι πέρα της εκπαιδευτικής βοήθειας που χρειάζεται το κάθε παιδί που έχει ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, χρειάζεται υποστήριξη σε θέματα κοινωνικοποίησης, τρόπου αντίληψης κ.λ.π. Δηλαδή είναι ουσιώδης προϋπόθεση για την σχολική ένταξη και η ατομική υποστήριξη η οποία διασφαλίζεται από την έγκαιρη και διαρκή παροχή της παράλληλης στήριξης. Τροχοπέδη επίσης είναι ότι το θεσμοθετημένο Τμήμα ένταξης του Β’ δημοτικού σχολείου που φοιτούμε, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά μένει ανενεργό λόγω έλλειψης εκπαιδευτικού. Είναι δυνατόν; Άρα το σχολείο δεν μας παρέχει ούτε ατομική παράλληλη στήριξη ούτε τμήμα ένταξης. Ποιος γονέας θα δεχόταν εκπαιδευτική εβδομάδα δυόμιση ημερών; Πως θα γίνει αποδεκτή η διαφορετικότητα όταν ο διαχωρισμός ξεκινά από το σχολείο; Διαφορετικό και ιδιαίτερο δεν είναι κανένα παιδί, διαφορετική και ιδιαίτερη είναι η κοινωνία μας που δεν μπορεί να τους δεχτεί, να τους αναπτύξει, να τους αγκαλιάσει.
Όλα αυτά αναγκαστήκαμε να τα δημοσιοποιήσουμε όχι γιατί επιδιώκουμε να μας χαρίσουν κάτι, αλλά θέλουμε αυτό που το παιδί μας δικαιούται και κάποιοι ελαφρά τη καρδία, μας το στερούν. Είναι δύσκολη η ειδική αγωγή και αν δεν μπορείς κυρία Ελληνική πολιτεία να την εφαρμόσεις, πάψε να την ευαγγελίζεσαι ή εφάρμοσε την με ισότητα προς όλους, αυτό όμως θέλει κόπο, χρόνο και ανοιχτά μυαλά…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΖΟΥΡΗ
