Ίωνας Δραγούμης. Συγγραφέας και πολιτικός

Όπως μας πληροφορεί μια απόδειξη πληρωμής του 1906, «η εν Αθήναις επίκουρος των Μακεδόνων επιτροπή» ενίσχυε τους κατοίκους εκείνους της Γουμένισσας, των οποίων τα σπίτια κάηκαν κατά την μεγάλη πυρκαγιά της 19ης Ιουνίου του 1904. Μετά τη συμπλοκή Τούρκων και ομάδων Βουλγάρων κομιτατζήδων, που περιέρχονταν το χωριό εισπράττοντας εκβιαστικά φόρους, κάηκε ένα μεγάλο τμήμα της Γουμένισσας και έμειναν κυριολεκτικά στο δρόμο  πoλλές  οικογένειες. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1903,  o γιατρός  Σακελλαρίου  έπεσε με πολλούς άλλους Γουμενισσιώτες σε βουλγαρική ενέδρα επιστρέφοντας από τα Γιαννιτσά, ενω ένα χρόνο αργότερα στις 25 Νοεμβρίου 1905 οι κομιτατζήδες δολοφόνησαν το δάσκαλο Πίτσουλα. Ο Μακεδονικός Αγώνας είχε φουντώσει για τα καλά και τα Βουλγαρικά κομιτάτα με επικεφαλή τον Αποστόλ Πετκώφ λεηλατούσαν την περιοχή.
Την κατάσταση αυτή τη γνώριζε πολύ καλά ο δολοφονημένος ηδη Παύλος Μελάς και ακόμα καλύτερα οι εμπνευστές του Αγώνα ο Μακεδόνας την καταγωγή, Ίωνας Δραγούμης. Γεννημένος στην Αθήνα το 1878, όπου και δολοφονήθηκε το 1920, αγωνίσθηκε και προσέφερε πολλά στην εθνική υπόθεση της Μακεδονίας από πολλές και διάφορες θέσεις, τις οποίες κατείχε κατά καιρούς.
Γνωρίζοντας τον Σακελλαρίου μα και θέλοντας να επισκεφθεί την περιοχή μας δέχθηκε να γίνει κουμπάρος του αλλάζοντας τα στέφανα του γάμου του αγαπητού του φίλου στις 30 Ιανουαρίου 1906. Σαν κουμπάρος και υποπρόξενος Καβάλας επισκέφθηκε τη δεινοπαθούσα τότε κωμόπολη. Η άφιξη του σ' αυτήν αποτέλεσε ιστορικό γεγονός που εμψύχωσε τους κατοίκους της περιοχής. Η λαμπρή υποδοχή που του επιφυλάχθηκε στο «Σιδηροδρομικό Σταθμό Γουμεννίτσης», ο γάμος, το γλέντι, η παρουσία των μαθητών των Ελληνικών Σχολείων Γουμένισσας, οι οποίοι παρουσία όλων των Τουρκικών άρχων έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο, οι καμπανοκρουσίες και πλήθος άλλων γεγονότων σκόρπισαν τον ενθουσιασμό σ' όλους του κατοίκους της επαρχίας.
Σε πρόποση του στη Γουμένισσα ο Ιων Δραγούμης φώναξε: «Σήμερον η Ελλάς στεφανώνει την Μακεδονίαν...... Ένα χρόνο αργότερα ο εθνεγέρτης επισκέφθηκε την κωμόπολη μας. Ηδη καθοδηγεί τον Αγώνα και στην περιοχή αυτή και αποκτά φίλους και πολύτιμους συνεργάτες.
Στα έργα του «Σαμοθράκη» (1908), «Όσοι ζωντανοί» (1911) και το «Μαρτύρων και ηρώων αίμα», που αποτελούν και το κύριο σώμα της λογοτεχνικής του προσφοράς δεν αναφέρεται η Γουμένισσα, ούτε και σ' εκείνα που εκδόθηκαν μετά τον θάνατο του: «Κοινότης, Έθνος, Κράτος» (1923), «Το Μονοπάτι» (1925), «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες» (1927). Τα έργα όμως του Ιωνα Δραγούμη είναι έργα όπου ο συγγραφέας «προσπαθεί να παρουσιάσει σε μια ανθοδέσμη την Ελλάδα με τον Ελληνισμό και όλες τις προοδευτικές τάσεις της εποχής του. Εκθέτει πάνω σ' όλα τα καυτά θέματα της εποχής του τις απόψεις του και δεν ξεχνά να ειρωνευτεί την προγονοπληξία, τον ψευτοκλασσικισμό πολλών «Ελλήνων που θέλουν μάλιστα να ονομάζονται και ιθύνοντες ή άρχουσα τάξη...»

Στοιχεία της σελίδας από το βιβλίο
«Η Γουμένισσα στη ζωή και το έργο λογοτεχνών μας»
του Χρήστου Π. Ίντου