Μενέλαος Λουντέμης

Ο Μενέλαος Γρηγ,. Βαλασιάδης, αυτό είναι το πραγματικό του όνομα, ο γνωστός σαν Λουντέμης, γεννήθηκε το 1912, τότε που ελευθερώνονταν η Μακεδονία.
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής του το πέρασε σε ξένη χώρα σαν πολιτικός εξόριστος. Πέθανε το 1977, αφού για ένα χρόνο άντεξε η καρδιά του στην πρώτη γλυκιά πατρίδα την Ελλάδα, στην οποία ηδη είχε επιστρέψει.
Ποιος δε γνωρίζει το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα», που σημείωσε εικοσιοκτώ εκδόσεις; «Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος» τιτλοφόρησε το μυθιστόρημα του ο περίφημος Μενέλαος Λουντέμης εμπνευσμένος από τους πολλούς κερασόνες που υπήρχαν στη Γουμένισσα εκείνη τη περίοδο.
Με την «Αγέλαστη Άνοιξη» μας μεταφέρει στην περιοχή της Γουμένισσας. Οι ήρωες του μυθιστορήματος αυτού κινούνται σε χώρο γνώριμο σε μας, υπαρκτό και πολλές φορές ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τα πραγματικά ονόματα των χωριών, ακόμα δε και προσώπων.
Ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο νεαρός Μέλιος Καρδάς, ο οποίος εργάζεται σαν δάσκαλος στην Αξακώμη, ζει οχι μόνο με τις δικές του αγωνίες, αλλά όλων όσων πονούν και υποφέρουν. Καταβάλλει κάθε προσπάθεια να ανεβάσει, όσο βέβαια μπορεί, όλους φίλους και εχθρούς ψηλότερα. Να γίνει χωρίς σχολαστικότητα και διδακτισμούς οδηγός και πραγματικός δάσκαλος τους.
Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από το ίδιο έργο:
«...Ο τσαμπάζης με τον «απεσταλμένο» του Αθηναίου τράβηξαν κατά του Καπετάνιου. Ο Μέλιος πήγε και στρώθηκε στον καφενέ της πλατείας δίπλα στα κουκουλάδικα. Ήταν βέβαιος ότι
1) οι απεσταλμένοι θ' αργούσαν και 2) ότι θ άρχουταν χωρίς άλογο... Κι έτσι έπινε τον καφέ του πικρό - πικρό και περίμενε νε χωρίσουν. Η πολιτειούλα ήταν ισκιερή, κουρνιασμένη κάτω απ' το Πάικο, όλη μια μοσκοβολιά. Καρπερός τόπος, ολο πράσινα περιβόλια, γεμάτα μουριές, μηλιές, ροδακινιές... Δρόμοι πολλοί σ' έβγαζαν απ' την πόλη. Κι άλλοι σ' έφερναν στην πόλη, όπου κορίτσια τραγουδούσαν μες στα κουκουλάδικα. Οι καφενέδες έβραζαν απ' τους χωριάτες που έπιναν ρακί κι έπαιζαν με άχτι τάβλι. Δέντρα πολύκλαδα ίσκιωναν την πλατεία. Μα και χωρίς αυτά η πλατεία όμορφη θα ήταν. Όλο μπακάλικα, καφενεδάκια, μανιφατούρες και μπαρμπεριά και δίπλα τα κουκουλάδικα με τα κορίτσια...», (σ.240 – 241),
Ο τόπος που περιγράφεται αναντίρρητα είναι η Γουμένισσα, την οποία ασφαλώς ο Λουντέμης θα την γνώρισε. Πότε όμως και πως τη γνώρισε μας είναι άγνωστο.

Στοιχεία της σελίδας από το βιβλίο
«Η Γουμένισσα στη ζωή και το έργο λογοτεχνών μας»
του Χρήστου Π. Ίντου